Alle inzendingen over Laatste schijnsel da

roep tot het licht ook nu in vlammend schijnsel langzaam dooft achter de horizon in schittering van vele kleuren en haar echo keert in golven weerom.…

Een witte wind waait door de wereld een wind van licht De naam is Da en waait door alle tijden In fluisterstilte gesproken wordt vurige nectar die stroomt als lava en verbrandt het gelaat van droom verteert angst in alles verzengende liefde danst met zon maan en sterren Da is het ongebroken hart van de wereld de verdelger…

Wanneer je uitvaart naar je laatste haven Kiest menigeen nu voor een goeie fik Da's het voordeligst na je laatste snik Maar in de grond wil je 't liefst begraven Zo duur is grond als je bent heengegaan Dat we maar met een been in 't grafrecht staan…

Da's logisch en niet goed.... En daarom, deze opsomming nagelezen te hebben, zeg ik, ik stop ermee, ik stap op! Da's logisch en da's goed!…

Laatst vroeg mij een hoogzwangere mevrouw Dat als zij plots haar autootje moest stallen Om van een nieuwe baby te bevallen Waar zij dat dan het best proberen zou Nu kende ik de buurt daar, dus ik zeg: Neem de A10, da's een ontsluitingsweg!…

ontspringt diepweg de bron soms overstijgt het schijnsel de oppervlakte…

toen zomer stierf in wolkeloos septemberen liep een bloem mijn leven uit haar bloei was weg en bloedde, binnen randen van verdriet want er was niets te zien alleen een zachte schijn langs wangen, die op lelies leken gevouwen handen droegen hemels dichtgesnoerd gevoel verdroeg de warme dagen niet weggevaagd vraagt toch naar kijken waar…

Licht Het ochtendgloren Een vrouw ontwaakt 'Dag', groet zij zachtjes Naakt…

nog altijd ruik ik de angst van onze jonge lijven zo klein als wij waren luisterend naar haat wij kropen in de verste hoeken en door het raam leek de maan ons te zoeken om wat verlichting te geven aan ons bestaan…

Je ligt in scheiding en je wilt die ploert een laatste keer een stevig lesje leren. Dus om hem maximaal te irriteren voer jij een plan uit dat hem zeker vloert: Je koopt het topstuk van zijn kunstdepot, Da Vinci’s Salvator, incognito.…

Vijftig jaar, da's toch wel raar: al heb ik nog een knappe kop, er zit toch al wat storing op. Vijftig jaar, da's toch wel raar: al heb ik nog een lenig lijf, het voelt toch nu en dan wat stijf. Vijftig jaar, da's toch wel raar: al lijk ik nog vol levenslust, die lust is soms wat uitgeblust.…

waar in het schijnsel van de ondergaande zon die laatste schittering in tranen breekt willen de sterren jou in troost omringen aanhoort de merel zijn laatste lied komt de nacht in jouw armen geslopen als het zachte gevoel van een wereld in dromen omhelzen de nevels ontwakend verlangen de dag van morgen droom jij vannacht…

Gehuld in dampe sluier vaart veerman weer zijn wrange vracht door gele schijnsels van de nacht als `s levens laatste kruier. De zielen onder zijn gezag zij gaan van licht naar duister of wezenlijker juister zij reizen naar de nieuwste dag.…

Da…

Hhd d d Hdd D d d d da D dda d dda da D da d da d da d da d da da da Da da demband Demband demband dembrand dembrandt Dembrandt Dembrandt Dembrandt Doe d doe d doe dda doe Da do do do da do do do Do do da do deu d Do do do deu deu doe deu deu Deu deu deu da dd deu Deu deu deu deu…

zij schrijft in haar gebeden hoe dicht zij bij de waarheid is en de leugen heeft gemeden en da's voorwaar geen kattenpis zij noemt in haar gedachten hoe licht zij bij zijn liefde was en dat hij zei te blijven wachten zolang zij maar zijn brieven las zij herinnert zich haar gelofte weer haar plicht en roeping, haar bestaan dus zijn laatste…

