Alle inzendingen over Narcissus

kijk daar staat Narcissus geleund op een voet van marmer zodat het haast lijkt alsof hijzelf van marmer is zijn mooi lichaam wil ik in mijn armen nemen maar het is van marmer en als een lijk vertroebelt zijn beeltenis mijn ogen en drijft weg. Narcissus leunend op een voet van marmer.…

in het hart van het water vind ik een jongen dromend tussen bloemen en alle jongens van de wereld zingen in het bos ik ben verliefd en ga jij mij vinden in de hemel daar zal ik zijn want zelfs de wolken zijn eenzaam en masturberen met de zon, huilend in het natte kleed der aarde de dagen zingen langs de orgels van wind naar het strand waar…

Narcissus Trompettus…

De steen valt in de vijver, en verdwijnt in de diepte. De rimpels, dat zijn wij. De rimpels beginnen na te denken. Over wat menselijk is. Over wat mensen angstig maakt. Wat hartelijk. Wat blij. Narcisten kijken in het rimpelloze water. Zij zien alleen zichzelf. Harteloos als steen.…

Het maakte u, als Cupido, blind; Maar 't wilde, o albekorend kind, U voor Narcissus' ramp bevrijden. 1795…

Een narcis in het veld die verdort en verwelkt weet zich, voor het laatst bezongen in verzen, nog een traan uit zijn bruingevlekte kelk te persen voor hij voorgoed door God's hand wordt geveld. Ziet hij niet hoe zijn medebloemen het onderspit delven en massaal worden vertrapt onder 's-mensenvoet? Ziet hij niet De Grote Gronden, de Grote Gronden…

Het is zo moeilijk om te houden Van de dingen die je maakt - Je kijkt vertederd naar een hand Vol kaf en koren En je bakt je brood verkeerd; Je last met sleutelende ogen, Met een hart vol werkzame ontroering Twee linkerkanten aan mekaar. Ja het is moeilijk, maar moeilijk En mooi om jezelf aan te raken, vandaag En ook definitief, het is…

ALS ze me 's morgens luidruchtig begroeten, terwijl ik een eenzame nacht heb doorwaakt ALS hun mobieltje dan onverhoeds rinkelt en ze gaan praten en laten me naakt ALS zonder enige ondersteuning van hoofd en nek ik rechtop word gezet ALS ze mijn rolstoel onhandig bedienen, of ze vermorsen mijn voeding op bed ALS ze te vroeg het toilet…

ook altijd bij jou Mijn ankerpunt Mijn veilige haven In mijn illusies De liefde nooit gevonden Onderweg Tussen de liefde en de leegte Het teken getatoeëerd op mijn arm Steeds degene die ik moest zijn Mezelf verwoest en de anderen ook Nooit mezelf Van een naam voorzien Slechts een uiterlijk Een mooie kop Narcissus…

Naakt, slechts een wit kleed dat de spruit bedekt tot –door voorjaarswarmte afgelegd- nieuwe trots het hemels blauw omlijnt en de knop zich naar het leven strekt. Neerbuigend in winters laatste ademtocht groepen zij samen, schouder aan schouder, wachtend op lentes strelende warmte die in tijdloos ritme sneeuw en ijs bevocht. Zij, de gouden…

oh zo mooi sta jij daar boven op een berg boven allen verheven wordt jij benijd was ik maar, zoals jij oh zo lelijk sta jij daar onder in een afgrond van alles verwijderd wat jij wil eenzaam was ik maar niet, zoals jij zoals jij…

Zij is er voor mij denkt hij en ik voor hem hoopt zij volgt zij hem, hoort hij haar smachten even maar of blijft het slechts een pure illusie  beiden empathisch en hoogsensitief platonisch poëet narcistische nimf  badend in zuivere bron van koud water verwarmende woorden van liefde, idylle waar enkel haar blauwe vlinders…

