Netgedichten

netgedicht (nr. 12.684):

welkom herfst

de avonden vullen zich
met herfstige vaalheid
waar de zon slechts vlucht
voor de immer groeiende nacht
het is niet kil noch koud
maar warm al evenmin

het is de tijd van sterven
even uit de weg te gaan
om tot rust te komen
na maanden vol van leven
de dood dan toch aanvaarden

en ergens ook wel weten
dat niet volstaat dus
alles overnieuw zal moeten
vanaf een zeker moment
ergens in een verse lente