't Is of de schucht're maan zich wil omgeven Met breder floers van zwaarder wolkgordijnen, Nu ik het laatste schijnsel zie verkwijnen Van 't zwanendonzen licht, dat was gebleven.…

Stel je voor : da'k een vlo zou zijn, Kriebelen en springen, Meer van die dingen 'k zou jumpen van de gein!…

In het zachte schijnsel van de ochtendzon Laten de stralen zich glijden over de aarde Heerlijk warm zacht verkwikkend De vogels laten zich wiegen op de wind In het zachte schijnsel van de ochtendzon Prikkelen de stralen de ogen wakker Een nieuwe dag is weer begonnen In het zachte schijnsel van de ochtendzon Verdwijnen de zwarte sluiers van…

Eens bij een meertje in Vasse Zaten twee smerige dassen De ene zei zacht: Da's vies he zo'n vacht De ander dacht: ach, da's te wassen…

ik was je herhaling van zetten Da Capo ik was je vraagtekens van je gezicht ik was je opnieuw vanaf het begin ik was je achterwaarts begrijpen ik was je Andante zoekend naar de weg ik was alles wat jij was wat ik was alles wat wij waren vanaf het begin Da capo al Fine…

De traan, die opbruist naar onze ogen, In liefde en vriendschap, vreugde en smart, Die is de ware tolk van 't hart! Wie door een mond ooit werd bedrogen, Die een geveinsde glimlach plooit, Een traan!..... een traan misleidde nooit! De traan, naar boven opgedreven Bij 't heimlijk slaken van een zucht, Geeft de geperste boezem lucht…

Bijna goed Ca-na-da zeg nog maar eens Cad Nee, Ca-na-da Can aa da goed zo niet bang zijn hoor op de boot de zee is leuk hij schommelt kom even met je schoenen zo alweer dicht nog meer plassen gauw want de boot wacht niet drinken? straks ... in Canada…

Een bloempje, vóór de tijd van 't oudrenhart gerukt - Neen! door der Englen hand voor 't Eden Gods geplukt! Voor wie in Jezus stierf, is dood geen dood, maar leven; En 't pand, aan Hem betrouwd, moet zelfs dit graf hergeven! 1834.…

traag schrijden luwte en schemer betreden zienderogen vroeger dan laat dieper dan donker een verte verdwijnt de avond ontvouwt vormt nachtwolken op gedempte toon in het laatste schijnsel gloeit een bergtop na het glas leeggedronken dagelijks brood gegeten een omsingelde maaltijd borden onder de kraan geheimen en beloften betranen…

van zand dat zeeën en oceanen omkransten als werelds database voor het feest van de opstanding en het laatste oordeel…

Dus ik zei hem (hij's al zeven): Nee jongen, da's geen boef, da's Marco Kroon Hij heeft niet zelf besloten held te worden In dit land roept men helden tot de orde…

Onder de Bredase hemel, diep blauwzwart, staat de blanke toren met warm aangezicht. Omhuld door versnipperd, mild schijnend licht, geeft hij geborgenheid aan het stadshart. Die glanzende druipsteenzuil vorst en tart het verre duister, dat soms twinkelt of weerlicht, houdt zijn spitse top krachtig opgericht naar het hoge grottendak, ijl - nooit…

Onder het schijnsel van melkwit maanlicht speelt de nacht een onnavolgbaar spel; met de passie die leeft tussen twee mensen, verbindt zij de eenzamen tot een permanent stel.…

Schuilend in het flauwe schijnsel van de laatste uren, lijkt de tijd verloren te dwalen, ze kan de nacht alleen maar verder dragen. Verdoofd door de wind, overwint de stilte een ruisend moment van eeuwigheid en bedekt mijn onrust met een deken van eenzaamheid.…