Alle inzendingen over Sprinkhaan

In het boek Exodus staat beschreven, hoe sprinkhanen de zon verduisteren. Alleen superieure dieren kunnen dat. Toen veranderde de dag in nacht. Ooievaars overwinteren ook in de Sahel. Sprinkhaan is voor hen een delicatesse. De mensen die er wonen verhongeren, wanneer sprinkhanen uit zwermen gaan. Toen en nog steeds.…

laat de kevers maar kruipen hij richt zich liever op, schijnheilig met fatale vangarmen jager van de tropen bij vlagen kannibaal wiegend op lenige poten fopt en tergt hij de hagedis voelsprieten op een wendbare kop ogen meten de diepte van het veld tasten alles af wat dichtbij beweegt vaak roerloos in zijn schutkleur soms waggelt…

de zwermen verteren de akkers tot zand de enigen die dit jaar zullen eten zijn de sprinkhanen op ons land…

Voedzame velden Veranderen in chaos Sprinkhanen vluchten…

Open zomerveld sprinkhaan geeft strijkersconcert geen telefoon, vrij…

Vrije geluiden in het gras: een gratis concert sprinkhaan luistert…

" antwoordde de sprinkhaan: "mijn portretrecht, natuurlijk!!…

Bid jonge sprinkhaan dat haar mond jou niet verleidt het kost je de kop…

Maggie moest opeens streng diëten mocht juist een appelschijfje eten ze kon het niet aan werd net een sprinkhaan die alles begon op te vreten…

ik wist niet dat kakkerlakken indruk willen maken uit een benedenorde van de bidsprinkhanen gecamoufleerd met borstbeeldkop en een verstikkend stinkende rugklier ze vreten dikwijls ook elkander op je raadt het al: na het bidden…

ik heb jou tot aan de regenboog gevolgd met een matras op mijn rug sprinkhanen voor onderweg en een roedel vrouwen hongerig om me heen maar je schaduw bleef hangen en ik vocht tegen kamelen met het verleden over mijn schouder Uit 'Onzin ... of niet'…

wie maakte de sprinkhaan? deze sprinkhaan, bedoel ik. degene die uit de lucht komt gevallen in mijn schoot. degene die suiker uit mijn hand eet, die haar kaken heen en weer beweegt in plaats van op en neer, die rondstaart met de blik van een veel te slimme robot. nu tilt ze haar bleke handen op en wast ze haar gezicht uitvoerig.…

Ondersteboven zit je klaar en wacht op prooi geduldig daar, het kruis je tooi Wie vliegt straks in jouw gespannen draad geen vlieg of wesp die jij versmaadt maar sprinkhaan is de favoriet die heb je ’t liefst spin? Is het niet?…

een dansende sprinkhaan het paard! trapt de lucht aan scherven dat het glas rinkelt! ratelt voorbij en het zwaard van zijn adem bliksemt! en zijn stem galmt! en zijn hoef graaft de donder op! --------------------------------------------------------------------- uit: 'Portret van een landschap', gedichten 1953-1997.…

het platgetrapt gras oogt bij lange na niet meer zoals het ooit was…

God heeft, na sprinkhaan en zuur, de olie ingezet. Een man staart, meewarig, in hetzelfde stukje zee, maar ziet nu regenboog na regenboog. Zijn blik al op de oppervlakte gevangen. De snorkel van de snorkelaar al voor het spuug en zilte water, in het vet gezet. De televisie ratelt door; Ik ga naar bed.…

Met de blik van Doornroosje die de man ziet die haar wakker heeft gekust, met de blik van een sprinkhaan die mij verandert in een biddend insect dat steeds opnieuw wil weten wat er te zien valt. Ik bid je, blijf nog even naar me kijken voor dat je me op eet.…

langpoot en huisvlieg, hooiwagen en trilspin sprinkhaan en huisslak, wandelen de keuken in oorworm en pissebed, zilvervis en dopluis dit zijn mijn vrienden over het plavuis snuittor en dagpauw, roofwants en lieveheer kale en behaarde bosmier zie ik meer en meer over het petroleumstel, uit de gootsteen dit zijn mijn vrienden om mij heen in…

Sprinkhanen, ratten, wespen willen we wel verdelgen. Tortels zijn troeteldieren. Die dienen we niet te verdrieten.…

Geritsel tussen de struiken En dan plotseling zie je hem opduiken Zonnebadend op een dode stam Alert omdat jij voorbij kwam Pronkend voor het vrouwengeslacht Op al jouw bewegingen blijft hij verdacht Z’n vrouwtje heeft haar eitjes al in het zand gelegd Plotsklaps schiet hij weg Z’n buikje at hij immers al vol Op spinnetjes en sprinkhanen…

Konden we ontsnappen aan de dreiging van de rede, het pad verlaten en de zilveren stem van de sprinkhaan volgen: op naar de purperen heuvels, drinken van het volle zonlicht, perziken eten in het gras, slapen op rode herfstbladeren. Maar steeds zijn er de berken, we blijven in hun schaduw, we vergeten de zon en het fruit.…

Gebroken en alleen liet jij mij achter, Een door sprinkhanen geteisterd landschap. Hoe een klein onschuldig vuurtje De oorzaak van het vagevuur kan zijn. De pijn van oude herinneringen…

Sprinkhanen krabben aan het vuil, wrijven met dunne poten over hun vleugels waaieren voor de ogen van de soldaten in een lage boogvlucht uit hun vleugels een waas.…

Voor het web ben je te log Jouw lange haren tasten in het rond Ze lezen de lucht En toch… Als ik een sprinkhaan was Biddend op een grasspriet in de tropen Dan dook ik in een wijde boog Naar jouw rechte kaken Het mag dan gruwelijk lijken Maar jouw beet, jouw gif is mij liever Dan een saaie vlucht Laat me dan maar in jouw schuilhol…

De macho sprinkhaan in oranje giert met maxikettingzaag door mijn plantsoen. Op vlieren, berken, ja kastanjes viert hij lusten bot. Het is voor mij geen doen verwoesting aan te zien met droge ogen.…

Sprinkhanen knagen zich een lied tot de zon. Het veld ligt open naar de toekomstige oogst waar vele schoven aarden.…

nimmer wagen Aan zelfs voor 'n dwaas te vage levensvragen Dus ga er maar van uit dat je niks mist Je kunt wat over Plato door gaan zagen Of over Zen, Adwaita of Brahman Maar laat de Veda's en Vedanta's staan Dat is elixer in die donkere dagen Nee, 't valt niet mee om overeind te blijven Jaloers op luchtsprongkunsten van een sprinkhaan…

zoemend gedijen Op vingerhoedskruid en wilde aardbeien De roofvlieg kiest er z’n prooien uit Een bladjager die zoekend op z’n gading stuit Onbedachtzame kevers die hij niet vergat Zweefvliegen op een blad Bijzondere landschappelijke voorkeuren Voor sommigen moet het in het grasland gebeuren Voor een anderen is een bosrand vacant Tussen sprinkhanen…

Ik koester wat mij is bijgebleven: mijn zonnig bloemenveld mijn stampvoeten in de regen druppels op mijn huid mijn rollebollen in het gras het zoeken naar sprinkhanen het luisteren naar de beek het wolken tekenen.…

neem een wiel in gedachten zonder spaken of een as in laag struikgewas niet tot rollen bij machte weefsel van droge draden breed uitgesponnen in cirkels gemaakt uit eigen rag spinsels die uitgerekt aan enkele lijntjes opgehangen met kleffe bedrading overdekt om liefst sprinkhaan te vangen zie je acht poten met bruine ringen op scherp…