Netgedichten

netgedicht (nr. 32.627):

zeg het maar aan niemand

het is bitterkoud buiten
zonder haast

stilte strooit zich
rond het lege nest, neemt een kleiner wordend
boomblad mee

het breekt op het voorhoofd van de nacht
met de blik naar boven

ik loop voorbij, blijf mezelf
zie wind blazen, sterren in gele kleedjes
langs de lengte van het huis

ik wil ze vangen, vandaag, nu
en morgen weer

wanneer ze zwaaien
met zwavelstokjes in hun kleine hand
alsof ze, goudgelokt, weten dat mijn gedachten
warmte nodig hebben

het is bitterkoud binnen
ik strijk een lucifer aan het ruwe
dennenhouten vlak, met zachte trek

even draag ik licht

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 12 mei 2010

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

zeg het maar aan nie

4.0 met 23 stemmen

395

Er zijn 8 reacties op deze inzending:

Brinkie, 15 jaar geleden

Dit raakt,misschien door mijn manier van lezen, dat kan. Een prachtig maar tevens droevig gedicht.

pama, 15 jaar geleden

" Het serene meisje met de zwavelstokjes , even was er licht in haar warmte toen ze ons bescheen, verdween ze uit het zicht." Mooi geschreven.

marcus neuborg, 15 jaar geleden

een moment met dit gedicht
brengt meer licht
aan dit bestaan

Hilly Nicolay, 15 jaar geleden

Laat me dansen daar waar donker en licht elkaar groeten.
Als twinkelster en zonnelach samen de warmte dromen.
Schitterend jouw woorden.

LadyLove, 15 jaar geleden

Prachtig beeld schets je hier Kerima, graag gelezen.

Quicksilver, 15 jaar geleden

Nee, ik zeg het aan niemand, draag jij maar het licht, ik vang het wel:-)>prachtig wat geniet ik van dit mooie gedicht!

Martien Montanus, 15 jaar geleden

Stilte strooit zich bij het lezen, dat het licht maar mag warmen.

Hanny, 15 jaar geleden

Ik zal het aan niemand zeggen maar ik zag blondgelokte lichtengeltjes. Sprookjesachtige sfeer in dit fraaie werk.

Geef je reactie op deze inzending: