Alle inzendingen over Raakt

Een blauwe maan dwaalt eenzaam over nachtelijke velden de strandjutter vertelt zijn zeewaardige verhaal aan ouderloze buurtkinderen uit een ver land zonder horizon is het de herkenning die projectie veroorzaakt van oermensen in ingewikkelde verhalen of de projectie die raakt soms naakt en onbeholpen in het bewegen in de herfst op straat…

Het raakt me Naakt, bloot, zonder huid en zonder vel Maar het raakt me Het is zó fel op de huid waar ik vervel En het raakt me diep en dus ik pel alle laagjes die ik tel Zonder aan te raken maar ik vertel het raakt me zeker nog wel…

waar ben je rennend door passen en dalen ver weg van hier dwalend in een doolhof van gangen heb je het licht al gevonden of het licht jou jouw taak hier is nog lang niet vervuld vecht je weg terug…

Wat voelde ik mij daarna dom en blond Hij raakte mijn zijn Hij raakte mijn hart Veranderde karmozijn in zwart...…

ik raakte je in jouw vlucht mocht even aandacht vragen bleef bij je hangen voor een heerlijk lange zucht waarin tijd woorden schreef die nu nog in mijn geest te lezen zijn waarvan de emoties voor altijd bij me blijven het was de eerste zucht in het nieuwe leven dat jou is gegeven om ook randjes zo te maken dat niemand…

stil waren structuren in balans je hand reikte raakte aan in de chaos die volgde was het met de rust gedaan paniek en schrik volgde je blik naar de gekneusde onderdaan wat jaren stil gehangen had volgde nu de zwaartekracht de potentie die in ophang was verleend viel op je grote teen nog ken ik de afloop niet maar de artsenpost…

dat ieder woord gezegd een eigen leven leidt blijft iets wonderlijks om je over te verbazen het licht heeft weer een golfbeweging gemaakt het is een ster van ver of een brandende meteoriet opnieuw maakt zich een gedachte los het spreekt zich uit, trilt na en slist van gespleten verhemelte naar gehemelte knippen vingers, houden…

Ik heb mijn ouders geraakt altijd kunnen achten, dat is het geen mij nu na jaren nog steeds heugt terugdenkend aan soms ook verdriet naast vreugd echt altijd kunnen achten vele dagen en nachten. Deze maand herinner ik mij ook de treurwilg weer deze metgezel uit een van mijn vele verse dromen, welke ongevraagd vol met beelden langs komen, als…

Je raakt ontroert vervoert haar als een gevleugelde engel in een snuifje Jasmijn van winter tot lente in Mei. Een stiekem vleugje Parfum vlindert zinnenprikkelend doelvrij. Als in een droom vervaag je stervend op haar huid. Te luchtig in hunkering het moment voorbij...!…

Het raakt me, als een vriendin het moeilijk heeft. Het raakt me, als wat er is problemen geeft. Je voelt je rot, met soms verdriet. Dus lieve woorden, helpen nu niet. Het komt weer goed, ik weet het zeker. Dus houd de moed, jij wordt weer beter!…

Een veelvoud aan korreltjes. Moeilijk bijeen te houden, glippend door de vingers, vallend op de grond. Om aarde te worden, bodem van waaruit wij leven.…

In Nedersaksen richt men alle lampen Op Hitlers Duitse nationaliteit Van naturalisatie heeft men spijt Zo heeft men met een oud probleem te kampen Dat hij nu nog gestraft wordt geeft geen pas Omdat hij zo goed ingeburgerd was…

Ze vonden het keigoed, een gaaf idee Om een satirisch filmpje te gaan maken En Timmermans volledig af te kraken Toen was het plots gedaan met de SP Nu vragen ze zich af hoe dat nou kan Maar ik denk steeds: ‘Hoe zou ‘t zijn met Jan?’…

Nachtwolken vluchten zwijgzaam. Een koude ochtend-adem zeilt binnen door de ramen en al spinnend rijpt de dageraad. In het traag ontwaken hoor ik de stilte achter mijn stem en overstijg de roes van mijn dromen. Tastend zoek ik mij een weg tussen de lakens wijl haar beeld uit mijn lichaam verdwijnt haar zoete parfum tussen witte regen vervagend…

denkt geen zorgen neefjes komen morgen bij opa oma in geborgenheid en altijd tijd genietend van hun beider sfeer zolderkamer amuseert en neefjes zijn kussenvechtend in slaap gekomen jongentje denkt geen zorgen maar groeiend naar volwassenheid sterven mensen worden sferen stram realiteiten geboren en als bevroren in tijd raakt…

