Alle inzendingen over Vervorming

Bij het ontwaken ogen net geopend lees ik woorden niet lief of zoet maar liefdevol begrip en verbondenheid. Zacht knijp ik mijzelf in de huid het is er echt al is je zlef knijpen misschien niet ideaal. Met ogen weer gesloten dansen beelden in mijn hoofd een vlieger in de lucht die paarsgekleurd is door ondergaande zon.…

Een smeltend hart van ijs hoor of zie je niet. Je voelt het wel: de druppels die zich traag en weifelend overleveren aan de zwaartekracht. Het hart is onveranderlijk van vorm en in slag. Het smeltend hart van ijs is een ander verhaal: het wordt groter, klopt zachter en zet de deuren open.…

Kalende takken verhullen meer dramatiek dan een volle boom.…

Het zijn niet altijd de feiten die jouw droomwereld vervormen in de nacht. De vervorming van jouw dromen vindt soms plaats terwijl je naar die ander lacht. De werkelijkheid is niet altijd die realiteit die je er zelf van had gehoopt. Voor dat je weet hoe het nu verder moet heb je weer in het verkeerde geloofd.…

Zich vervormen is het wolkenbestaan, en om na veel vervormen te verdwijnen, en allen, zo de groten als de kleinen, gingen die gang en zullen die gang gaan.…

in de droomzee valt de korstigheid van de woorden ze snorkelen vervormen worden nieuw ze weten niet minder ze weten op een andere manier in de droomzee een leven van licht in vloeiende verbeelding uit as herrezen…

De golfjes vervormen mijn gezicht. Ik zie dat de rimpels boven mijn ogen worden meegenomen in het water tot over de horizon. Ze worden gedragen in deze glimlach van God.…

Zilver vleugelend gevlieg zwerft door de graven van de levenden gewaarborgd door schaduw van zenuwslopend gesloop van de gedachtebeelden kronkelend kruipend door donkere hoeken en natte wanden van hersenwormsels die werelden vervormen tot illusie van geflipten…

zoals een wintergeest de geschrokken lente bruusk de deur gewezen heeft weigert mijn taal te ontdooien langs het zwerk trekt een treintje van lichtjes weerkaatsing van de zon wie vervormen wil moet ontdooien ik voel de schoonheid van het breken…

Bruingeel verbrande vingers Wroetend in mijn verbrande geest Zoekend naar het recent verleden Opiaten verslaafd onbewust beleefd Vervorming van het ondergane Vertroebeling van wat was Weg uit die poel der verdwazing Trek ik mijzelf uit het moeras Vechtend word ik opnieuw geboren…

Wat hij niet kent vindt hij er vreemd uitzien. Het vreemde vindt hij lelijk. Het lelijke maakt hem bang. Iets waarvoor je bang bent is gevaarlijk. Vasthoudend aan de schone schijn van het vertrouwde wordt hij een wereld op zich. Hij gaat er vreemd uitzien. ----------------------------- Uit: 'De druiven die te hoog hangen', 1994.…

In de tuin voor de bosherberg verorbert een jongetje traagsmeltende ijssorbet bekijkt genietend dat koude bijna lege glas waarin het zonnige kroegraam samen met wijde beuken versnipperd wordt _ opnieuw gebeeld door zonnige lichtvlekken: een blinkend helder meer de doorzichtige bodem uit dun avondrood gemaakt het ijle platinawater wiegt…

Glanzende wolken zie je in 't water terug als spookgestalten.…

ik gaf haar een roos zij vouwde stralend het blad in verfraaien ik voelde de pijn van vervormen en kleur hoopte dat de bloem niet meer in leven zou zijn keek haar toen aan zag in de ogen mijn kleren hoe zou het mij dan vergaan als zij dat bij mij ook probeerde de spiegel antwoordde ontnuchterend snel ben ik de man die daar staat…

maatschappij verkankert ooit verankerd in waarden en normen aanvaarden, niet vervormen normen en waarden iedereen moet hier kunnen aarden dat is best wel moeilijk als je niets hebt te potverteren ook al denk je goeilijk ik kan nog iets van jou leren nu denk ik alleen maar wijs mij uit geef mij 7000 euro wegwijs…

laat degenen die zonder genen zijn op gaan in vervorming op reis door scholen en musea in tijd terug totaal overweldigd welkom in de wereld van wonderlijke pijnen met slagroom en ijs ik denk al niet meer boom bij de lantaarnpaal elke dag aan jou vergeten weten pers je lippen ook maar eens zo op elkaar -…

sneeuwstil vervormen wolken lichtjes in jouw ogen zweven witte feeën tot aan hun hemel tot aan de maan waar mensen en woorden alleen zijn om te zijn en niet bestaan zodat jij jij kan horen hoe diep in liefde geboren jij bent zo stil sneeuwstil mijn lief ben ik voor jou…

traag is je lijnvaart te zijn in doen schouders drukt bedrukt de weg meer en meer vrij uit tesaam op de route tot behouden vaart langs een bebloemde zoom klank en toon vervormen vergeefs zoek je in het rond op vreemde grond in leegheid mondt taal op mijn tong langs een stille vliet door ‘t avondrood…

