Alle inzendingen over Zomerbloemen

Neerbuigend in de ochtend hun blaadjes nog nat van de dauw, kijken ze uit naar de warmte, de zon en het hemelsblauw. Hun kopjes kijken omhoog, in alle kleuren van de regenboog. Ze zullen weer fier staan, met hun steeltjes recht, ze zijn zo lieflijk echt.…

Hier en daar verschijnen ze met mondjesmaat. in een bonte kleurendiversiteit. Kleintjes nog en delicaat. Aankondigers van de zomertijd. Beeldig als een rondedans. De levende bloemenkrans. De blaadjes als hand in hand. Versieren het eentonig land. Als de zon weer zijn stralen zendt openen zich de juweeltjes en tonen zich van hun mooiste…

Het zaad voor mijn zomerbloemen liet ik wellen in mijn tranen ik zaaide het daarna op de heuvel waar mijn verloren lief nog steeds met vlinders stoeit de wind waait er mijn adem stil in liefdevolle fluisters de gezaaide zomerbloemen hebben uitbundig gebloeid…

gevulde schalen mijn zomerbloemen dragen dit rijke najaar want heikele herfsttijden brengen winter te dichtbij…

haar liefde gesponnen in een web van tranen kleine parels aan zijdezachte draden verweven haar zinnen de vrouw als uit porselein gehouwen staart naar de maan, ze heeft zomerbloemen in haar haren gevlochten in een krans haar dromen gebroken maar ze koestert geen haat in haar ogen ligt de hoop van de toekomst die ze toevertrouwt…

De belofte op het zakje was een diversiteit aan zomerbloemen, dus ik gieter maar door. Een door zonlicht opgeladen kleurlamp weet die toverpracht extra te verlichten en straks wanneer die bloemen echt tot wasdom komen, ga ik ze lekker op Facebook zetten en eet ik kogelbiefstuk bij hen en drink ik de duurste witte wijnen bij hen.…

Achter de heuvels van mijn dromen staat een huis vol zomerbloemen en in de tuin de beukenbomen van mijn jeugd. Gefilterd licht zachte rust als een moeder in een leunstoel voor het venster ouder wordend.…

Van versnelde zomerbloem, naar vertraagde lenteknop. Ik luister naar een nietig wonder. Het is schitterend om te zien. Mijn hart springt op.…

ik plukte een verlaten zomerbloem die nog verlangde naar een zachte zoem zoem wat zoete sap had zij nog te bieden aan die geelzwarte zuigende lieden in mijn handpalm brak de steel ik droogde haar in jouw memoires: het laatste deel…

waar groen het blauw bewegend bedekt groeit de natuur onder het gemêleerd wit van buiige wolken nog laagden de laatste zomerbloemen de vlakten met hun specifiek volle rijp kleuren die oplichten onder een nog warme zomerzon…

O vrouw zo mooi Rijp zomerkoren Ruisende wellust Hoe graag zou ik je sieren Met een guirlande van zomerbloemen Geplukt uit het jade Van een zoet struweel De olijfboom Strekt zijn takken Als tedere vingers Als de verlokking Van warm sinopel In de schaduw van de pagode Vind ik het altaar Aanbid je nieuwe naam…

als ik een vlinder leven laat door slechts haar vleugels uit te vouwen in pastel dan schijnt geluk door ramen en mijn open deur laat lichte uren binnen daar dan teken ik een ziel in broze schetsen tot de glimlach van de tijd ons bij elkaar brengt in de dromen van vandaag och wat zie ik graag een zomerbloem in wintermaanden…

Open als een zomerbloem. Dat jongetje stierf, zomaar, voorlopig zonder gekende aanleiding. Na een kort leven, maar wel geleefd aan 200 per uur. Even snel, in een paar fatale minuten, gleed hij weg uit het hier!…

je wuift lente met zomerbloemen bloeiend in je hand jij woonde al jaren aan de andere kant waar wij modderen in sneeuw en ijs geeft winter spaarzaam een groen kleurtje vrij in zon en op jouw zuiden maar bol en knol hebben in herfstig rust elan vitale kunnen vergaren in lentepril gaat onze kleur en geur het jouwe weer evenaren…

Tijd vertraagt, rekt zich geeuwend uit en legt zich te slapen tussen de zomerbloemen.…

O vrouw zo mooi Bloesemend, bloeiend Rijp amelkoren Ruisende wellust Hoe graag zou ik je sieren Met een guirlande van zomerbloemen Geplukt uit het jade Van een geurig struweel De ceder Strekt zijn takken Als tedere vingers, De verlokking Van warm sinopel In de schaduw van de pagode Vind ik het geheime altaar Aanbid…

