Alle inzendingen over beangstigend

vaag lichten zij nog op in matte schittering draden vol onzekerheid zijn gegroeid in lange nachten zonder stem omdat wij naar antwoorden smachten maar formuleren geeft geen rust roept alleen maar andere vragen terug de snelheid is beangstigend zonder oplossing breekt morgen weer als dag ik kijk naar mijn gordijnen die harder…

Gister zo bedreigend Morgen zo beangstigend Vandaag zo onzeker Om morgen niet meer bang te zijn Moet ik de strijd aan met gisteren Vandaag nog, zeker vandaag…

door de bomen naar de hemel starend vertwijfeld raken of waarheid bevrijdend zou werken omdat velen voelen hoe vreselijk beangstigend het is om midden het weten verdwaald te raken…

Zinnen als zenuwtics Stokoude stoplappen Zelfs 'weetjewel' Doet beangstigend mee Ooit maakt die zegmaar- en Zalikmaarzeggendwang Als het voorbij lijkt Dus vast 'n rentree…

fluister je muze serenadestil een wankel lied van verleiden toe beangstig haar ogen spelenderwijs de verwevenheid van frustratie sluit een gemis naar voeling uit de wanhoop in het aanvaarden vergeef jezelf inspiratieloos het prangend gevoel van alleen te zijn…

integendeel, jij liet mij achter in het donker en ik stonk er bijna in ik zit met een borrel en een peuk op mijn balkon flauw sterrend aanschouw ik het zwerk, morgen maak ik werk van jouw zerk het is bijna beangstigend, je ligt er nog…

al die mamma’s en pappa’s die nu zo eng hard piepen in hun slaap wordt dat broodje aap of delen we het met onze kinderen nee geen droommasjien maar veel benauwenis omdat ademen tergend moeilijk gaat onregelmatig met al dat bijgeluid komen ze er met halen toch nog uit gelukkig maar daar de atmosfeer nu zo drukkend voor ze is terwijl…

Een wonder Dat is wat jij bent Jij laat me voelen In iedere huidvezel Dat je aanwezig bent En op me loert Je ogen Als zwarte meren Die alles zien Die mij zien Alsof je stiekem Over mij waakt De invloed Die je op mij hebt Is beangstigend En groots Maar vertrouwd als Een wonder…

ben doodop mijn geest doolt door het niets murw geslagen kom ik ten ijs stuurloos de kilte trotserend onder mij het donkere niets krakend en steunend hoor ik met beangstigend geluid de echo het verleden peilen met onder elke bladzijde mijn paraaf... Elinora, 22 december 2010…

Beangstigend zijn mijn dromen. Verwarrend zijn mijn woorden. Mijn geduld is op en ik kan niet meer vechten tegen het onweerlegbare Het rechte pad vinden in de wirwar van mijn denken. Kronkelend zonder de rechte lijn te vinden. Hete tranen uit blinde ogen. Gekromde rug door pijn, het prikt tot in mijn hart.…

Spreekt de gedaante die Mogelijk alleen in mijn Hoofd bestaat - en toch Hoor ik haar luid en duidelijk De woorden van deze zin Articuleren, ze gaan vergezeld Van een warme, menselijke Ondertoon - en het is nog Maar de vraag of ze in staat Zijn uit de ijzige ondergrond van Mijn gedachten het beangstigende Denken te verjagen dat voor…

Krachtig, soms beangstigend, volgt de felle storm, die droevig hard kan rijzen onbewust aanwezig in de verre onrust van een dag die windstil was. Volkomen weggevaagd, volkomen onverwacht als in een sterke zware storm beland op golvende zee, gedeprimeerd valt het sonore zware geluid, valt enkel mee..op zee.…

Soms valt er een stilte Een stilte in mijn hoofd Beangstigend Is het iets uit mijn verleden? Ben ik het vergeten? Ik weet het niet meer Zeg het mij, help mij Ik ben alleen hier En het is stil.. Zo stil als de diepte van de oceaan als een kist onder de grond zo stil als de diepte in mijn ogen Wat zie je daar?…

Je zingt een lied beangstigend, triestig je zingt het alleen maar omdat je niet meer weet hoe je verder moet omdat je niet meer weet wat je nu nog doen moet maar ooit in de verre toekomst komt er licht aan het einde van de tunnel en dan zie je in het zicht hoe je langzaam weer gelukkig wordt hoe je langzaamaan weer begint te lachen maar…

Er wordt geklopt laat me toch met rust in mijn zelf verkozen isolement ze blijven kloppen graag respect voor het individu mijn god, het is mijn hart ik hoor mijn eigen hart ´t is fascinerend en ook beangstigend de ultieme zelfconfrontatie hoe lang houden we het vol elkaar te moeten aanhoren hoewel zomaar stoppen ook geen optie lijkt…

Toen buiten de bomen waaiden en het riet kraakte rustte ergens een verscholen droom Toen geharnaste wolken dromen over verdorde vlaktes van steen verdreven Toen windstilte de zee tot kalmte maande werd het water beangstigend spiegelglad Toen haar angst klapwiekte tegen vensters en muren werd zij stil als het licht Buiten stroomde…