Wat mij altijd weer raakt verwondert en overweldigt zijn de gedichten en hartenkreten met passie gemaakt en vanuit gevoel geschreven over de liefde, verdriet en emoties waarin we troost vinden maar ook zo'n plezier aan beleven zij raken je hart en scoren hoog en schitteren in het virtuele vlak als een regenboog in kleurrijk prachtige zinnen…

schreeuwt en overrompelt en dan weer heelt Houd mijn vlam wakend in de geisers van de geest en smeed het onvergankelijke in het heetst van de strijd Doof dan het vuur als de vlinder ontpopt is en zijn vleugels wijd uit slaat en laat hem gaan want mijn lief komt op aan een nieuwe hemel en wekt mij precies als het licht mijn ogen raakt…

Je raakt mij onbezocht. In bedeesde verbijstering proef ik de zilte dauw op mijn lippen, die als kristallijne, bevroren korrels smelten in d' ochtend-dans van de herfst. Verlammende zachte warmte laat mij verdrinken in gewichtloosheid, wanneer berijmde vingertoppen sluipend op mijn huid reiken en mijn stem doen breken.…

Soms raakt iemand je diep van binnen Met woorden die in je hersens blijven spinnen Soms raakt iemand je diep van binnen Met woorden die je hart binnen dringen Soms raakt iemand je diep van binnen Met één blik in je ogen smelt je van binnen Soms raakt iemand je diep van binnen Al zal je dit liever niet zo willen Soms voel je liefde…

Verbroedering Het is voor iedereen duidelijk de macht wil zegevieren heel de wereld haat, is kwaad op hem die raketten en bommen laat gieren hij wil kost wat kost weer een nieuwe staat bestieren maar geen redelijkheid verstaat al dat geweld kost mensenlevens en veel geld zie een moeder met baby dat onbedaarlijk schreit er wordt goed…

De littekens op hun zielen blijven zeurend delen De open wonden blijken niet te helen hoogstens mee te dealen Het tonen van echt berouw kan enigszins verlichten De open wonden die hen nog meer verplichten aan echte liefde, echte trouw!…

Van Bommel was natuurlijk aangeslagen Toen men hem wegdroeg van het voetbalveld; Hij had het zich heel anders voorgesteld Dat hij op handen zou worden gedragen. Maar ja, een crack met zulke dure benen Moet volgens mij uit voorzorg nooit gaan trainen.…

’t Is stil en leeg overal buiten men hoort de vogels nu luid fluiten de lente bloeit in Nederland waar corona snoeit met harde hand ondertussen huilt heel de wereld alles aan elkaar waar zoveel zieke mensen sterven het virus kijkt nergens naar slaat zijn slag ook hier vlak bij mij zijn het er zo veel ik loop mijn dagelijks loopje bid ondertussen…

Rusland, stille besneeuwde vlaktes Rusland, op uw vlaktes huilen wolven in eenzaamheid Rusland, een vrouw in barensnood Rusland, om haar heen de verwoesting door geweld Rusland, wij moeders huilen in eenzame stilte Rusland, uw leider regeert de leugen Rusland, verborgen voor uw moeders en haar kinderen leeft uw president in ongekende luxe Rusland…

we praatten over de zee met haar witte golven we praatten over de meeuwen die krijsend vluchtten we praatten over de wolken waarachter de zon we praatten over de wind die we hoorden zuchten we praatten over schelpen die dodelijk knarsten we praatten over het zand dragend onze sporen we praatten over de lente groen aan de bomen we…

laat jouw vingertippen zachtjes tijd aanraken ontglippen uit handen als een korreltje zand tot waar eeuwigheid verglijdt in angstig dromen de herinnering vervaagt door eenzaamheid omhels dan heel even de dag het ontwaken de tijd zal jou raken nog even te gaan…

Wat is het toch dat mensen raakt, hen voor een woord gevoelig maakt of voor een klank doet zwichten? Wat is het toch dat mensen voedt, hen in een kinderlach begroet en dichters dan doet dichten? Wat is het leven rijk en groot, de liefde sterker dan de dood, mysterievol óp lichten.…

ik raakte engelenhanden aan geen vingers zoals in het aards bestaan maar pure energie was snel omhoog gegaan verkennend en nieuwsgierig kwam ongestoord vlot bij de hemel aan werd opgenomen in het groot geluk dat alles wist van tijd en eeuwigheid met een oneindig zicht ineens blokkeerde ik mijn energie geaard voelde dat ik nog…

de schaarse haren boven een volrimpeld gezicht bijna los van deze wereld maar toch nog bij de tijd treur maar niet om mij als ik er niet meer ben ik heb genoten en geleefd wat ik jullie toewens vanuit die andere wereld zal ik vertellen in je dromen als je mij daar treft maar alvast één ding: toeval kan een ieder treffen maar tijd raakt…

betrekkelijk lijkt wat er nog is Er is vooral nog het moment Want in kleine stapjes gaan gewoonweg kwijt, herinnering en lijf Alleen nog hier en nu Meer en nog meer hulpeloze vragen Waarop ik het antwoord schuldig blijf Wanneer in jou verloren gaat Het zekere wat jij eens had Er onzekerheid te loeren ligt Een proces op dit moment Dat het kwijt raakt…