bidsprinkhaan
laat de kevers maar kruipen
hij richt zich liever op, schijnheilig
met fatale vangarmen
jager van de tropen
bij vlagen kannibaal
wiegend op lenige poten
fopt en tergt hij de hagedis
voelsprieten op een wendbare kop
ogen meten de diepte van het veld
tasten alles af wat dichtbij beweegt
vaak roerloos in zijn schutkleur
soms waggelt hij en wordt
de trillende tak, de doorn in de wind
stekels prikken de prooi vast
dan een knauw naar de kop
soms nadert hij voorzichtig, de slokop
want de drift is doller dan de angst
maar zijn vrouw vergist zich van vijand
ze legt haar ei in stollend schuim en sterft
daar barst dan de nimf uit die vervelt
nog wat spartelend met stompjes
maar al zeurend om een jonge spin
Geplaatst in de categorie: dieren
mooi voor in de schoolboekjes,
jammerlijke vervlakking van het dichten.