Alle inzendingen over Zij slaapt zwart

daar waar rond plat bijna banaal maakt ontheemd uitgedroogd op zoek naar een zee van adem waar lucht het licht nooit meer zal raken ja daar daar slaapt zij zwart…

Jij met die twinkel in je ogen jij met die lach op je gezicht jij met je mooie karakter daar ben ik voor gezwicht Jij met je leuke dingen jij met je gouden hart jij bent nog steeds heel bijzonder jij bent het die mij verwart Jij, ik moet je vergeten. maar ik kan het niet jij, hoe moet ik het zeggen? Jij doet me veel verdriet.…

vragen ‘k heb zoveel liever dat je slaapt en mij niet kent tijdens mijn dagen want jij bent zoveel wat ik wou het meisje dat al zo zeer vrouw is dat bij het minste zuchtje kou mijn jas pakt alsof die van jou is ik hou van jou zoals je slaapt en het spuug weg bij je lippen en als de dag ons twee aanraakt hou ik van jou tegen de klippen…

ik wacht op stilte ik wacht op zwart ik wacht op de schijn die dwaalt door de nacht ik wacht op sterren ik wacht op hun waan ik wacht op de spot die hen doet bestaan jij slaapt door de nacht jij slaapt door de kou jij slaapt tot de ochtend verlangt naar de dauw jij neemt zonlicht op het doet je stralen voor jou geen schijn noch…

Wakker worden, terwijl iedereen slaapt denken aan een bed van vermiljoen, zijkanten van bloedrood kleurende sinaasappels, plafond van zwarte schapen, geen wonder, da'k niet kan slapen!…

je slaapt zogenaamd toch mama? mama? je sláápt mama! stomme mama!…

Alles slaapt, niemand schijnt wakker te zijn. Stille slapende mensen in de zwarte duisternis doodse rust, stilte en leegte bevestigen de duistere nachtelijke aanwezigheid. Alles slaapt, en toch iemand die wakker is. Alles slaapt, maar mijn hart is wakker Mijn hart klopt, spreekt en overlegt.…

Slaapt, slaapt, kindje slaapt, en doet uwe oogskes toe, die pinkelende winkelende oogskes daar, ‘k ben ’t wiegen al zo moe: ‘k en kan u niet meer wiegen, ‘k en ga u niet meer wiegen, slaapt, slaapt, toe!…

Tracht altijd in het leven voor anderen iets te zijn, dan breng je in je omgeving beslist veel zonneschijn! Het zijn soms kleine dingen, die maken 't leven goed: een woord, een stille glimlach, een hartelijke groet! Mijn ziele heeft naar 't grote gehunkerd en gehaakt, maar 'k werd in 't leven meestal door 't kleine blij gemaakt!…

Woorden lijken te breken, op de barricades van terreur, lijken te verdwijnen, in de vuurmonden van semi-automatische geweren. Woorden dreigen te vervallen, tot een allesvernietigende kracht, klaar om de aarde verschroeid te maken, onbruikbaar voor verder leven. Waarom? Had Hij aan Zijn Vader gevraagd? maar Die had enkel gezwegen, slechts…

de Avenida Corrientes slaapt nooit stap in dit schilderij van werkers en wachtenden een explosieve combinatie in de magie van het moment een valstrik verhuld in een dun, wit verenpak papieren verbeelding van de brug die niet wordt gebouwd ontheemd tussen heden en verleden en de dreiging van de zwarte zwanen een man struikelt het struikgewas…

terwijl zij slaapt ligt hij nog wakker bang dat zij hem verlaat als zij ontwaakt slaapt hij toch, de stakker en ziet niet dat zij gaat…

Het zwarte kleed bedekt nu al wat slaapt en als een fluistering komt van heel ver weg de wind. Ademloos ben ik weer dat kind. Wat rest is de verwondering dat op dit zo late uur, ik even één mocht zijn met de natuur. Deze winterdag, om middernacht.…

in zwart en wit schrijf ik het genuanceerde groen het lichtgroen van de blaadjes lange, ovale en het donker schaduwblauwgroen onder de verdere bossen, en van het jonge, lichte gras dat alles onder de accolade van een grijze hemel, een nuance van zwart en wit, waaronder jij slaapt terwijl ik schrijf…

ik link zwart niet aan sterven de kleur die geurt naar lijken. ook zielen kunnen zwerven in 't wit, dat zal hieronder blijken. want zwart als achtergrond, bepaalt hoe andere kleuren zich manifesteren in en rond het heelal, een schitterend en waar gebeuren.…

In het donker van de vragen die altijd wachten en de stilte die niemand vergeet is de grootste twijfel de gedachte en de droom die zonder het leven niet meer ontwaken wil waar de dood slaapt en het licht niets meer verandert…

