Alle inzendingen over Van koud naar warm

als het licht uitgaat als ik me verschuil en alles donker wordt Koud naar warm warm naar koud Antarctica Pretoria Niemandslandica als het gordijn valt alles opeens duidelijk wordt…

Koud verlang ik naar warm warm zoek ik verkoeling Ben ik goed? Ben ik goed! Maar hoelang? Zoeken is leven leven is zoeken Het leven laat me niet koud Of warm ...…

Gaande weg was De liefde ontsnapt De liefde die ons Samen had gebracht Zoals de koude Zich warm waant Werd de bries Een orkaan…

Koud of warm. Haat of liefde maakt niet uit. Het is een opkomend besluit, dat rijpt in mijn geest. Misschien in mijn hart het meest. De opkomende zon, na een regenachtige dag, dat is wat ik hopen mag.…

Verwarrend, denk ik toch Goed of niet Zwart of wit Koud of warm Haat of liefde Maak niet uit Het is een opkomend besluit Die rijpt in mijn geest Misschien in mijn hart het meest De opkomende zon, na een regenachtige dag, dat is wat ik hopen mag.…

op de radio een discussie over het koken van een ei 9 minuten zegt de man van koud tot warm en dat bevalt mij zeer... maar dan is hij hard werpt de presentator tegen niet als je hem met koud water opzet aldus de ervaringsdeskudige zó blijkt het koken van een eitje de gemoederen nog altijd behoorlijk bezig te houden…

In een strak opgemaakte kuil zich aan het koude laken warmen, herten grazend op het dek. Voor ogen kwam een heks, ontvleesde botten aan haar romp, van kirren niet meer bij. Paniek. Waarna men weer het enge grootje beffen wou.…

zee, een goed geoliede machine ben jij dag en nacht draai jij op volle toeren alle seizoenen van het jaar koud of warm druk of kalm wind of windstil dat deert je niet niets kan je uit jouw evenwicht brengen jouw oneindigheid, indrukwekkend doch intimiderend maar oh zo prachtig!…

Ooit was jij mijn winterdroom ik kon mijn koude voeten warmen in de holte van jouw knieën heerlijk tegen je aan schurken samen aan de erwtensoep chocomelk met slagroom jouw warmte in ons hemelbed liet me blozen maar ja, nu zo zonder jou trek ik maar mijn bedsokjes aan kruip ik onder een extra winters dekbed van een wolliger schaap…

De dag na mijn verjaring De dag van de hele dag zon De dag van de hele dag ijs Koud, dus warme wanten aan En onderkleding, dichte schoenen Extra sjaal en vooral muts Mutsen op het ijs Mijmeren aan de kant Even niets aan de hand Of toch verdrietig Nederland Want die Elfstedentocht Die blijft in de vriezer…

Opeens stond ze voor me koud gezicht, warme jas springend blonde haren. Ik wat uit m'n evenwicht mijn hartslag uit de pas kwam langzaam tot bedaren. Ze lachte en zei wat kijk je raar! spontaan kreeg ik een zoen. Terwijl ze weg liep keek ik haar blozend na. Toen dacht ik ik zoen haar volgend jaar.…

wat deed dit raar vertel me dat het zo niet is wist niet wat zeggen, wou je toch aanraken voelde koud en warm aan begreep het niet gisteren was je anders alleen, geen familie het hoefde niet meer sterk genoeg voor eeuwige rust ...laat me nog even bij je blijven…

Inheemse herders of cowboys van Siberië zo worden zij genoemd Met hun wel zeer nomadische levens- wijze; duizend kilo- meter lange tochten soms zelfs nog meer Hun slede getrokken door rappe rendieren die zonder problemen wereld ruilen Van hun zomergebied naar de winterweide of zeker omgekeerd van koud weer warm Siberië, zomer…

Vriendschap is liefde in een winkel werken ook maar dat is praktisch de koude kant Warme vriendschap is ongeorganiseerde liefde (wederzijds te pas en te onpas zoals het uitkomt) om elkaar te voeden omdat je jezelf herkent in het beeld dat je hebt van die ander en dat je graag in je hart sluit een vriend is eigen een vriend is vrede…

Hoofd in de wolken Handen in m'n zak Negeer ik valkuilen en draaikolken Daaraan heb ik lak Koude handen, warm hart Zweef ik op haar af Misschien niet de juiste start Maar ik ben alweer niet laf Alsof ik 't echt nooit leer Helemaal in haar ban Vraag ik 'r voor de zoveelste keer: "Ken ik jou niet ergens van?"…

letters larderen de loop van het leven versmolten tot klanken geklonken tot woorden koud, koel warm, zwoel verstandig, onhandig klinkend of blinkend de oren beroerend en ogen beloerend vertaald in de geest mij makend tot minnaar tot beest of doen mij berusten in wat verontrustte maar ook inspirerend de levensloop kerend hertaald…

