Alle inzendingen over avondwandeling

nevel dekt de aarde toe in flinterdunne lagen vogels zwijgen op een tak vol dromen de dag sluit zich met een fabelachtige stilte kon ik dit omhelzen eender zijn in die verademing komen……

avondwandeling door allerlei tinten paars, samen slenteren…

ondergaande zon avondwandeling aan zee wat een rust geeft dat…

Weer loopt zij datzelfde zanderige pad waar aan beide zijden grenzen vervagen hervindt ze haar verleden in taal gevangen zo graag zou zij vandaag nog willen vragen even raken, even aanraken, zoals jaren geleden maar na die ene laatste wanhopige blik terwijl harmonieus zwijgen vele vingers vlocht vervloog haar jeugd en hield zij op te bestaan…

Een avondwandeling door het bos vogelgeluiden verbreken de stilte voetstappen gedempt door het mos trillend van emoties en kilte…

avondwandeling de maan hoog aan de hemel sterk vervuilde lucht de geur van een gele roos kwakende kikkers…

avondwandeling de drukkend zware en zwaar vervuilde stadslucht mengt zich met de honinggeur van lindebloesem hé, 4 statiegeldblikjes!…

Wij hebben ons vandaag verlaat! Pas bij de laatste brug Waar 't voetpad tussen 't gras vergaat, Daar keerden wij terug. Achter ons dekt de witte damp De schemerende landen. Zó zijn wij thuis. Wij zien de lamp In loveren warande. . . Wat gingen wij vanavond ver Het werd alleen tè laat: Nog verder dan de gouden ster Aan blauwe…

Het parcours was nat het regende lichtjes, ik stierde op een zwarte schim zichtbaar in verloren lichtjes. M'n benen stappen argeloos door voeten benen droogjes mee water streelt m'n hoofd 't gutst in het riool. Zo'n zee van rust.…

Avondwandeling met de maan als metgezel hoor ik enkel het geluid van mijn gedachten… Ik schrik van een schaduw het geluid wordt luider ik denk te veel… Ik versnel mijn stap de maan volgt me op de voet het lawaai in mijn hoofd ook… Ondertussen ren ik verder gedachten worden oorverdovend… Nog even, nog een klein stukje ik ben er, ik sta stil…

Wij hebben ons vandaag verlaat! Pas bij de laatste brug Waar 't voetpad tussen 't gras vergaat, Daar keerden wij terug. Achter ons dekt de witte damp De schemerende landen. Zó zijn wij thuis. Wij zien de lamp In loveren warande ... Wat gingen wij vanavond ver, Het werd alleen tè laat: Nog verder dan de gouden ster Aan blauwe hemelstraat…

het heeft in de krant gestaan buizerds vallen fietsers aan in de buurt van Eexterveen bij de Duunsche landen zal het zeker veilig zijn voor een avondwandeling we keren toch maar om als wij gewaarschuwd worden in de velden roept een koekoek…

Een avondwandeling hier door mijn wijk Er heerst een diepe stilte in de straten Het is, besef ik nu, compleet verlaten Ik zie gewoon geen mens, waar ik ook kijk Toch hoeven wij nu niet meer bang te zijn Er zit hier geen leeuwin, het was een zwijn…

avondwandeling uit mijn hoofd en lijf waait de wind alle veelheid bij een tuinhekje 'n melganzenvoet in bloei ineens omhuld door de geur van kamperfoelie in een huurfietsmand één gaaf statiegeldblikje nog een klein stukje en een zoete slaap wacht me…

avondwandeling een ijskoude noordooster giert door de straten en door de kale bomen schuurt mijn gezichtshuid kruipt in de vingertoppen ondanks een tweetal warmwollen winterwanten de sterk verlichte huizen verwijzen voor mij naar de carnavalsviering een omgewaaide huurfiets rust wat in het gras…

Het maanlicht weerspiegeld door twinkelende sterren in mijn waterige ogen met herinneringen bedekt aan onze avondwandeling door glans van natte straten. In de sprankelende helderheid wegdromend met het beeld mijmer ik gestaag ingetogen om de kilte te doen weren zoals we gearmd aandachtig het laatste nieuws weer bijpraten.…

zomer voorbij droef stemmende herfstwind een lange winter voor de deur mijmerende avondwandeling over schone larie en duister zeer vanavond geen maan de schijn ligt ergens verscholen in 't glimmende gras ook als 't lichaam rust verdient is het voor het hoofd vaak moeilijk wennen het is nacht en donker ik denk niet dat hij het merkt…

De poëtische nacht, ze treurt ruikt de troost zo duister als rozenhout, ruikt amberkleurig meerduidigheid de inhoud ademen zonder te kijken, ruikt naar dampend geurende rozemarijn lijk de korte avondwandeling, het gevoel van daadwerkelijk uitgeslapen zijn. Het gevoel van wakker worden tegen de achtergrond....…

De heer van Meegen, had even tegen de avondval Een wandeling willen plegen Die van rechtswege niet plaatsvinden kon De heer van Meegen, vrij verlegen "Ja zeg hoort u toch eens even, Wat zullen we nu gaan beleven, Het recht is me als mens gegeven, te wand'len waar ik lopen wil" De heer van Meegen Had even tegen avondval een wandeling…

de kamer rond als de man des huizes die je ook was Je hebt zolang je kon geprobeerd te blijven om er voor mij en je zusje te zijn ons te beschermen En dat doe je nu nog steeds Als ik met je zusje een ochtendwandeling maak zwaai ik naar de zon want de zon in mijn leven dat was jij En dat ben je nog steeds Als ik met je zusje een avondwandeling…

Bladeren veranderen van seizoen, verlaten stilstaande bomen, die niet langer zongedragen zijn. In de mist klinkt veelstemmig 'vaarwel' stil tussen de takken... (Ieder) verloren in (eigen) gedachten, niets ziend, lopend in het duister, merken we enkel dat de mist ons haar bevochtigd. Naast het pad vangen bomen mist in druppels, druppels…

Ik ben een pad Wie doet me wat Ik spring op en neer op mijn gat En als jij mij wilt pakken Dan zet ik jou te kakken Want ik ben sneller dan de wind Dus denk niet dat je mij ooit vindt!…

De avondwandeling doen wij om de wallen, Zien saam zonsondergangen tegemoet En kudden keren naar de stallen. Maar soms speur ik in Westenwinden De zeeën waarover zij woeien.…

TOLLENS liet ik tot mij spreken Door zijn „Avondwandeling”; Ach, wie kwam de draad verbreken Van mijn zoete mijmering? Briefjes waren ’t van de vrinden, Redacteurs met drang en klacht; Zetten, drukken, vouwen, binden, „Holland” roept: „Aurora” wacht!…