Alle inzendingen over contouren, einder

De einder gloeit, maar voelt geen pijn, reikt naar wat nooit worden kan. Een sluier strekt zich over veld en man, en dooft het goud van zonneschijn. Ik dwaal verdwaald in lijn en licht, zie hoe het zicht zichzelf verliest. Zelfs dromen raken hun grens kwijt, en alles sluit zich zacht... in eigen zicht!…

uitnodigend tot misbruik Kleverig angstzweet zout en verzuchtend Bang maar ook schril gehuld in zwart, hard Pijn verterend zoekend in labyrint Taal niet begrepen, holle frasen net weer wel Steeds verzonken in ledig - waarom - Minnekozen onbestaande enge leegte Gemis, doolhof van vage duisternis Heling onbestaand, alles vaal ook levenloos Aan de einder…

Het was het geluid van een merel, kerel, een prachtkans om kleur te bekennen, onder ijle gijze luchten: de dag binnen te glippen onder het gedeeltelijk verborgene; een flauw schijnsel omhoogkolkend tot aan de rand, geschilderd door de eerste zonnestralen, als een vluchtig portret. Er begon iets te groeien wat leek op verbroedering; uitgebannen…

Ik volg haar als een schilder het licht stap haar verlangen af ben een landmeter van gemis ik ijk haar ogen tot de mijne en leg beslag op haar vlees terwijl ik haar contouren verzegel als een deurwaarder bezit dan leg ik me neer een heloot aan haar voeten maar een stiekeme dief van haar weelderig lichaam.…

gedwongen door de werkelijkheid zoomde ik heel anders in en veranderde daardoor het mij vertrouwde vergezicht zo kwam de einder in het zicht maar ik zie niet scherper, nee zonder contouren wijdser, grootser als in het ijler lentegroen alle obstakels zijn vervaagd het voelt alsof er dieper diepte is de verte deel van mij de toekomst…

Onverwacht tuimelt zij binnen zij is de aller schoonste uit schijn bestaan haar vurigste zinnen een wervelen met vleugels velijn die zich om mij heen slaan vol tederheid oeverloos kwijtraken zijgend in een liefde die zich dol gelaafd mij terstond wil verzaken opzadelen met de ergste pijn denkbaar omdat zij vroeg of laat de vlucht opnieuw…

doodstil heb ik me vanochtend door je woorden gesleept en er lag niemand in mijn armen voorzichtig vouwde ik je brief tot een witte schelp maar zelfs de zee was van karton en op het strand waar ik bellen blies winterde een bladstroom mijn huid ijzig wit neerwaarts naar de kale takken afgesneden van het middaglicht ik…

het leven ..leven verstrengeld in verlangen in open einder..…

Met een horizon in oker boort de zon een gat omlaag tot diep in de einder 't Skelet van bomen tekent de hemel meer dan magnifiek Met een vlies bovenop 't water keldert temperatuur traag Diep onder de spiegel daar gaat het leven volop door weliswaar gestáág verder terwijl de ondergaande zon contouren voor het plaatje fotogeniek aanreikt…

Met een penseel teken ik contouren de vormen van een silhouet, dans rondjes op het ritme van kleuren schilder het resultaat in portret. Zie de beelden voor ogen verward in een labyrint, drijven te snel verder worden veranderd door de wind. Teken kleine stukjes ieder een eigen deel, van een mysterieus gedaante tot één geheel.…

Wie bij daglicht de gordijnen van de wereld sluit en de kaars zal doven, beleeft de toekomst in een droom, een vermetel gebaar om de tijd te willen ophouden, verwijzing naar vroeger eeuwen, zo de mythe wil geloven om in elkaars armen en gedachten te verstenen als lot, dat geluk niet zal benijden, vandaag te beitelen in contouren…

zeker wel Theater, muziek, hapje, drankje, slapen in een tent Eén groot openluchttheater, afgewisseld met veel vocht terwijl Local Hero Hessel zijn muziek laat klinken Danst de vrouw, hier in haar contouren van echt mooie lijnen Opwindend daar jij weet dat haar subliem' schoonheid is verhuld Onder summiere kleding die niets verraadt…

