Alle inzendingen over aanschouwen

kijk naar mij en zie hoe de V zijn vorm vindt de vogel die in zijn vlucht de vrijheid begroet die thermiek die hem in lagen naar de wolken laat zweven kijk naar mij en zie de hartelijke ontmoeting maar bovenal de tedere omhelzing het uitbundige welkom in mijn kern kijk naar mij en zie hoe de wonderlijke zachtheid het wint van de…

De hoge hemel dringt wolken ontfermen zich over de aarde deze dag kan verbeiden tot mooie natuurlijke dingen leiden. Zeggen kom gerust in me wonen wees vandaag mijn hart en uit leven er waait wel een heuse reuze storm die ook weer schonend schoons kan geven.…

Neem mij zoals ik het verkies Berijdt mij zoals een ruiter betaamd Teugel mij woest aan de haren Dans de dans der liefde met mijn billen Mijn knieën omklemmen hard haar flanken Hard ruk ik haar hoofd naar achter Ik stoot toe tussen haar vragende lippen Even rilt zij en fluistert, ik heb je lief…

Daar waar zinloos toeval, zinvolle bedoeling wordt. Waar zien geloven wordt. Waar weten geweten is. Heimwee. Daar waar geboren worden, sterven is en andersom. Waar einde verandert, in ongekend begin. Voorbij de horizon, begint de horizin.…

het land naar zee grenst oevers over de wrakke kwelder die met water lijkt besprenkeld morgen is de zee weer haalbaar dichtbij en draaien kolken onbemand de wisseling van wacht, eb naar vloed in tijden nooit gekeerd, onhebbelijk staar ik naar het Wad dat steeds opnieuw in dromen aanlandig mij verrast zij is als een viool ter hand…

Kijk en zie haar staan de lampen zo fel het verlicht en verblind het zicht Aanschouw hoe ze verdwijnt in jouw ogen verschijnt niets te aanschouwen behalve het licht Kijk Lach…

‘k En durf bijkans mijne ogen niet betrouwen, o Here, op uwe sterrenglans: hoe zal ik U aanschouwen? ------------------------------------------ uit: Tijdkrans (1893)…

Hoe kwijnt in 't ronde 't vogelengerucht, Nu de avond komt op vleuglen luw en loom - Daar zinkt de zon in de vergulde zoom Van 't verre ruim der ongerepte lucht. Breed vloeit, - zoals dit leven in een droom, - Het klare beeld van 't vredige gehucht, In de' effen spiegel van de stille stroom, Waarop geen enkel vluchtig golfje vlucht...…

Heb ontzag, want de Heer is rein Op Hem kan ik altijd vertrouwen Hij wil mij in liefde aanschouwen Daar kan ik heel zeker van zijn. Heer, U houdt mij vast in mijn bestaan Ik tracht te leven naar Uw wil en gebod U blijft altijd betrokken met mijn lot En laat mij nooit alleen verder gaan. ( Enkele woorden uit Psalm 19)…

Omhoog kijken naar de ster van Bethlehem die eenzaam en groots aan het hemelse zwartblauw prijkt bij een half gesloten oog rekt haar onderste punt zich uit tot een lange straal die de aarde treft daarbij door hart en brein glijdt vrij maakt van zwaar denken onsterfelijke genade van Heer Jezus laat voelen.…

Vroegste schrijvers der toneelkunst van het oude Griekenland hadden geen leermeesters of voorgangers in hun werk om als voorbeeld te dienen geschiedenis en mythen van het eigen volk werden grondig onderzocht om dan een klein deel ervan dagenlang te overdenken daarbij dagelijks gebeuren hoogst aandachtig waarnemen horen naar zang en toonkunst…

Wanneer ik in de spiegel kijk, de zoveelste rimpel weer aanschouw Denk ik bij mezelf, jeetje mens wat moet je nou Je wordt ouder en wijzer?…

Hoe ik van je hou als ik met jou de sterren in hun pracht aanschouw.…

ik aanschouw de zee met fijngeknepen ogen in het felle licht…

Nuchter aanschouw ik zwaar beschonken collega’s en verlang naar huis…

ik aanschouw de dode een mens als voorbode voor mij plots een monument doch hij leefde in de eeuwigheid een moment…

Sluit, mijn vriend, de ogen - niet het hart - en aanschouw het slapeloze blinde zwart van mijn berouw…

als van fluweel aanschouw ik je rondingen die zorgvuldig in elkaar gedraaid samenkomen tot het hart van jouw schoonheid…

Zwijgzaam aanschouw ik een rumoerig kabaal En voel de stilte om mij heen Ik hoef er geen moeite voor te doen Het is er nu en zomaar ineens…

als je eerder gaat dan ik zal ik je lijk aanschouwen mijn god wat zul je stil zijn in je niet-zijn maar je beeltenis in haar verschrikkelijk zwijgen zal schreeuwen in mijn hoofd…

aanschouwen ze ontwaren ze observeren ze staren ze loenzen ze bedaren ze turen ze gebaren ze ogen ze evenaren ze stilzwijgend verjaren ze…

Olivier Bommel en Tom Poes bezoeken dikwijls Donker Bomen Bos bij Rommeldam, waar avontuur loert achter elke boomstam, hen roept naar onbekende wereldhoeken. Na griezelig wagen en onderzoeken komen de twee vrienden, vermoeid en stram, terug in dit rijk van schimmel en zwam. Hun belevenis bereikt de boeken. Hoe in het woud de geëerde helden…

vol verbazing en respect aanschouw ik hoe je weer jezelf herneemt vanuit schijnbaar een hopeloze situatie het wonder der veerkracht…

En ik ze je schaduw Voor de laatste keer En terwijl ik je aanschouw Weet ik dat nooit meer Jij en ik zou zijn Nooit meer ons en wij Weg van elkaar Alleen nog samen vrij…

Het was de dag van verdriet Omdat mijn schaduw mij verliet Ik werd ontzegd nog te bestaan En gedwongen ten hemel te gaan Maar ik gunde hem niet die pret Bleef aanschouwelijk in mijn bed…

Indien wij het daglicht aanschouwen en het geeft een glimlach op het gezicht wordt het tijd dat wij de kleppen vervangen wellicht door een niets verhullend Google brilletje…

En ik zie je schaduw Voor de laatste keer En terwijl ik je aanschouw Weet ik dat nooit meer Jij en ik zou zijn Nooit meer ons en wij Weg van elkaar Alleen nog samen vrij…

mijn hoed woei van ontsteltenis zowaar van mijn hoofd toen ik het hoorde vissen blijken bij diepe aanschouwing in doorsnee bomen waarin stammen zijn samengeperst tot oogsteentjes met jaarringen…

De dans van de lente is begonnen langzaam ontvouwt zich haar ontluikend kleed in een prachtig kleurenpalet dat zacht wiegt in de wind wat een weldaad is om te beleven als het aanschouwen van een pasgeboren kind…

Zondag zal ik zoals beloofd de maan aanschouwen je dag, eindigheid omarmen, vertrouwend berusten.…