In woorden als water omwentelt de waarheid de slordige prater zijn niet weten tot feit de werkelijkheid wordt gewelddadig verdraaid zijn waarheid een fort zo vol leugens gezaaid Zijn woorden zijn daden die ons openbaren ze zijn zwaar beladen vervormen het ware hij belijdt zijn moraal en ethiek van de tijd in een droevig verhaal…

Wolken bespelen elkaar met vonken Het licht is donker en het donker is licht Heftig knallend en waterig warm Vervormen zij elkaar tot in de nacht Net zoals wij soms in elkaar zonken Om daarna te varen zonder enig zicht Varend in golvend water. Omarm Mij dan als een opklaring, dromend zacht…

Antwoorden vervormen zich tot een samengesmolten vanzelfsprekendheid, vragen bestaan niet meer. De wegen zullen samen gaan, niemand weet wanneer.…

Je hebt ooit een bres geslagen tussen angst en liefdesleven afgrond om alleen te dragen in een diepte zonder streven zo bloedeloos alleen te zijn in vervorming van verlangen met bergen onverwerkte pijn om je ziel mee te behangen als slachtoffer van ongeloof draag ik jou getergd op handen vlieg naar jezelf over de kloof als bestaansgrond…

Lieve mensen wat zijn er veel vormen om te dichten naar de juiste normen voor alles is vast stramien gevonden wil je eens het Bastion bestormen zul je geen letter mogen vervormen val je uit de toon wordt je heengezonden net niet met touwen of boeien gebonden dus kun je beter niet aan inhoud wormen al kun je bewijzen op vaste gronden dat…

tel jij de dagen meet je het leed kleur je de macht vervorm je de vragen? wie ben jij als je de deuren sluit de lasten als een ezel draagt? vang jij de vlinders ontdooi jij de beelden boetseer jij de liefde blijf jij het raadsel?…

stel ik kan mijn zielenpijnen herleiden tot verstarde lijnen in schier nekkende patronen van dulden en gewonen deze vatten en vervormen zodat een opening ontstaat waar warmte in kan stromen die angst en spanning vlieden laat zacht schakeert dan in het licht een stroom bevrijde levenskracht verlossend van de harde kluisters gepaard aan…

Ik wil vliegen op de maan Lekker, lekker gaan Ik wil spacen op planeten Niet meer kunnen eten Zweven op de beat Rieken van de wiet Dingen zien vervormen Kakkerlakken, wormen Ik wil zonnebrillen zien Een gezicht als mr.…

Jij domme angsthaas Verstrikt in leugens Pure schijnveiligheid Vol afstand en haat Je verloochent jezelf Lippen zijn verzegeld Verliezen doe je niet Zonder weer te winnen Je zinnen vervormen Mooie ware woorden Verwarren en kwetsen Wie is de mens in jou Maak mij maar zwart Klam je aan haar vast Ik kleur de waarheid Met tranen vol…

als ik woorden om zou draaien en letters zou vervormen kan ik misschien de zinnen schrijven welke ik al verzonnen heb om jou te vertellen wat ik je zeggen wil zijn al te veel woorden veel te vaak veel te vuil gemaakt om ze aan te horen is zo nep iets nieuws te verzinnen een nieuwe taal je weet de betekenis je voelt het en…

op de brugleuning van mijn leven zie ik hoe de weg achter mij is geplaveid vol liefdevolle tranen vragen over het waarom zullen nooit meer een antwoord vinden op de brugleuning van mijn leven vervormen druppels voortdurend mijn spiegelbeeld in het water dat langzaam aan mij voorbij voert op de brugleuning van mijn leven tuur…

Vervormend was de hitte van voltooid verleden niet, hoewel suppoosten altijd achterbleven, hun grijze kant versmolten in de uitgestalde tijdvakken. ------------------------ uit: 'Honingtuin', 1991.…