Narcissus de leider van het gele blazers ensemble schudt zijn meeldraden op het ritme van de wind. Bijen in gangsterpakken zuigen bedwelming uit bloemen aan de rand van het slinkende etablissement. De merel gaat onder met stijl en zingt de blues terwijl hij in de keel van het zwarte gat glijdt.…

stelpend: om mij wattige wolken zon op mijn huid bij de stille sloot steekt hij zelf de loftrompet narcissus dat verre duin in de zon op haar rug een lome vrouw kijk nou die meerkoet met plastic overschoenen pvd!…

daar is het licht dat steen voor steen de straat beklimt water beschijnt en druppel na druppel verdwijnt het zicht op de put elk hoofd weerspiegelt als een gerimpelde Narcissus voordat zij steels verdrinken in zichzelf en sleets gezichten omranden daar verliezen wapperende bladeren hun kleuren in handen die het venster bestieren…

zonder geluid en publiek expressieve mimiek voorkwam schamen voor tranen en het stokken van adem pas achter het vallend gordijn mocht ieder zichzelf weer zijn in een demasqué van gevoelens heb de scenes gelijmd decors uit het leven genomen geen monologen als dromen met publiek en geluid kunnen mensen weer spelen eindelijk hun narcissus…

Waar water is, wordt alles opgetild. 0 zie die waatren eens rechtlijnig schieten De brug door tot zo welige verschieten Dat graft-laan lijken gaat een woud-laan mild En midde' in stad als eenzame woud-stilt'. Wat zo de leste wolkjes daarin lieten Voor donkre diept' haar leste blos verschieten Eer nog een huivring over 't licht vlak rift? De…

De blonde leeuwen met hun gemelijke koppen, trekken rondom lopen kringen in het losse zand, aleer zij door de brandende hoepels springen - Een koperen pauw draagt in zijn snavel je spiegel - Jij Narcissus die naar haar evenbeeld kijkt Ik: altijd bezig je ongrijpbaarheid te bezweren in het net zo efemere*) van de liefdesdaad…

in opperste volmaaktheid ligt hij verwaand in 't nest bewondert hij zijn naaktheid en vindt zichzelf het best in opperste verrukking neemt hij zichzelf ter hand ziet zijn gelaatsuitdrukking in de spiegels aan de wand in opperste verbazing blijft bevrediging lang uit beseft hij zijn verdwazing als hij zijn ogen sluit? in opperste verwarring…

stemmig het door jou gekleurde gebeurde voorbij twijfels en mistige mystiek over rede tot werelden verweven bekwam jij geluk, het gulle geven in gehuppel doorheen druilerige druppels ontwijk jij alle striktheid, wrange vorm plooi jij nooit recht nooit krom maar beklijft dit universum, uniek en mijn voor mezelf de ander gelijk mijn einde…

wilde narcis bolgewas Griekse praal schittert in het gras je verwacht heel wat maar wat een prutbloem in de vaas slappe was kroon diepgeel toont trompet matgele slippen vormen bloemdek kleurt zoals het voelt alles zo week de schede kan ermee door bruin kleurt van perkament eenmaal gesneden droge doosvrucht ongelogen nat m…

Was zij een vlinder of een droomgezicht de nachtwacht die mij als een vreemde gade behoedt voor een te dweperig gedicht van honing caramel met chocolade delicatesse 's nachts bij wierooklicht Zij luistert zwijgend als een nimfnomade de echo die narcissus' eigen nicht geweest zou zijn in haar ijl nachtgewade was hij niet voor haar zoet…

Perzikstad las ik Een sprookjesstad als Babylon Hingen daar tuinen Met bloeiende bloesem En sappige vruchten Melbabylon Droomprinses Roxannexander Tussen muren van paleizen Bijtend gif Van salamander En doodse poelen Waar Narcissus Egozoekend Stilt de tijd Achter zijn rug Loert mee de dood Zag hij die tuinman Dan niet staan…

We zijn bij de tijd we volgen online de media die ons weten te volgen Het medium vormt graag de boodschap waarvoor we de oren mogen spitsen Het individu trekt zich sociaal terug Narcissus schiet zichzelf een spiegelbeeld Mondiaal gaat 1 beeld vlot viraal De mens die een selfie opneemt Fraaie omgevingen worden plat decor om bleke ego’s…

Het kabbelen zingt voor mij, alleen ik ben hier, het speelt met zichzelf en zingt zo mooi en helder voor mij, alles streelt mij met kleuren en houdt van mij het jubelt en danst bekoorlijkheden boven en onder verdwijnen ik besta, ik kan niet meer denken, voldaan zak ik weg in de geur van mijn zaad gekleed in vlekkerig licht van…

want ziedaar als zij komt verschijnen uit al haar knoppen uitbundigheid en fantasmorgastische extase een overweldigend stinkende rijkdom aan geuren walmt ons tegemoet, horen en zien vergaat ons bij zulk een kleurenovervloed in al mijn bewondering en curiositeit slaat mijn verwondering op tilt ik baad en geniet met volle teugen, als was ik Narcissus…