Ik denk dat ik veel van je weet toch ken ik slechts je contouren je staat met je rug naar me toe je bent het je bent het ook niet hoe kan ik je van binnen bezien mijn beeld kantelt als ik in de spiegel mezelf zie…

De spreidingswet ging zeker van de baan De PVV zou hierin triomferen Dat Schoof de kwestie niet wou agenderen Trok Marjolein zich hoogstpersoonlijk aan Maar kijk, er is nu een besluit genomen Er gaat eerst een contourennota komen…

onder veeltintige grijsheid stroomt de zilveren breedte schuine donkere regenstrepen waar de hemel de einder raakt verre kerktorens zijn versluierd de wind brengt huivering land en lucht vloeien ineen in de grote eeuwige stroom die drast en sombert en de ruisende regen meevoert naar kille verten…

laat me verlaat me gelaten rust ik mijn wolken bevolken lucht zonnestralen rijgen verlegen mijn regen wat brengt het einde van de regenboog ?…

Het spoor leek eindeloos door te lopen zelfs voorbij de horizon we konden hem lang volgen maar plots was daar het einde toch besloot hij verder te gaan langs de rand en daar voorbij in het duister voorbij de einder konden we hem niet meer voelen op die tijd op die plaats daar vond hij rust daar was weer licht wij konden dat niet zien…

met een scherp oog voor donderslagen bij heldere hemel is een storm wellicht te vermijden maar hoe lang duurt het voordat het menens wordt wanneer ga je er vandoor en is er een plek om onder te duiken en weet je steeds uit welke hoek de storm opdoemen zal? kies met vertrouwen het ruime sop en vaar naar de plek waar aarde en…

kobalt in wichtloos vrije val- daar hij zichzelf verzengen zal Vloeiend maant hij haren taille zijn contour in laaiend krans…

kobalt in wichtloos vrije val- daar hij zichzelf verzengen zal vloeiend maant hij haren taille zijn contour in laaiend krans…

Ik kan je liefhebben tot de einder dood, de einder van die einder: het vergaan of daar de einder van: het niet-bestaan. In het ultiem moment voorbij de grens zullen onze minnen elkaar opheffen zodat we kunnen worden opgeteld tot een volledig mens.…

Kleuroverspanning Boog van einder tot einder Vervagen tot niets…

Geheel zwart Jonge vrouw geknakt in de bloei van haar leven Zij genoot na, op haar fiets terug van feest Haar leven ge- nomen door een man die ik beslist nooit wil leren kennen Voorbij de einder heb jij net als andere slachtoffers van nodeloos en zinloos geweld geweven stof opgetrokken…

van het noorderlicht, geen water kan de dorst lessen van kelen uit droogte geboren en voor dood bestemd, vreugde is van korte duur, in zielenpijn zie ik de vage contouren van een bekend gezicht, mijn wegen zijn verstopt, zonder doorkomen, was alleen mijn verre kindzijn ongeremd?…

in de mist zie ik de wazige contouren van een lege fles…

Je bent zo mooi dat ik blindelings de contouren van je gezicht kan schilderen…

Ik was blij dat ik je contouren zag een goede dood heb ik best verdiend.…

partijen strijden Echt hard tegen hard Alle geloven De duivel scheidsrechter VERZOENING Slachtpartijen met Dood en verderf Uitdrijving van kwaad Het ongeluk voorbij UITDRIJVING Wapenborden van Elk vertrouwen Goede verdedi- ging tegen elke stoot SCHILD Dun en enigszins Doorzichtig doek Verhullend met slechts Zichtbare contouren…

Vage contouren morsen raar over het landschap in glanzend olijfhoutoptiek en kunnen uitnodigend van gezicht veranderen terwijl ze adembenemend kijken naar nog opengebleven plekken, de wandelaars..…

Zacht in het vochte regenvlies vervloeid, Staan plans van natte kleur, met kalme, pure Contouren: donker-fonklend, ookre muren, En daakjes van karmijnrood, dat stil gloeit Bij 't fijne grijs der lucht, die klammig broeit.…