Alle inzendingen over Loom

de dagen zijn lang warm en broeierig loom de aarde snakt naar regen droogte is voelbaar, gesluierd in gelig wit brandt de zon haar laatste stralen ze verliest haar kracht, licht en donker grijze wolken drommen dreigend samen de wind steekt op, en huilt om wat komen gaat.…

Sindsdien groeit er nabij kootwijkerzand Een wingerd die zich tergend traag en sloom Om een bolide slingert langs een boom Waar bugs en zoef en max loom zijn gestrand…

de avond schuifelt over de rivier het brakke water prevelt zijn brevier populieren gooien het licht aan flarden wolken knielen in dit lome uur op de hoeve drijven ruige boeren argeloze koeien in de schuur.…

De derde tel, een beetje slepend na de tweede is de lome swing van de tropen Net iets later dan je soms zou denken met je Bakra mind verademend traag, deze moeiteloze slow-motion. Waarin de tijd verstilt en verdicht in het lome der tropen als een oerbeeld van ver in mijn noordelijke vaderlanden. Selamat datang No spang…

We liepen samen op het strand door branding die zou komen en zagen in de blauwe lucht de witte vogels met een zucht hun vleugels zweven in een vlucht die zij hadden genomen De lome uren lagen wij te turen naar de stromen tot de zon ons niet meer zag en ik je aankeek met een lach en zei -het was een mooie dag die ik vannacht zal dromen-…

Zonlicht laat zich te water, stralen die met koetjes komen, de kalfjes kennen elk hun plaats, de leegte houdt het praten braaf, de zalfjes brengen zoete dromen, spinnen garen om de wol te baren, tijdens dutjes onder lindebomen,luister was het de nachtegaal of zwarte raaf?…

Ik zou haast niet anders dan hier willen blijven mij op de lome hartstocht laten drijven naar lentebruid in haar smaragdgroen bruidsgewaad Bedwelmd door lentegeur en amandelzaad odeur van madelief, sering of prunusboom lentemiddag in bos, broeierig en loom.…

koortsig dwaal ik rond op deze hete dagen het lange lome komt met overspannen dromen wiek om koelte voor de schaduw die ik was ontheemd sluit ik me af met een been in het graf delirium krijgt realiteit in wartaal en wat spoken de lijn is niet gebroken rafels zijn er nog als waarschuwing van boven…

je streelt leven in de boom koestert groen en vlijt ze loom langs takken die je buigt en met een zachte ruis sluit je de zomer bladert met geritsel door de kroon.…

De hand van Jotie ligt loom over de schouder van zijn evenbeeld...…

nu opstaan nu beginnen nu weggaan niet verspillen echter regen loomheid factoren tegen weggaan verstrijken uren langzaam zonder te bereiken zonder spoor…

Ik loop te puffen en te blazen te loom om iets te doen Alles plakt en iedereen zweet of je nu binnen zit of buiten overal is het te heet Ik weet het al, ik pak de slang en ga me maar natspuiten...…

O laat me eerbiedig tot u komen, die staamlend voor u nederboog, en in mijn oog de blikken stromen, in volle lichtstroom, uit uw oog; ik kwam door nacht en storm getogen; mijn borst is zwaar, mijn voet is loom; maar slechts één hoopstraal uit uwe ogen, en 't àl hergloort: één lentedroom...…

niet alléén tussen Lom en Luster, waar diep beneden in deze gekantelde wereld, verglaasde spinaziegroene meren in de schuinte liggen, in ongekende schoonheid...…

Doods het erf Het licht vergeeld Vogels die moeizaam De dag bezingen En hakk'lend slechts Hun woorden zingen Om in 't donk're avondrood Zwanger van zwaarte Ongerust slapen te gaan Een lome nazomerdag In september Thema: zonsverduistering, september 1961 Bron: I. van der Wal, docent geografie…

Ik was zo loom, ik was zo moe, Ik was van wantrouwen zo oud, Ik was zo loom, ik was zo moe Van het dwaalspoor van al mijn passen.…

Tegen jou aan ervaar ik een lome veiligheid. Het doet mijn gedachten dwalen. Jouw blik, jouw handen, de manier waarop jij kust.…

Ter lome zee met slappe zeilen onder eenzelfde lamme zon, en steeds het onveranderd-ijle aan elke nieuwe horizon; aldóor de dagen áldoor varen een onverschill'ge avond toe, en eindeloos het loom verzwaren der lamme leden, hooploos-moe; en nimmer, nimmer slapen mogen, maar steeds naar horizonnen spiên met starre en pijnlijk-sperrende…

Het Hooglied is mij op het lijf geschreven Ik lees het uit het lome zomerblad Betreed met mij dat lommerrijke pad Lief schepsel ooit met Genesis verweven Ga je met mij op het terrein begeven Dat De Voorzienigheid voor ogen had Het Hooglied is mij op het lijf geschreven Ik lees het uit het lome zomerblad Het laat de bidsprinkhaan de toon aangeven…

de romantiek die ons loom het groene lommer biedt , biedt ons soms niets…

een oeverzwaluw strijkt langs ‘t lome water van de Spiegelwaal…

Nu liet hij zijn blik zwoel over mij heen glijden lome hete wind Soms is het te warm vechten heeft dan echt geen zin hete lome wind Daar in de schaduw als een vers gekoelde drank wachtend op haar prooi Met haar kalme blik starend in onzichtbaar vuur dat in ogen school…

avondzon bloost zacht bomen vol lome dromen van hun loof beroofd…

warm zeer heet loom en sloom slapen valt niet mee hittegolf…

Loom Ineengestrengeld Doodgemoedereerd Klaverblad van kalveren In een groot bed van gras Vandaag monumentendag…

nodig heb En de warmte van Deze lome zomerdag Tilt mij langzaam Uit boven mijn verdriet…

Voorwaar, ik hoop het met die lome mee Nee, liever Giotto of een Rafaël Dan haar op mannenstaken, bleek van vel...…

Stralende zon, reikende straal Kabbelend water, beschermende boom Ik, in het gras melancholisch en loom…

de dag die ik vergat was de dag van de zon hij was er, deed niks alleen maar geschijn loom is hij toch de dag die ik vergat…

de eenvoud van een pot met planten tegen een witgekalkte muur wat zonnevlekken en wat schaduw loom liggen in het Ierse gras…