Alle inzendingen over Klei

Als twee mensen van elkaar houden, bloeien de bloemen Elkaar liefhebben is iets moois, maar niet voor iedereen Je voelt iets voor de ander, de bijtjes zoemen Samen met je partner ben je niet alleen IJsjes eten na het middageten, Gaan rolschaatsen en jezelf op wieltjes verplaatsen, Samen naar de bioscoop, of een pannenkoek eten met stroop Wat…

Lieve, zie dat lindelover Klimmen om mijn klemen huis. ’t Spreidt er koelte en geuren over, Verre van het stadsgebruis. Enkel schalt daar ’t vogelliedje, Enkel suizelt daar het rietje, Enkel ruizelt daar het vlietje Sluimring op het mos, u toe. Enkel klinkt er ’t herdersrietje, Of ’t geloei der gladde koe. O, daar wilde ik met u leven, Met…

In naam der koningin trekt hij ten strijde Tegen de televisiespotternij, Want de premier zag poppetjes van klei En kon geen feit van fictie onderscheiden. Vanouds zijn immers poppetjes bespot Die ooit uit klei vervaardigd zijn door God.…

Ze bouwen steden in de klei leggen riolen in de straten voor het vuile water één voor ’t hemelwater kinderen spelen in ondiepe plassen bouwen kleikastelen ogen omgewassen spelen dijkje leiden water hoe dat vastloopt op de klei…

de drab waarin ik uren investeer de helft van mijn leven de narigheid die zich beweegt langs kletsnatte lijnen van de buien met invloed ik voel mij neerslachtig als ik struikel over tegels scheefgeschoven over de vettige substantie aards slik met een hoog lutumgehalte maar kleurloos als een afgedekte hemel toch wordt ze blauw…

De kinderopvang is hier om te schreien: De stopcontacten zijn niet afgedekt, Het is niet schoon, het klimrek is defect En er is zelfs geen klei om mee te kleien. Maar thuis is het ook saai, vies en onveilig. Zo'n kinderopvang is daarbij nog heilig.…

Letter maakt ’t woord ’t Woord maakt spoor Echo van ’t woord Ons hoofd ervandoor Robuuste letter zijdezacht De letter zaaien ‘t Woord oogsten Reden omgebracht Dieper de vondst Dieper wij graven Van kei tot klei tot klei geen klei mag zijn Ik lijk het te snappen De letter kent geen graf.…

de kleur van klei nu het water zich terugtrekt legt zij een wrak en verhalen bloot onder het grijs van laag overdrijvende wolken schrijven ganzen modderige berichten in geheimtaal onder mijn schoenen de grijze kleur van klei…

Zijn leerlingen maken uitsluitend handen en leggen die in kasten, naar soort gerangschikt, en hijzelf kneedt de restlichamen van klei waar hij de voorbereide handen aan bevestigt. Hij buigt openingen uiteen en bevochtigt de klei met speeksel uit zijn mond, om tijd te winnen.…

dompel je onder in het grillige water van deze rivier breng kostbare klei leemkleurig slib naar boven boetseer een wezen het zal niet spreken de rabbijn blaast met een spreuk leven in de klei in tijden van nood zal golem te hulp schieten een kunstmens uit leem…

In dat tempo slijt de steen zijn ziel bloot tekent eeuwigheid en smelt tenslotte mee met sneeuw en zomerdooi vermengd met water zand voorbij een hand streelt blij de huid waarin de klei zich vormt tot stil genoegen…

Langs oneindige wegen in het prachtige polderland waar de natuur haar eigen gang nog gaat, ongebonden in groei en bloei, vindt het leven in volle pracht vloeiend de dansende kleuren op linnen van het netvlies gebonden als een levensboeket waar het purper eenzaam en alleen tussen al het groen zich wortelt in de klei van tijd.…

Ik heb hard en met hart gelopen, tot ik was waar was en klei tot brei geworden zijn. Zij aan zij, gedragen door de woorden van een kunstenaarscollectief dat de weg kwijt is, laten daar twee mannen, met handen vol donkere haren, de billen van jonge vrouwen rij aan rij passeren.…

Ze kneedt de klei, in ogen van verwondering door ranke schoonheid, geroerd door slanke handen, water gereinigd uit de schaal van broosheid, zweet gestileerd in onschuld, de vorm ontstijgt de ziel van het creatieve denken, te zweven in onbreekbaarheid en licht laat dolen in een hogere vorm, ontleedt in betrekkelijkheid en deelt het…

