Alle inzendingen over Voorgoed

Sommigen zijn gemaakt van gouden regen sierlijk als gratie gevlochten uit hyacinthen een kleurige mix van herfst en lentetinten ondoorgrondelijk zijn de Scheppers wegen anderen dansten nachten door mijn woning met hemelse mond rood lachend voor hem zongen hun lied met kristal zuivere stem en geurden een leven lang naar honing maar hoe wonderschoon…

de mensaap Bokito is voorgoed heengegaan…

"Voorgoed", zei jij, zou ik het verleden bij me dragen. Je hebt zo gelijk. Ik kan niet meer. Maar wil en durf niet te klagen. Achtervolg me niet meer. Mijn lijf doet zeer en mijn hart dat bloedt. Lieve Heer, hoelang duurt voorgoed?…

We wisten het al zo lang, nog kwam het onverwachts. Niet huilen, als je het kan, op 9 januari, de zwarte dag. In de woonkamer was doodse stilte, treurend om een groot verlies. Ik zakte door mijn knieën en gilde:"Ik kan en wil dit niet, help me alsjeblieft!!!". Als een baby ben ik op de vloer gecrashed, terwijl de anderen daar maar zaten. Nog…

Hou mij nog één keertje vast Met je sterke armen Streel mij nog één keertje Met je zachte vingertoppen Bemin mij nog één keertje Met je goddelijke lijf Hou me nog één keertje vast En lees me voor Met je heerlijke warme stem Lach huil nog één keertje met mij Laat mezelf in jouw ogen zien Voor de laatste keer Als ik voorgoed mijn ogen sluit…

het was een donderdag niets vermoedend op de bank tot het kwam die ene traan op je wang vervolgens die ene zin voor hem is de poort geopend hij heeft de stap naar de andere kant genomen de poort is gesloten en hij zal nooit meer terug kunnen komen die ene poort, gesloten voorgoed…

Ik stierf en er was niet van ver mij vandaan een stronk, een kussen voor mijn houten hoofd, waar ik de bedding vond, waarin ik rusten zou, ik zocht snakkend zonder adem naar een stem, die nu voorgoed zou zwijgen.…

Ik zie hoe jij jouw ogen Voorgoed hebt gesloten Een keuze hebt gemaakt Die mij heeft geraakt Ik wist dat jouw leven Je pijn had gegeven Maar niet dat de pijn Zo hardnekkig zou zijn En ben je daarboven Wil je mij dan beloven Om de gedachte te bewaren Dat wij gelukkig waren…

jouw afscheidsrede heeft geschreven ik vraag me af of jouw lippen die mij zo vaak hebben beroerd mijn naam nog kunnen spellen of ben ik al vergeten in die massa waarvan je denkt dat die al jouw wensen voedt nu ik weet dat ik je hand op mijn schouder zal moeten missen schreit mijn gebroken ziel en rijg ik de dagen aaneen om voorgoed…

Mijn huis, mijn kasteel, ik zie het staan ik zie het vanuit later, veel later dat huis waarin ik eens leefde, het stond er, het staat er nog steeds. Dat huis, mijn kasteel aan die brede laan waar de prunussen bloeiden, die oude laan. Jij mijn lief, samen wandelden we door de tuin achter ons huis. Was het een kasteel met lakeien, met kanonnen…

ik had je hand in hand willen betreden je kinderen thuis willen brengen toch liep 't anders, anders dan gedacht 'heilige' grond verzadigd met verdriet in de loop der tijd overwoekerd overwoekerd met al er groeit en bloeit zingen vogels er in 'gepaste' stilte gelijk begraven verhalen die nooit meer 'n luisterend oor zullen vinden…

Geen troost valt aan het najaar te ontlenen, de bladeren verworden in de goot en de gelieven zijn voorgoed verdwenen. Wie weet is ons vergund pas metterdood, door vreemde hemellichamen beschenen, iets vast te houden wat ons niet verstoot. ----------------------------- uit: 'Geleende tijd', 1999.…

hoe jij almaar won dacht ik nooit aan verliezen maar voorgoed ging je…

waar ben je, nu je voorgoed, uit mijn leven bent verdwenen, waar was ik, toen je ging.... heel even dacht ik, heel even....... was je van mij...…

Je tegen de ontwikkeling en nog wat te doen weren zal het culturele klimaat vernieuwende inspiratie toelaten; je besluit het veranderlijke weertype de rug toe te keren, landelijk voorgoed te keren bekenden gewoon laat uitpraten.…

Eigenlijk zeg je nooit, voorgoed vaarwel Eigenlijk zeg je nooit voorgoed adieu Eigenlijk zeg je nooit, tot nooit Eigenlijk zeg je nooit, tot nooit meer ziens Want al verruil je het tijdelijke voor het eeuwige We zien elkaar toch echt wel weer Dus zeg ik eigenlijk, tot snel, kortom: Tot de volgende keer!…