Een beangstigende aanblik. Jouw gelaat in wit en dik. Hoe lang heb je op de dood gewacht. Heb je gestreden met onmenselijke kracht. Heb je alles gegeven wat je in je had. Kwam het zomaar op je pad. Intens verdrietig en alleen staat je familie om je heen. Na een nacht zoeken en dwalen vonden ze jou en komen je halen.…

De wereld is zo onwerkelijk en tegelijkertijd zo beangstigend Mijn ziel zwemt erin gevangen in een wereld van vormloosheid De wereld kent geen einde alleen een steile afdaling Veel onnatuurlijke mensen waden rond en plegen wandaden tegen de goden Ik ben het verleden dat je komt kwellen Je diepste nachtmerrie is niet altijd wat je droomt…

ongewenst en ongewild beangstigend kil en koud is daar de confrontatie dan van heden met het verleden door juist ook het handelen van mensen tegen mensen die het beter moeten weten waar ooit een wrede macht hen systematisch moordde vervolgt nu hun nageslacht nietsontziend het buurvolk het mens zijn diep onterend vegen zij met minachting…

In die aller diepste stilte van de winter nachten hier, is het zo vreselijk indringend en ook haast irreel beangstigend en toch ook mooi. Het klaagt, vind ik, het huilt. Ik weet, het nodigt uit, verschrikt het kleine wild of roept : “dit is van mij”.…

Ze spreken doodse stilte maar klinken tumultueus hun woorden zijn haatdragend Ze kijken kritiek met felle, observerende ogen niks dat hun ontgaat Ze proeven van mijn verdriet ze leven van mijn angsten en voeden zich aan mijn wanhoop en machteloosheid Ze zijn genadeloos ze kleineren me en beangstigen me tot ik alleen maar kan verlangen…

Mijn cursor knipoogde verleidelijk tot je bezweek Met een beangstigende 814 bytes per second vond ik bij jou soelaas We interseksten machinaal tot jij je scherm doofde Don’t bother to come back waren je laatste woorden  …

Scheurtjes daar binnen, waar niemand ooit kijkt Delen verroest en gebroken, wat je zelf ontwijkt Demonen, duistere wezens zo zwart als de nacht Daaruit put je met vlagen een diepere kracht Van buiten en ver weg, een gemiddeld figuur Van binnen en dichtbij, onbekend, daar zit een muur Vloedgolven komen en gaan uit die beangstigende…

een gesloten cirkel dichtgeplakt met duisternis beangstigend benauwend gedachten botsen tegen de harde ronde lijn komen als een boemerang terug onontkoombaar onafwendbaar gevoelens vinden geen uitweg gevangen in de cirkel opgesloten uitzichtloos de geest vliegt rond en rond duwt, duwt, duwt met kracht een opening…

op het hoogtepunt kan de koorts gevaarlijk zijn men loopt dan oranje aan en voelt een beangstigende pijn pijn die in stilte verstomt die nootjes tussen kiezen laat kraken als ogen zien wat men niet gelooft en schoten spetterend palen raken of pijn die bijzonder uitzinnig is 'waanzinnig' kan men beter zeggen pijn die vreugde en kreten…

het is een laaiend vuur met loeiend geknetter van talloze volzinnen die na de gezette punten een beangstigende en bevreemdende leegte presenteren de warmte is verdwenen het zonlicht is verbrand ook in de resten van dit illuster vuur slaat stil zijn laatste uur komt grijnzend dichterbij in dodelijke kou om ook jullie te…

op veler lippen ligt nog zijn naam de faam erbij hoort niet, is overroepen maar hij luistert niet hij is toch verder gegaan in de stilte van voorbij klinkt zijn aarzelende stap terwijl hij onverdroten zoekt naar het noorden van dit pad alles is hem onbekend, nieuw en een beetje beangstigend hij was een jongen die een man is kunnen worden…

Beangstigend.. Kleinerend.. Houden van.. Soms kom je in situaties.. Waarin het houden van.. Niet meer zo simpel is.. Niet meer zo vanzelfsprekend is.. Dat het van één kant komt.. Houden van.. Soms is het makkelijker.. Om niet te houden van.. Om je gevoel los te laten.. Om te weten dat.. Het leven simpeler kan zijn..…

Met dit schrijven geeft Hij mij inzichten dat je lach vooral uit kleine dingen voorvloeit dat materialisme en geld beangstigend werken mensen uit elkaar drijft en slecht maken.…

Ik droomde dat ik de tekst kwijt was beangstigend was het zo zonder houvast iemand zei dat dit nu juist leven was de essentie die je authentiek maakte zonder script zingen zonder voorschrift dansen ik was alleen maar bang en vreemd opgewonden ik droomde dat ik de tekst kwijt was ik wist niet eens meer zeker welk lied ik zou gaan zingen als een…