Zijn Woord waarvan wij woorden maken in een gedicht in blijdschap, wanhoop of ontsteltenis schrijven bij Uw licht Er is geen onderscheid tussen al de levende zielen groot of klein, rijk of arm dat wat recht staat voor Zijn aangezicht in 't wonderbaarlijk licht Jij ik wij, in de holte van Zijn Hand gevormd uit een klompje klei…

Wij hebben waarden Wat in ons is Heeft voor ons betekenis We zwijgen Over de stemmen in het land Wij zijn niet links niet rechts Wij staan aan de kant We leven in een cirkel Die we hebben gebouwd om ons heen Wij geloven in liefde In het leven als fenomeen Wij hebben de aarde Zijn uit de klei Wij geloven in waarde dragen En stellen vragen…

Gedachten zijn van klei, gemodelleerd uit alles of niets toepasbaarheid blijft vrij.…

de schouwer in de wind ment licht zijn klei en kim…

moegenezen eeuw, in ieder leven valt wat regen maar vier meter is een absurde afstand tussen je sleutelbeen en je schedel en het enige dat helpt is klei,eigenlijk is klei het enige dat helpt. -------------------------------------- uit: 'De wierde van Wierum', 2010.…

moegenezen eeuw deze oude verweerde en glanzende eeuw, in ieder leven valt wat regen maar vier meter is een absurde afstand tussen je sleutelbeen en je schedel en het enige dat helpt is klei, eigenlijk is klei het enige dat helpt. -------------------------------------------- uit: 'De Wierde van Wierum', 2010.…

uit witte weerbarstige klei groeit breekbaar porselein ontstaan uit water en aarde hoor het ritselen van de goede gave verweesd in Pandora’s doos laat ontroering stromen als de kleine mond zich naar mama’s aaah en oooh in trappelende verwoording vormt uit weerbarstige witte klei groeit breekbaar porselein…

je schopte zachte muziek in het mechaniek van de schijf tot hij zijn vertrouwde draai had gevonden in snelheid en geluid je komde handen rond klei die randen verkenden van meegaandheid en consistentie in samenspel tussen cirkel en lijn zonder breekpunt te zijn fraai welft lichte druk de soepele klei gelijkmatig de hoogte in…

Met wiegende heupen passeert ze ziet dat ik staar ziet niet dat ik haar zie denkt dat ik droom terwijl ik zit op koud steen met rondom de klei die haar voeten vergrijst vegen maakt op haar kuiten ze danst langs het steen waar in letters haar naam waar ik op zit naar haar staar naar de vegen die met haar bewegen ze danst in de klei…

Poten in de klei Zweet dat langzaam Naar beneden rolt Niet gezien, niet gehoord Hoe jij en je werk Zijn uitgehold…

Als een veulen draaf ik door de wei, Zowel los van geest als van zonden, plots zak ik weg in een grond van klei, Het leven was wat me vasthield, De klei was mijn zonden vergeten, De greep was sterk en zwaar, De zonden die mij trokken hadden zich vastgebeten, Zo ging het leven aan mij voorbij, Nu ben ik alleen op het allergrootste land,…

in mijn laatste lied op grijze klei toen ik nog god was en aanraakbaar…

Ze werken zo hard Ze werken keihard Het zijn keien Van mannen en vrouwen, mensen Die ambtenaren Zo tegen het miljoen aan Ze zijn verwerkt in de 2e Kamer Als achtergrond Maar als je goed kijkt Dan zie je dat ze van klei zijn En nat, dat ze ook nat gaan En verpulveren in je handen Losse aarde, klei, zand: drijfzand En dat in een waterland…

heb de klei te lang gekneed toen ik jou vorm wilde geven ben zijn karakter vergeten juist in cruciale afwerking kwam ik mijn fout pas tegen jouw fierheid werd als was in warme handen in postuur en statigheid kon ik gebogen lijnen niet goed kwijt jouw onverzettelijkheid in klei bleek slechts een flauwe pose toch heb ik je…

Hij zoekt naar zichzelf verborgen in klei hij vindt en hij vormt de uitkomst is zij hij zoekt naar de kern van naakte bestaan hij kneedt en hij drukt zo zal zij ontstaan.…

ik hou van aardse poëzie waarvan je niet gaat zweven met de hakken in de klei een handvol bagger er nog bij en dan maar klunen door de taal (voor je het weet heb je een verhaal)…