Alle inzendingen over Maskerade

kanten sneeuwsluier verborgen maskerade dromen verkillen…

Haar maskerade verbergt een fragiel meisje met diepe wonden...…

een maskerade door mijn felgekleurde bril oogt werelds beter…

mensen weenden luid om de man die hen verliet maar het ergst van alles: ze hadden verdriet om iets dat niet bestond de man die zij zo diep aanbaden was het kind dat al die tijd verstoppertje had gespeeld…

Een ongeleefd leven ligt al jaren verborgen in een hermetisch afgesloten kamer bewaard. Wellicht angstig om mij problemen te bezorgen om te ontluiken wat door alle dagen is vergaard. Ik wil de valse lucht die mijn adem blaast niet langer laten rondwaren zonder doel. Mijn ware aard onthullen die mij verdwaast, want vriendelijkheid veinst een…

Ik schreef letters, schreef-, Maskeerde maskerade, -loosde woorden en dreef Mij naar zelfblokkade.…

Vurig bloeit de avondroos onder de pijnbomen haar liefde verboden verloren hart in de maskerade van het onzichtbare wie ben jij toch fluistert de wind zo eenzaam…

Ik droomde van zondag de druk van de maskerade die op je lag drie uitvoeringen lang mocht je maar je zakte in elkaar kon niet meer veranderde in een rups het was genoeg…

laat ik nog een keer de woorden ontbinden ze ontdoen van overvloed en maskerade ze uitkleden tot het bot laat ik nog een keer de woorden ontmoeten in hun naakte bestaan…

Maskers lopen mee in de optocht van het leven waar waarheid zich verschuilt achter starre schijn en werkelijkheid verloren gaat in vermeende dartelheid…

Al is ons aandeel in de oorlog klein, Voor strenge moslims is de Jihad heilig; Dus is hier niemand meer voor wapens veilig Die chemisch dan wel biologisch zijn. Een gasmasker heb ik tenminste al. Dan ben ik ook mooi klaar voor carnaval.…

Mensen zijn zo divers als de woorden in een gedicht. Ieder maakt zijn persoonlijk vers door het eigen unieke gezicht. rond lang vierkant smal vrolijk treurig schuchter mal Sla elk gezicht zonder masker gade; een gemaskerd bal is één grote façade……

veel wijzer werd ik niet van mijn bezoek hoewel mijn plan was grenzen te verleggen heb ik op mijn verblijf toe moeten leggen en eindigde als zwerver op een hoek de handel stond als magertjes te boek had niemand mij dat eerder kunnen zeggen? ik viel ten prooi aan dieven en dieveggen mijn tas met portefeuille raakte zoek ik vroeg een juwelier…

we hebben maskers voor ieder doel voor ieder uur een eigen smoel achter een façade van ongemak hebben wij aan elke waarheid lak zo is iedereen zijn eigen clown een beetje leuk een tikje down soms wat grappig dan weer triest een euro winst en tien verlies van koninklijk tot asociaal het masker past ons allemaal wij volgen zo het zelfde…

Wie is er nu werkelijk wie hij is Wie laat zijn maskerade vallen Wie praat gaten met leugens dicht Wie blijft in oud gedrag vervallen Wie wordt er beperkt in zijn doen Wie kaatst de bal steeds weer terug Wie wil zijn eigen gezicht redden Wie denkt er sluw en vliegensvlug Wie wil er alles op alles zetten Wie gaat er desnoods over lijken…

nee, ik hoef geen rol in je toneelspel acteren heeft me nooit gelegen zelfs de gage die je me aanbiedt weigert een rol te spelen in jouw stuk aan figuranten heb je geen gebrek ze drinken de woorden van je lippen spreken je niet tegen, maar zwijgen zoals nietszeggende personen betaamt als toeschouwer amuseer ik me kostelijk bij de komedie…

In het donk’re uur als de zon koud zwijgt komen ze soms langs tijdelijk losgelaten herkenbaar vermomd maar toch ongrijpbaar marcherend zonder ritme tot ik het licht aan doe een eind maak aan de maskerade die maar geen blijspel worden wil…

