Alle inzendingen over Onredelijkheid

Dit is precies waarom men dichters onredelijk noemt.…

Ik heb nooit kunnen zeggen Dat ik voor jou zou kiezen Geen kans gehad Om dat te doen Je zult het nooit weten Je nam de biezen Ik had voor jou gekozen, toen Ik kreeg geen tijd dat te bewijzen Ik kreeg geen kans te laten zien Dat jij het was die mij zo raakte Ik bleef hoop houden, heel misschien Je was verliefd en zo onzeker Je was zo jong…

Gelukkig wist Max ongeschonden uit te stappen maar met een onredelijk protest weet hij zich daarna toch nog lelijk pijnlijk te verstappen.…

Onbespreekbaar Zo breekbaar Is zij Het etiket Van wie je bent Als alles Wordt ontkend Onverzettelijk Zijn kracht Ongenaakbaar Zijn macht Onredelijk Vindt zij Zal zij spreken?…

Hoe je zwarte gedachten licht, lucht en land overschaduwen Wegtrekkend Poelen achterlatend Onredelijke verhoudingen Dan weer de kleur, de geur na zomerregen Onbegrepen…

er is geen oor dat dichtgenaaide spraak hoort elk woord blijft steken in mondmoeras, in weerwil tegenzeggelijk, onwaarschijn, veredeld gedoofd als een stormvulkaan onder zalvend oppervlak ik hoor een voorschot op onredelijke stilte…

Mijn bloeddruk dreigt gevaarlijk te gaan stijgen, Het lukt niet mijn rijvaardigheidsbewijs -Voorwaar toch geen onredelijke eis- Op tijd (vóór Koningsdag) verlengd te krijgen: Het CBR heeft heus een goed systeem, Maar dat er klanten zijn is het probleem.…

de dood is niet genadig, verwacht maar immer onverwacht de dood is een kankerlijer de dood is een hartenbreker de dood is ongeneeslijk ik zie Hein van dichtbij, een onredelijk figuur, neemt levens hij kan niet anders en ik steel elke dag die ik maar stelen kan…

Eindelijk is er niemand meer die je nog verlaten kan niemand vond een juist verweer geen vriend of vrouw of man Zo volmaakt onredelijk was jouw felle woordenstroom in de zakken van jouw jas geen enkel spoor van vreugd of droom Zelfs het vloerkleed vlekt jouw gemoed en de horizon bestaat nog slechts uit de stalen spijlen van het bed…

Jij wist mij steeds goed te vertellen Wat ik fout deed en waarom Maar nooit de kans het te herstellen In jouw ogen was ik dom Je te verplaatsen in de ander Is je nooit goed af gegaan Kijk naar jezelf en stel de vraag: "Heb ik zèlf ooit fout gedaan?"…

Daar sta je dan Grijnzend Die blik - Jouw ogen echter Spreken De waarheid Tonen onzekerheid Huiveren van angst - Jouw houding Veinst ruggengraat Innerlijke kracht - Maar… - In geest en gemoed Een stakker Een stumper - Sukkelaar…

Wat ik zie bedacht ik gisteren met de blik op eindig wat ik denk is alles wat vandaag in tweeën splijt Wat ik voel geeft morgen ruimte in te jeugdige kaders wat ik wil blijft tussen verlangen en onredelijkheid Tot jij mij op afstand zwijgend van illusie scheidt…

Logisch: zoals je daar nu zit en vrolijk naar me lacht met de liefde in je ogen die ik van jou verwacht Logisch dat ik van je houd Gek: zoals je daar toen stond met grote, kwade ogen een streng verbeten mond die mij wou overtuigen hoe onredelijk je me vond Gek, dat ik toen meer van je hield…

Het waren toch gecompliceerde zinnen, En spelling in dit land is arbitrair, Onredelijk, onlogisch en unfair, Niks valt er in zo ‘n loterij te winnen. Je doet het voor de roem en voor de eer: “Slechts” eenentwintig fouten deze keer.…

storm van wolken flarden in mijn hoofd gevoelens kolken van verstand berooft storm van woedende vlagen berovend mijn verstand kan het niet meer verdragen woede krijgt de overhand storm van onredelijkheid en haat neerslaand tegen de spiegels van mijn ziel voorbij de goede raad nu niet meer subtiel…