De wereld is op oorlog ingesteld, Ze lijken al te weten wat gaat komen, De NAVO-tanks staan klaar om op te stomen, Op weg naar méér geschiet en méér geweld. Maar alle leiders schrikken zich vast lam, Als het weer oorlog werd en niemand kwam.…

Vaak leggen dagen vrede op je bord. Je hoort de vogelkelen rondom zingen, ervaart de schoonheid van gewone dingen en je beseft: de taal schiet hier tekort. Soms heb je om een dierbare verdriet – ook daarvoor heeft de taal de diepte niet.…

Nu de sneeuwvlokken ook na vijf jaar op deze dag een laken over 't groen wensen, de vraag wat kunnen we doen en betekenen gelukkig geen vrouw als Lot situatie geeft verweeft mijn pen gevoel niet krassend teder. We zijn niet meer op zoek om iets te vinden alles vonden we in elkaar, we hebben rust, een blik is voldoende, een half woord genoeg…

Jij. Je kwam van ver. Want jij zocht mij. Toen kwam je heel dichtbij. Jij. Je bent gebleven. Mijn hele leven. Vol van geluk, voor jou en mij. Jij. Jouw leven nam een eind. Verder nog bij mij vandaan. Alleen liet je mij. Jij. Jij hield van Gods belofte. Je gaf die ook aan mij. De hoop op eeuwig leven. Die belofte maakt me blij…

Door het zo sterk veranderde klimaat, Zeg ik: ‘De zondvloed komt, maar wel na mij! Ik vlucht voor zwaar weer weg’, waarna ik blij En met een goede bui het land verlaat. Wie nu asiel zoekt en hoopt op een wonder, Die weet al: dat geeft straks nooit meer gedonder.…

vaarwel is het stoomschip de lange reis en het zwaaien met een witte doek zwaaien nog voorbij het ogenblik dat je slechts een stipje ziet bezwerend blijf je zwaaien hoe droef en ver de hoorn ook klinken mag vaarwel is het zout dat over je wangen naar de lippen stroomt het is de smaak van zilt vaarwel is de glimlach die…

Verloren was mijn leven toen je me gisteren in de rede viel en me dankte voor alles wat ik deed Verloren was mijn ziel toen je me vertelde dat je van iemand anders hield Verloren was ik door jou verlaten nergens nog kunnen zijn alleen jij, ik en de dood…

waarin een verdwaalde reiziger verdronk moeizaam verscheen de ochtend en aan de keukentafel zat ik lange tijd met verkrampte handen de hele dag -gisteren- was immers verdwenen vaak blijft er iets achter, een voetstap in de sneeuw een lach in een kamer of de tranen van een kind op een wang waar nog geen zoentje kleeft maar nu is gisteren voorgoed…

met zijn ogen en houdt ze daarna stijf dicht Je kijkt naar zijn trillende handen en ziet, zijn trouwring is te groot in je gedachten hoor je weer de woorden elkaar trouw zijn tot in de dood 't Is elke dag een beetje afscheid nemen en elke keer doet het steeds meer pijn je kust hem op zijn rimpelige wangen want niemand weet wanneer het voorgoed…

VOORGOED!!…

eigen ogen niet, wanneer je het heden even uit het oog verliest, als je er even bij stilstaat, omdat je even niets beters te doen hebt, blijken de anderen al lang van de aarde verdwenen: de geur van dood en aarde, vredig voorovergebogen, toevlucht zoekend in vage herinneringen, een bekentenis als een zwaar gewicht drukkend op je hart; voorgoed…

van bestaan, staan hun plaats af aan nieuwe twijgen in de wind om tegen de verwachting in dood te gaan, gespreide takken in een hol gezicht, geheven armen naar de lucht en naar de grond, het licht maant voorzichtig om niet meer te bewegen, ontleend aan stramheid in de druilerige regen, ze zijn verdwenen voordat de morgen komt, voorgoed…

Dus voorgoed nee is je antwoord op mijn nederige oproep om nog iets van de geleden schade in te halen, het zal allemaal wel, ik ken je niet meer, ik ben je al veel eerder kwijtgeraakt, je bent andere werelden ingedoken en mij allang vergeten, tot fossiel verklaard.…

- Niet voor een poosje, maar voorgoed. Wat heerlijk, dat ik niks meer moet!' Ik ben er zometeen niet meer, ook niet bij Onze Lieve Heer, die volgens mij nooit heeft bestaan.' Hij is heel rustig heengegaan. Het levensspoor leidt naar de dood. M'n pa, een fijne reisgenoot, zei ooit: 'Ik ben een optimist en godzijdank een atheïst.'…