Alle inzendingen over bemind

ik beschrijf je niet zo diep voel ik mij tot jou aangetrokken met aan de rand een vleugje angst rook van een sigaret die verwaait in de wind zou je hand tegen mijn mond zwijgen en niet meer denken adem door je vingers heen voel verbondenheid een puntje tong tussen de tanden van de tijd…

Mijn bloem, ik verdiep me in je goddelijk blad en vloei verloren door je krachtige nerven hier wil ik gelukkig zijn wil ik sterven…

Verlangen deed hen gaan met sneller schreden, Hun weemoed zweeg bij deze vreemde schroom Het vage pad samen zo vaak betreden Leidde naar 't dal, het einde van hun droom. Daar strekten zij zich zoet-vermoeid beneden De fijne schaduws van een ijle boom En streelden traag elkanders warme leden En zuchtten diep: — hun ziel was droef en loom.…

Ik heb je bemind van je kruin tot aan je tenen, heb de tranen die je weende gekust met liefde, niet met lust. Aan je hart en ziel ben ik toegekomen en in mijn dromen was ik nimmer uitgeblust. Ik heb je bemind met mijn ogen en oren je kon mijn liefde horen in elke ademtocht.…

Bemind dat dekt de lading wel Sterren flitsen door mijn hoofd Er is niets meer dan gevoel Imploderende explosies ontladen emoties Geen teugels meer Ik vlieg je tegemoet en even zijn we…

Was ik nog maar kind bemind door het oudere geslacht hoeders van de onbevangen, pure, ongecompliceerde slag der mensheid Was ik nog maar kind bemind door de generaties zo groot en toch zo klein in individu Was ik nog maar kind bemind door bemind in waar is het dat ik verloor het kind zijn, van binnenin…

Wat wetenschap beweert te zijn is slechts de weerschijn van de moedertaal waaraan zich alle literaten hechten, in een uur die alle dichters knechten, denken hun heer en meester te zijn, zich voltooien in lauweren gehuld, zich te schikken waar leed en schuld z’n eigen regels maakt, verzoend met tergend ongeduld, in uitersten gedreven…

Zij bedreef als ziel de liefde met mij, zoals wetenden dat doen...…

Ik word nooit bemind, Waarom? Ik ben toch ook maar een kind? Ik voel me zo rot, Ze doen allemaal zo bot... Ik heb zoveel pijn, Het voelt niet fijn! Ik word nooit bemind, Waarom? Ik ben toch ook maar een kind? Ik kan nooit eens uitpraten, Waarom kunnen ze het pesten niet laten? Ik word nooit bemind, Waarom?…

dag allerliefste lieveling de scheur, zo rauw, zo groot geef hem terug , zijn vlees, zijn geest zonder hem ben ik bloot half, leeg, lomp, reddeloos ik zoek en zal blijven zoeken oh god verzorg hem in uw liefde wind hem in uw doeken hij is mijn man, mijn leven hij is ook uw zoon bemind zijn is uw grootste gift en leek zo doodgewoon…

Liefde maakt blind het verleden leeft in je dromen, Als je kwetsbaar bemint, zal die ander vanzelf wel komen…

Voorgoed in mijn hart voor eeuwig mijn beminde.…

Beminde van mijn dromen, Zon in mijn nacht! Ik heb mij neergeworpen In slijk op 't lichtloos pad, Bloed'ge vampieren slorpen Zich aan mij zat. Mijn mond vol bitt're vruchten, Mijn hart leeg als een hel, De lucht zwaar van de zuchten Die 'k niet meer tel.…

Wereld van zand en wieren, ontbloot in eb, verpakt in vloed schoot van gewervelde dieren, bron die kroost behoedt,mild ingelegd, gekaakt en machtig gesteven door natuurlijk vuur afwachtend, altijd krachtig z'n stand tot de meanderende maan in elk veranderend uur. Beweend,als ze neemt, onbemind na razernij, om wat de mens haar sleet, verstenen…

