De einder en contouren

Er ligt een lijn die niemand ziet,
licht trilt zacht in vroege gloed.
Grens en schaduw buigen, bieden rust,
stil glijdt alles waar de schaduw vloedt.

Vormen glijden over stille lanen,
hun schaduw kust het witte veld.
Woorden vallen, zacht en teder,
dansen op de rand van wat nog telt.

De einder gloeit, maar voelt geen pijn,
reikt naar wat nooit worden kan.
Een sluier strekt zich over veld en man,
en dooft het goud van zonneschijn.

Ik dwaal verdwaald in lijn en licht,
zie hoe het zicht zichzelf verliest.
Zelfs dromen raken hun grens kwijt,
en alles sluit zich zacht... in eigen zicht!

... fenomenen...de moeite ...

Biografie van deze schrijver

contouren, einder

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 17