Moeder Natuur zucht Vier seizoenen in één week Dat is wel wat veel Libellen paren Terwijl de paddestoel groeit Bomen kleuren geel De struik aarzelt nog Krokus weet het ook niet meer Wordt het koud of warm Nieuw blad in de knop Naast het vallende blaadje Vivaldi fronst diep Dan speelt de viool Klanken van alle kleuren…

Ze heeft het altijd koud of warm en ze vertrouwt geen vreemde arm want het is moeilijk evenwicht te houden. En ze wankelt op alle vlakken. Sleept zich starend door het slopende en slaapt in het gapen van de dag Wil geen kruimels morsen want in haar betoverde kamer huizen muizen en een vlieg wordt rat-gelijk.…

de avonden vullen zich met herfstige vaalheid waar de zon slechts vlucht voor de immer groeiende nacht het is niet kil noch koud maar warm al evenmin het is de tijd van sterven even uit de weg te gaan om tot rust te komen na maanden vol van leven de dood dan toch aanvaarden en ergens ook wel weten dat niet volstaat dus alles overnieuw…

Als de wind zo zul je leven tussen komen en gaan nemen en geven de zon en de maan als de bomen zo zul je bloeien van lente tot herfst van begin tot eind als de schoonheid verdwijnt als de zon zo zul je branden van oost tot west van warm naar koud zo word je oud als de sneeuw zo zul je sterven tussen koud en warm rijk en arm tussen…

ik geef de tijd aan een kunstenaar als fijn zand dat schuurt over stilte hij vraagt welke waarde ik wil geven aan enkele uren houdbaarheid wijzers en woorden stromen mij voorbij koud en warm en af en toe een traag verdriet ik zie beelden bewegen de zon komt op en gaat weer onder waarom antwoord je niet, vraagt hij ik wacht op de…

beekjes warm ruisen schalt een trompet de restjes winter weg…

De witte vlokken fris Als bolle veertjes Dwarrelen ze naar beneden De mensen lopen traag Door de straten Glimlachen naar elkaar De winter is weder daar Door koelte Een rode blozende wang Daar een sneeuwbal Of je die effe opvangen kan Kinderen Die Spelen In het zware weer Met koude en warme handen Mooie vergezichten in de weilanden…

noch warm voor de tijd van het jaar Dat komt omdat hete koffie In het kruis toch koud opdroogt Mijn ogen kaatsen vanuit de verte tegen de muren Al scherpstellend en vervolgens gadeslaand heb ik nog eens goed gekeken maar het staat er echt; ‘het gaat nooit meer weg’ Wat een bevlogenheid…

ik nam de moeite zet een stap in je gedachten kluwen wollen gedachten verward en verdwaald koude tijden warme gevoelens ik nam de moeite je aan mij te binden aan de levenslijn touw, als teken van verbinding heel even heb ik je leven in mijn handen ik nam de moeite geef je ruimte en stilte om jezelf te ontdekken vragen vragen om…

Je pakt m'n hand en zegt, wat ben je kóud, 'k warm je handen wel... en ál die tijd dat we bij je zijn, zitten we hand in hand, niet omdat ze zolang kóud zijn... we houden de band, tot we weer weggaan, je aandacht verslapt.... tot volgende week?!…

Morgen zal ik wakker worden Maar zal het koud of warm zijn? Zal het bewolkt of zonnig zijn? Zal ik fluiten of gewoon stil zijn Vol liefde zal ik aan je denken Jouw plaats in mijn hart koesteren Samen onze toekomst bouwen Of alleen terug kijken op wat is geweest. Morgen zal ik het weten………..misschien…

2014 gaat de boeken in, als het warmste jaar, het scheelt maar liefst een hele graad gerekend over het hele jaar is dat eigenlijk helemaal niet raar! Dat de sneeuw zich minder laat zien, is voor de een een lust, voor de ander niet, dat is dan degene die een pak sneeuw zo ontzettend graag van dichtbij ziet. Natuurlijk niet de hoeveelheid…

het is weer feest op het rif ze doen het zonder vozen de poliepen zijn weer grif ei en zaad aan het lozen ter uitzaai van het koraal al spreekt men internationaal van uniek tropisch regenwoud in water koud of warm maar zout wij zien bewegende skeletten gedragen door eeuwige wetten poliepjes met algen in symbiose maken er kalk voor de krijtpose…

Witbevroren, roodgegloeid, Heeft de steen het koud noch warm; Als het fijngevoelig kruid (Dat maar altoos kiemt en spruit) Rilt of schroeit. Van de zoele hemelboog Regent het op plant en steen: 't Kruid schiet uit in bloesemblad, Maar de steen wordt enkel... nat...…