Laat dan mijn ziel maar rusten dicht bij U en kijken met de ogen van een kind omdat ik nieuw besef door U te zijn bemind. Laat alle dof verdriet genezen in Uw licht omdat mijn diepste wezen weer door U wordt opgericht.…

Wilt gij bemind en eerlijk leven? Dan wil ik u een regel geven. Vier dingen dient gij wel te weten: Geleden onrecht snel vergeten Ontvangen weldaad lang gedenken Geen mens door achterklap krenken En hebt gij lust uw leed te wreken Zo gaat en betert uw gebreken Want een die betert zijne staat Doet leed degene die hem haat.…

ik klamp me vast aan de ijzeren poort en voel mijn grenzeloze onmacht besloten is zonder een enkel woord dat we niet samen mogen zijn vannacht ik kan het knarsen van het sluitend slot nog horen het sterven van stemmen en stappen op het grind ik heb de strijd gestreden en verloren ik heb de pijn geleden maar bemind…

Ik hoor niets meer van haar, en vroeger Was ’t ruisen van haar gewaad al vreugde; Leeg en stil staat haar zaal, Stof hoopt zich op, ongestoord, Blaren ritselen verlangend langs 't raam – Hoe kan ik haar dan missen? Daar dat gordijn, Gleed haar schim er niet langs? Ruiste haar rok niet? Kom, kom toch terug!…

Laat dicht de luiken; 't zonlicht dringe Niet in deez' ruimten, waar geen morgen Haar langer wacht. Ga, laat m'alleen met mijne dode. 'k Wil mèt haar zijn in d'eerste wake Van hare nacht. Ik wil de teedre woorden spreken, Die 'k nog voor haar in 't hart bewaarde; 'k Zei niet genoeg. Ik wil haar dodensponde sieren Met bloemen…

Zo reikt de liefde, o mijn beminde, verrijkt me uw liefde in vreze en vaar, - gelijk een geur'ge wentel-winde die sterkt en loont haar koren-aar.…

Geen enkele kracht die ons kan scheiden Waar we ons ook zouden bevinden God wil ons overal en altijd begeleiden Hij blijft zorgen voor al zijn beminden. Wat een grote troost kan dit ons geven Wanneer we in droeve tijden verkeren En het soms zo moeilijk is in ons leven God zij geprezen, Hem mogen we eren. Uit Romeinen 8, vers 38 en 39.…

Over het gras en over het water dwaal ik achter de beminde, tot ik aanzie - later, later, in een licht dat mij hervinde.…

Want mijn hart wil zich laten horen, maar het is verdwaald in een hardvochtig landschap Waarin het steeds verder verwijderd raakt van wat het ooit beminde Roep mij en ik zal me omkeren.…

Alle wondren van vertrouwen wil ik in uw ogen schouwen, nooit heb ik genoeg bemind, zwerver, dichter, wereld-kind.…

Mensenkind zo klein wordt bemind in zonneschijn lacht de wereld toe.…

Hij huilt met de wind maar zij kijkt niet meer om hij verloor zij had hem zo diep bemind…

een dromenspiegel weerkaatst zoete hunkering naar bemind bestaan…

Zilveren tranen rapen geboren woorden verbreken gedachten achter beslagen raam daar tekent hij haar lichaam in verbolgen lijnen geurend naar lavendel in late zomerzon nimmer de zijne beminde zij en werd zij bemind maar nimmer was zij de zijne hij verjaagt een eenzame vlinder…

Ik voel kracht door de omhelzing van je armen die me zo vertrouwd verwarmen tijdens strenge vorst als een huis dat me beschermt tegen striemende regen met heerlijk de ruimte en prachtig omgeven gelegen als een stukje Eden verlegen op mij gemorst Ik voel verlangen door het stralen van je ogen waarmee je me glimmend de liefde toevertrouwt…

Die avond nam zij mijn hart bij de vijver en lispelde libellen rakend een rivier bogen bomen eerbied streelde wind onze haren onze lijven wit en wild die avond nam zij mijn ziel bij de rivier begeerte van forellen aan oever van het water vlogen vreemde insecten.…