Lippen van zand, ouder dan de tijd rafels van een schrale gestalte vage sporen van zuivere zwijgzaamheid dolende regen die droogte als uiterste vorm van schraalheid drinkt in dit schijnbaar zinloze weer brengen lange witte wolken een kalme vervreemding het suizen van een verkwikkende koelte is weggestorven in vroegere zomers nu de tijd hier…

Het masker dat we dragen verbergt ‘t ware zijn Maskeert de leugen en ellende en verdriet De angst en pijn daarachter ziet de wereld niet En houden we ons groot we zijn toch maar zo klein Geen mens mag van onze zorg en lijden weten Een ieder is koning op eigen terrein en huis Draagt onder mantel van weelde zijn eigen kruis En zou liefst elke…

haal het masker van je gezicht toon me wie je bent wie je werkelijk bent niet dat van zoals een ieder je kent niet dat zoals ik wil dat je bent het verschaft duidelijkheid allicht ook over hoe ik denk dat jij mij kent en dan … en dan … toon ik mijzelf ook zonder masker en blijk ik misschien ook totaal iemand anders te…

Live is a cabaret zelfs buiten jouw theater show en glitter plastic en glamour een ware maskerade tot slot de finale een salto mortale…

Ook carnaval wordt strakjes anders hier, Want het is tijdens deze maskerade Verboden zich te kleden als Bin Laden Of willekeurig welke Arabier. Dan pakken ze premier Wim Kok zelfs op, Want die heeft vaak een tulband op zijn kop.…

maskers breng ik mee vreemde kleren lange veren ook en alle kleuren van de regenboog parasols een enkele paraplu misschien regen je weet maar nooit en de maskerade kruipt kringt zich traag door alle kronkelstegen van de stad die nog aan deze morgen wennen moet naar de rivier brug hoog gekromd koudijzeren leuningen en verlangen…

De meesten zien alleen de schil, hun ziel niet sterker dan de wil, want zoekende naar diepgang, de maskerade en haar zwanenzang, zul je me vinden onder mijn huid, de parelzak waar je op stuit, want midden in die fraaie zak huist parel in een mantelpak.…

zij zag zijn ogen achter het glas van de helm geen maskerade maar wel een glimlach die zijn masker open brak zij zag zijn ogen zij wist wie hij was wie achter dat masker zat zij zagen elkaar glimlach in de storm in vergankelijke tijd de diepe stilte…

mijn lelijkheid breekt de grond open door een bevrijdend oordeel van de dood vlinders in donkere tijd leggen wanhopig hun gewicht op mijn trommelvlies wanneer een maskerade verzandt in late zonde van leegte ik leg me naakt in de aarde en vraag gratie in dat ene moment van waarheid mijn ogen ver weg als vogels…

Als ge in de maskerade, Die het leven spelen laat, Maar niet speelt tot eigen schade Aan uw eerlijke gelaat! Als ge maar naar 't doel der dagen Groeit en bloeit, om in het lest De éne eigen vrucht te dragen - - God vergeve dan de rest!…

Vlak over mijn deur komt de lijkkoets thuis. Daar stalt hij, de sombere wagen! Hij bracht er weer een naar zijn laatste kluis - Dat doet hij zo alle dagen! 'k Hang uit mijn raam; 't is heet in de stad, Een stikkendheet Julidagje; De zwarte koetsier heeft het warm gehad, Veel warmer dan ‘zijn vrach'je’! Ook reed hij van 't…

gekozen is wat menigeen die jou ziet laat blozen Je werpt er tropisch vruchten mee af jaloerse blikken reageren wat laf Maar dat kan jou helemaal niet deren Jij krijgt voldoende interesse van de heren Jij bent een feestneus pur sang en gaat voor dit gehele carnavaleske belang Je vindt het leuk om je te verkleden ik wens je een bijzondere maskerade…

Een gesmoord lachen in avondrust terwijl feeksen sluiers plukken voor magiërs zonder gelaat regent stilzwijgen neer op het papieren strijkorkest de fagotten wenken hem terug ergens zwenkt een vogel zijn aftocht tegemoet de strijkers wikkelen al strengen om hem te binden zijn tong is rap en zwierig voorop in de bonte maskerade draagt…