Intussen, beide heb ik lief, Juist e v e n trouw en innig, En toch vind ik mij–zelve niet Onreedlijk noch krankzinnig.…

Die angst is misschien hoe onredelijk ook, bij veel mensen wel het grootst! En toch, doe je er niets aan!…

Wie kan mij vertellen Bij welk loket ik Een vergunning kan Bemachtigen voor mijn Twee wapens van vrede en Verdraagzaamheid Waarmee ik het onredelijke Geweld in dit land te lijf Wil gaan - als het Tristan Lukte een vergunning te krijgen Voor zes machinewapens, dan moet Het toch voor mij ook mogelijk zijn Licentie te verkrijgen…

'n Slaapdronken lelie volgt moederloos haar onredelijkheid met onbeholpen pasjes dobbert ze langs de blanke melkweg Vol moedeloze rebellie schreeuwt ze luidkeels in gedachte haar ontregelde lot uit Toen spiegelde bevroren paniek als een lijkgele aureool haar de toekomst van gevallen ster voor en droop ze afwezig de kosmos uit…

stond hij wat scheef op het kruis in de verlichting vielen donkere gaten die ik niet kon compenseren zonder andere plaatsen te bezeren met ballen en wat linten heb ik alles opgevuld verhuld waar ik in regisseren de fout ben in gegaan zo op het oog schittert hij weer als een plaatje maar wie wat beter kijkt ziet mijn tekorten en onredelijkheid…

Hier waart weer de dood die met onredelijk gemak levens wegblaast uit de bloei als omgeknakte bomen waar splinterrafels pijnlijk snijden in de natte huid van de overlevenden die verweesd treuren op een onbekende plaats schijnt windstil de zon elders, ver uit deze buurt wijl het hier blijft stormen ooit zal zij weer opkomen om leegte…

Boze woorden galmen nog na Jij zwijgt in een onredelijke stilte Jij geniet in een zichtbaar zwelgen Deze ruzie over ontrouw Ik stik in een ongelofelijk verdriet Ik walg in een zichtbare afgunst Stilte in moordend zwijgen Jij kust in een genadeloze affaire Jij lacht in een zichtbaar genot Boze woorden zijn gezegd Ik ween in een…

Beloftes voor later het liefst onoprecht zodat wat hij vertelt steeds weer uit kan gelegd als een broek die te kort is, een man die daar altijd in past, die van mij leert te houden maar onredelijk is en behoorlijk kan slaan, academisch niveau, die dan onverwacht met een kinderwens voor me zal staan. ----------------------------------…

Een enkeling trotseert de onontbeerlijke onherbergzaamheid van onredelijke kou en storm. Paste zich aan en zal overleven. Zegevierend in de lente en vol trots zijn hoofd boven het maaiveld uitsteken. Wetend dat het in de lente ook kan stormen.…

Een verleidelijke zon, pikt nog even wat dagen van de herfst, voordat onredelijke regen de stad zal overweldigen, met vormelijke vragen en diepe gedachten tot in ’t duister van de nachten zullen zich mengen met bijzondere dromen om in het leven verder te komen, doet de mens soms iets geks, voor de ander misschien vreemd maar door gedrevenheid…

Wat overblijft is een onredelijk geloof. Wat groeit is een veelbelovende taal. Over verwondering en over dankbaarheid. Over liefde die mensen ooit zal overwinnen.…

In open veld is meer te zien dan je lief is, poep en pukkels niets privé, vertrouwen nergens goed voor, overal schaamte omdat het niet geheim is waarin je afwijkt, wat je eet aan welke angsten en ziektes je lijdt hoe je je wast en seks beleeft, wanneer je menstrueert, een miskraam hebt, huilt ruzie maakt, hebberig, gemeen en onredelijk…

Ogen vol compassie Als ik denk aan de diepe teleurstelling toen zij zag Dat niets minder waar was Hoe ze daar stond met al haar redelijkheid In een onredelijke wereld Zonder enige houvast Niets dan drijfzand.…

Maar ga nu mee, bekijk de lelijkheid, mijn zwartste angst en onredelijkheid. Ik laat jou zien waar die zijn geboren, vertel daar ook wat niemand wil horen. Ga mee zodat jij ook de zijde kent die pijnlijk is, jou niet zal bekoren, geef dan pas aan of jij er voor mij bent.…

Waar de onredelijkheid vaak lijkt te spreken ligt de rede voor de hand.…