O vrouw zo mooi Bloesemend, bloeiend Rijp amelkoren Ruisende wellust Hoe graag zou ik je sieren Met een guirlande van zomerbloemen Geplukt uit het jade Van een geurig struweel De ceder Strekt zijn takken Als tedere vingers, De verlokking Van warm sinopel In de schaduw van de pagode Vind ik het geheime altaar Aanbid je nieuwe naam…

Traag nadert de nacht de wereld wordt stil een wolk streelt de hemelboog zacht kleurend als gouden einder de opkomende maan strooit zoete herinneringen aan het zelfgetimmerde bankje tussen zomerbloemen en mijn verlangen zucht naar het lied ‘pour toi mon amour’ dat je voor me speelde op je gitaar nog rakend als een gevoelige snaar…

Het liefste van voorbij is zo verweven door mijn leven als een bundel gouddraden verkregen uit het vlas het voelt nog steeds zacht strelend als zoete bloemengeuren in een zomerlied die mijn dagen doen kleuren dat helend opklinkt uit verleden hoe intens onze liefde was…

Het zijn mijn zomerbloemen omdat ze veel vertellen door hun bloeien. De wind blaast hen omver maar toch zullen ze niet breken. Er is al gezorgd voor een vervolg in het doorschijnend kleed gehuld Papavers: rood geplooide dromen in een zomerveld vol zon. Al zullen ze verwelken, nooit voorgoed verdwenen, gedroomd steeds weer.…

Vandaag zie je overal spelende en lachende gezichten bloeien als zomerbloemen op het flonkerende wit. Het zonlicht hoor ik luid zeggen: “ja, bloeien jullie nog maar ‘n tijdje”.…

de woorden van de schrijver vlijen zich voorzichtig in mij neer er moet eerst plaatsgemaakt proef maar: de tonen van de smaak van goede wijn ontstaan pas in je mond en voel: de klanken die je toe wilt laten zijn toon voor toon te toetsen er is zo veel en toch zo één de geuren van een veld met zomerbloemen wij zaten onder eeuwenoude…

de zon schijnt toch regen je in dikke druppels tranen zwaar hangen ze aan zomerbloemen vol kleurige verhalen vullen snel de kleine breuken in de droge herfstgrond ik kus de donkere wolken van je natte mond laat jouw lach niet meer verstikken door je wispelturigheid zie de lage zon weer lichten in je ogen zij helderen…

ik schrijf vogels naar jouw raamkozijn voor elke dag een lied wat vrolijk kwinkeleren een zachte ruis door de reuring van de bomen mijn hand vol innigheid strooit zomerbloemen o, mocht ik met jou mijn duizendschonen dromen ik schrijf vogels naar de te vroege herfst spreidt mijn liefde over het keuvelbankje de maan, de…

In het grensland van goudgeel Maïs en bloeiende zomerbloemen Waar het geen water Maar mensen regende, In een zomer die maar niet Op gang wilde komen, Komt het kind voorbijgelopen Dat allang geen kind meer is, Ogen stijf van angst, Het magere lijf behangen Met het dodelijkste wapentuig Dat een mens maar verzinnen kan - Er rest…

Zonnestralen hebben ons teder gekust Nu is de zomer echt uitgeblust De metamorfose is begonnen van een nieuw seizoen Zomerbloemen zijn uitgebloeid Bermen kortgesnoeid Alleen het gras blijft altijd groen Wolken grijs en grauw spelen met het hemelse blauw Dan dalen regendruppels in glinsterende parels op de aarde neer en de fluistering…

De kilte van de aarde verdwijnt geruisloos in donkere spelonken van zwart beton Een waas van limoen kleurt het aanzicht Fris nieuw leven ontspringt onder de zon De warmte knuffelt de aarde vol verleiding en kust hartstochtelijk de zomerbloemen Geur van honing en nectar overweldigen alle bijen die van bloem naar bloem zoemen De zon laat haar…

De muziek van de verre zomer zit verborgen in ieders hart verlangend naar het Licht van de zomerbloemen die mist en regen laat verdwijnen in vreugde.…

een roosje plukt zij en legt de zomerbloem bij ’t liefdeslied. O zanger! voelt ge ’t in uw dromen niet?…

dat ze in een kuil in de grond heel hard ging bidden en huilen en gillen en dat alles tegelijk de zomerbloemen van haar zachte rok trilden zand viel uit de takkenbossen boven ons op mijn haren op het doekje van mijn moeder dat ze mij meenam het schemerduister in waarheen de straat door uit de schoorsteen van de lijmfabriek kwamen rook deze keer…