Alle inzendingen over Ver gaan

hier te moeten gaan in dit digitaal sterflokaal hier vergaan ver gaan…

Zielen die ver gaan- ik weet hen in te leven tot mijn verbazing…

de wind ging aan de haal met hoe je heette voor het eerst had je een naam het water beukte het hart op hol jouw hart van zand en zout niet eerder kon je spreken de verf op de blinde buitenmuur verborg wat je schrijven wilde pas dan leerde je lezen geluidloos val je, val je samen met het wit tussen de woorden ver gaan om aan te komen…

Soms kan de liefde voor een dier ver gaan En heb je met een huisdier dat intense Dat je weer niet hebt met je medemensen Daar hecht je dan dus heel wat minder aan De vraag is: staat dat huisdier-prefereren Voor een bewuste keus of voor ontberen?…

ik kon al drijven op eigen veren gaan Goed... ik kon al op eigen poten staan Goed... mijn Va & Moe ze bleven me volgen Maar... als jongeling raak je soms verbolgen Je wilt eruit vooruit en achteruit het toetsen van je eigen drijfvermogen Ik wou dat ze nu eens opvlogen maar herfst is nog ver.…

Vervreemding Is dat wat komt Elkaar niet meer aan kunnen kijken Is dat wat volgt Ik weet niet Wat ik moet zeggen Om te vergeten Wat is gebeurd Is dit dan de grens Die we zo vaak zochten Zonder te bedenken Dat te ver gaan bestaat Steeds maar weer Trekken we aan En stoten we af Tot nu Te veel verwarring Te veel vragen Te ver…

zonder ver-geven…

in mijn hoofd hier kan ik ver-gaan vanaf de eerste lijn…

't Mag overal over gaan nee, ik word het schrijven nooit moe! Maar om nou alles te schrijven wat ik denk, vind zelfs ik te ver gaan. Je eigen gedachten zijn tenslotte een geschenk en die gaan alleen mij maar aan!…

Zoveel zwakker zal ik zijn zonder jou Zoals jij zoveel zwakker zal zijn zonder haar Zo dichtbij ben ik steeds Zo ver weg bij jou Verder en verder vaar ik jou vaarwel Verder en verder vaart mijn verliefdheid terug Ver gaan mijn gedachtes: Vaar ik ver met jou als mijn metgezel Langer laat ik lijden Lager wordt het licht Liever lag ik lang…

Dicht bij de Zeven Zusters kwamen zij samen en spiraalden als een slingerplant zonder elkaar te willen raken of puntig samen te smelten in oneindige verten, dat vonden ze nog te ver en te ver gaan. Hun bewegingen straalden sterker dan de Betelgeuze.…

Geef die laatste ster ruimte eer de ochtend de warme nacht verlaat en jij lichtvoetig in opkomende nevel verdwijnt ademloos probeert jouw schaduw je te bereiken helaas is elke pas een stap te laat in tijd waas mist reeds gelopen uren waar dauw het vochtige gras laat glanzen met kleine parels geregen aan een lang ontluikend snoer keelt…

Ik liet je gaan, ietwat verward, ik kon je niet vergeven. Nu wacht ik triest de dagen af, de morgen, middag en de nacht. Je waakt over me, vanuit het graf, waar je eenzaam op me wacht.…

Piep is ze niet meer, wel nog prettig om aan te zien Heeft niet alleen het geheugen van een olifant Schrijft ook klakkeloos zonder d-t fouten En vind dat maar Je mag echt erg ver gaan zoeken!…

Het gezicht vermag meer, met zintuigen die alles mogen en soms te ver gaan, over de grens misschien. Het zijn instrumenten waarvan ik mij bedien voor een helder beeld, meestal vrolijk, maar ook bewogen. Dan verstart de blik en moeten tranen drogen. Prijs die ik betaal voor de gevoelens die ik dien.…

Ik ben die dromer, die de hele dag fantaseert, compleet gedistantieerd van de realiteit en die leeft in de fantastische droom, Als een vis in het water kan ik alles bereiken, en alles wat ik aanraak gaat me voorbij, maar ik kan het voelen, al van mijlen ver gaan mijn tastbare voelsprieten omhoog, Dat maakt me vatbaar voor indrukken en dat brengt…

en te ver gaan dat trek ik keer op keer niet meer Dus trek ik de stekker uit het stopkontakt en voel me lichter dan ooit daarvoor!…

gaan en in hoeverre wij van regels houden regeltjes van geboorte tot ver voorbij het graf o soms wil ik zo graag en ik ben vast niet de enige van het overschot aan regeltjes af…

, bij een vrouw zij kent de diepste band die in een leven bestaat toch behoort het meelopen tot het eind, als dat ons is gegeven, tot een hoogtepunt in het bestaan niet dat wij daarin zo zijn bedreven maar hebben wel een leven lang weet van onze aardse weg, het is de natuur eigen met alle seizoenen mee te gaan, ook naar het ver- gaan…

Hoe ver wil ik gaan Tot waar kan ik nog op beide benen staan Zal ik blijven gaan langs deze weg Hoeveel dingen staan mijn lach nog in de weg Wil ik zijn waar ik hoop te komen Is het misschien toch beter in mijn dromen Is er aan het eind meer lach dan verdriet In de toekomst kijken kan ik niet Ik durf dit pad zonder twijfel aan Maar wil…

de klok vertikt de tijd tot ze zich vertikt wij gaan tot we ons vergaan…

Het knallen van woorden op papier Wordt soms ook wel kunst genoemd Tesamen vormen de letters 'n gedicht Waardoor mijn hersenen worden verlicht En om dat nu kunst te noemen Vind ik toch wel erg ver gaan Soms is 't wél erg speciaal Aan elk gedicht zit 'n verhaal Van sommige stukjes heb ik spijt Die had ik liever niet gestuurd Maar ik…

Zien ze niet dat ze te ver gaan? Ze luisteren niet. Met een valse glimlach kijken ze me aan, Ik stort in en word vernederd, de hele dag lang...…

Maar een 'vergelijking' met de Kristallnacht, 85 jaar geleden (9 november 1938) zou te ver gaan...…

Je kon zo ver gaan als je maar wist waar je zelf was. Onbeweegbaar stond de werkbank op de lemen voer. Soepel en lankmoedig liep de steel van de bankschroef in zijn vereelte hand, die de gang afkapte en nieuw vloeiend aan het lopen bracht.…

In naam der koningin trekt hij ten strijde Tegen de televisiespotternij, Want de premier zag poppetjes van klei En kon geen feit van fictie onderscheiden. Vanouds zijn immers poppetjes bespot Die ooit uit klei vervaardigd zijn door God.…

Ik had je, maar ik liet je gaan. Ik had tranen van geluk, maar ze droogden op. Ik had een hart, maar het brak. Ik had je, maar toch liet ik je gaan.…

Vragende vingers volgen lachende ogen die veranderen waar de spiegels niet wachten op de kermis van schuld en zonde en kijken elke liefde blind maakt.…

Een gans is een waker, maar bijt ook veel vaker. Schuw hen als het moet, want ze zijn niet zoet.…

Ik zat nog even na, ongemakkelijk Op een Berlage-bankje, gevat In bijhorend gebouw Passanten passeerden mij Met gieters, bloemen en planten, heen Met gieters en lege handen, weer Voor de zoveelste keer De laatste eer, bewezen Terugkerend naar huis Meegenomen verdriet Dag pap, dag mam Het voelt goed, omdat ik kwam…