Alle inzendingen over Op ghen Hei

Opa en Oma van vaderskant, hadden ’n café, daar kwam menige klant. ’n Tapvergunning was toen nog verplicht, muntjes gingen in de meter voor gas en licht. De biljart tafel stond midden in de kroeg en meestal ’n witte schort die ze droeg. Op de Rennemig stond het café, met in de binnenhof ’n houten plé. ’n Hartje uitgesneden in de groene deur,…

tijdens een vrijpartij op de hei lag zij op hem en hij op hei…

Baron Jean-Maurice Guillaume Van Bach Klust Eght Gheen Reys-Tebrij en freule Marie-Hélène Gertrude Doeterdan Nogh Schepke-SuykerBey, bewoners van kasteel De Pronkerighe Haen, kondigen u met trots de stuitgeboorte aan van hun dochter Aspr..., voor de rest was er geen plaats meer vrij!…

Over de hei ging ik, - Een luierend feestje - Uit de hemel ontving ik Een lievenheersbeestje. Over de hei sloofde ik, Om mij gonsde een bietje, Voor 'n wijfje, geloof ik, Zong een leeuw'rik zijn liedje. Over de hei stapte ik, Zocht een ouderwets wijsje - Zo arg'loos betrapte ik Het aldermooiste meisje!…

Jochei, jochei, een hutteken in de hei! Ach, kussen we elkander, gij lacht en ik schreem, lief zotteken. En weet-je voor ons niet een hutje van leem, Sarlotteken? Jochei, jochei, een hutteken in de hei!…

Ik weet er hun naamkens, en 'k noeme ze blij : 'De perelkens van de hei'. 't Zijn pereltrosjes van rozig satijn; 't Zijn Japanse vaasjes van broos porselein; Licht trillend bij zoentjes van vlinder of bij, De perelkens van de hei.…

Een poema op de heide in ons landje Blijf weg! roept de politie, maar... kom óp! Zulk nieuws is spannend, tropisch, rauw en top! 't Is nobo's in the bush en op het randje Ik zal zeker ook in Ede rond gaan hangen (als bekend wordt dat de poema is gevangen)…

In de hei zet ik me neer.... mijn angst verdwijnt, de rust keert weer. Die zoete geur, gezoem van bijen. Heel stil zit ik daar, tevree. Een salamander koestert zich in 't warme zand, hij kijkt mij aan, vlakbij mijn hand. Ik dwaal nog verder over het pad en vind de sloot met wilgenkatjes. Ik wil mij in hun geur verliezen.…

De hei ligt te huilen, Ruig opengeborsten Aan kieren en kuilen En schrompige korsten; Met plotsige schokken Uit gaten en naden; Met bonkige nokken Uit narvige paden.…

De torenvalk zweeft Over uitgebloeide hei Loerend naar zijn prooi…

Een hagedisje rent door de verbrande hei, verwint vuurgeweld.…

Met jou op de hei, berkenboompjes in de mist – een vluchtige geur.…

Een kudde modder- schapen in de schemering – eindeloze hei.…

zo open en bloot domme schaapjes op de hei onwetend en vrij…

Met dichte ogen door bloeiende hei gaan: zoetste honingsmaak.…

van bloem naar bloem op veld en hei... lijk ik op jou of jij op mij?…

Paars en groen wiegen zacht, in verschillende maat: dennen op de hei.…

bloemen bloeien vrij bijen zoemen op de hei honing...zoete brij!…

(elfje) wezentjes mooi fladderend frank en vrij in buik op hei vlindertjes…

Boven dorre hei van het najaar steekt hoog gras, geel, opwekkend uit.…

kleurtjes en krulletjes een spiegel en wat spulletjes hei wat gebeurt er nou ons dochter wordt een vrouw…

Hei! la li lo! 'k Verdronk in mijn dromen, - Ik droomde iets heerlijks, Iets liefs - iets begeerlijks, - Daar bleef het zo lome aan 't luien - Bim! bam! Bim! bam! Vroeg in de morgen! Hei! la li lo!…

de man op de hei was niet belangrijk toen ik je kuste maar nu zonder jou zie ik die man toen ik je kuste omdat jij me niet niet meer kussen kan…

Na een lange reis (tol en schatting inbegrepen in de kostprijs) land ik op ruwe hei en zie een boom (off centre in het verder kale landschap), aan de voet daarvan, als een stil meer, slagschaduw, waarin ik tranen spui, tranen die in de zandbodem wegzinken, jij bent de aarde waarin de hei wortelt, kronkelt, groeit, een…

Toen de haas op het gras Zijn vijand de schildpad voorbij ging, Ging de haas even rusten op de hei, Maar was zo bezig dat hij verloor…

ze kan niet aarden op Drentse hei ze mist het strand, een duinenrij de waterige westenwind het lapjesland de tulpen en mei zij is de zee dit heimweekind…

het burlt en gromt botst en knotst gewei op gewei hij tegen hij bij nacht en ontij in de kou op de hei de bronsttijd is weer een strijd…

Hei da, lieve dreupel water, zijt gij helder toch en schoon, in uw hemels lichtgeschater en uw diamanten kroon! Rood en blauw en groen en geluw, peers en purperwendigheid siert, in onderling gespeel, uw pinkelende uitwendigheid!…

D'r werksters zond zij met veel spoed naar de hei, aangezien ze wat bijvoeding wilde.…

en als ik haar vraag naar het begrip van eeuwigheid zegt ze de hei is mooi dit jaar door een vroege zomer en de wereld paars en zingt ze -met de radio- dat ze is geboren met een plastic lepel in haar mond…