inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 87.490):

Je bent van goud, maar o zo koud

Ik was je goudhuidje, je redder in je zwartste nacht.
Wie had dit ooit gedacht?
Elke droom, elke kus was voor altijd, weet je nog?
Jouw leegte vulde ik met liefde, gewoon omdat.
Omdat jouw kwetsbaarheid mij raakte.

Je werd mijn vlees en bloed, verstrikt in een eeuwige connectie die ik nooit meer kan laten.
Het uitkotsen van mijn hart in jouw schoot deed jou deugd.
Hou het bij je, en speel ermee.

Je weet dat elke stap die je zet in een wereld vol leugens voelt als drijfzand.
Maar dat drijfzand is jouw tropisch eiland.
Zij zal in een carrousel blijven zoeken naar flitsen van jou.
Want je weet dat ondanks het spelen met mijn hart, blijf jij mij trouw.

Pijn is nu eenmaal wat hoort, nee, het is gestoord.
Blijf zoeken, blijf graven tot dat je ziet dat ik degene ben die jou verliet.

Gedumpt, getrapt, in je donkerste nacht,
maar je bent o zo lief,
en o zo zacht.

... Wanneer de liefde zoek raakt ...

Schrijver: Caprice
6 december 2025


Geplaatst in de categorie: liefde

2.2 met 4 stemmen aantal keer bekeken 28

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)