De vogels doen hun nachtgroet horen; Op zilvren wolkjes slaapt de maan. Ook moeders lust, de jongstgeboren, Is in zijn wieg ter rust gegaan. Al dromend vouwt het vriendlijk wichtje De kleine, reine handjes saam; Een glimlach speelt op 't aangezichtje, Zijn lipjes fluistren Jezus naam. Waar droomt hij van?…

langs de spoorweg vijftien kinderen, beschreven in boeken het kan niet anders dan oorlog zijn zijn vermoeide hoofd knikt naar het bruine water, rimpelt maar kan geen vergeving beloven; de sloten uitgegraven gedempt is het geweten op vaderlandse grond hij leest verder de dodengang in sluipt onder prikkeldraad, trapt op de einder met…

"De liefde slaapt in haar hart als de lente in de winterse grond die in koude en duisternis wacht als een vlinder in haar cocon. in het dorp waar ik nu overnacht schijnt morgen een schuimende zon in een hemel met palmen bevlagd!…

Beelden uit een zwart verleden. Historie? Nooit meer vergeten. Haar hoofdje rust licht op mijn schouder. Een duimpje in haar mond, zij slaapt. Slaap der schuldeloozen. Emma, vier jaar, Joods, tere schoonheid. Ontroerd kus ik haar voorhoofd. juli 1993…

Kleine fee slaapt Sssssttt... Kabouters klauteren haar bedje in en zoete dromen nemen traantjes mee Kleine fee slaapt Terwijl tegen het plafond rook van eerste uitgeblazen kaarsje nakringelt Kleine fee slaapt Sssssssttt..... 't fee...st is over en uit…

Hij heeft zijn koplampen nu uitgedaan en slaapt net als een grote poes, geduldig, terwijl de oortjes nog in waakstand staan. Het kwaad is altijd zwart, de goedheid wit. En toch, en toch. Hier is het zwart onschuldig. Maar hoed je voor het lelieblank gebit. ------------------------------- uit: 'Traliedieren', 1999.…

de strijd begint waar je loopt, slaapt, eet wat en wanneer staat op de lijst het agressieve blootleggen beheerst het lijf omzwachteld door zwart MRI's in, scans uit -en gangen door de grauwe stilte en wat nog rest alles is wat rest: het hoofd en de geur van angst die opnieuw scharrelen door aders en kamers van het huis…

Staat al langer onder schot voor langer dan het jaar is levend bespuugd, dromend bespot behoort tot de inventaris. Slaat de laatste band kapot de smaak van de abortus die spart'lend piept en hijgt tot slot in eenzaam lot berust. Onder god geboren daar is onder 't juk van het salaris de grijsbetonnen hel. Het laatste uur zijn lippen…

vaak houd ik mijn ogen gesloten om de nacht te ervaren wanneer hij aan mijn zijde slaapt om te voelen wat hij voelt zonder begrensde ruimte of, opnieuw, een andere dag mijn vingers aarzelen willen overhellen naar het ongeschonden zwart dichtbij de reis van vroegere dromen de verbinding met een volle zee en de vele onsterflijke…

Daarmee zie ik van jou de zorgvuldige handen, bedachtzame gebaren, de flits van een vraag in ontvangende ogen, elk onstuimig moment, waaier van zwarte wimpers op onschuld als je slaapt. En jouw stem hoor ik nog aftastend constateren, mij op iets attenderen dat jou bevreemdt of raakt. Tijd heb jij in mij vertraagd.…

nu Jochem eindelijk slaapt trekken Erik en Mirjam in de donkere nacht een zwarte waterplas onder zijn bedje vandaan, aan het plafond worden een volle maan, duizenden zilveren sterren en wat zeemeeuwen geprikt van die zwarte waterplas wordt een oceaan gemaakt met zeewier, zeesterren, wat haaien en zeehonden en natuurlijk super veel vissen…

In uw nek, in uw slaap, in uw vingers als ge slaapt en ge denkt dat ge veilig zijt. Zwart wacht niet. ’t is er al. ’t was er al. ’t zal er zijn wanneer alles wat ooit glansde vergeten is in uw eigen blik.…

hoort gij het dreigend golfgeklots, Ons bootje verslingert en breekt op een rots: En gij slaapt! Gij slaapt, met argeloos, stil gemoed, Wen de morgenzonne met bloed'ge gloed, En met leliënwit uw hoofd beglanst, Lijk een priester die zijn offer bekranst: En gij slaapt! En hoort gij der smeden hamers niet? Sta op! sta op!…

en alleen jij slaapt zoals jij slaapt en jij slaapt nu en ik droom…