Alle inzendingen over dadendrang

Soms willen wij als pluralis majestatis onze dichterlijke zinnen verzetten, niet zozeer als bakens aan de oevers van een meanderende rivier als wel om de leden te strekken en premature seniliteit door verkalking van dichtslibbende aders te voorkomen... ____________________________________ Ze zat mij aan te staren Zwartogig lange…

We kunnen er nu niet meer aan ontkomen De uitrol van de meimaand is van start Wat treft ons straks in ’t Hemelvaartse hart Een dadendrang? Of blijft het nog bij dromen? Herinneren, herdenken en herleiden Bespiegelen, bezinnen en bevrijden…

ik begin er mee wit schittert eenzaamheid diep in de nacht door dromen verzacht schrik ik wakker in vogelengezang of was het de wekker ontwaakt in dadendrang nachtmuts, godendrank slaapt mij op de bank poeslief ligt morgen lief op mijn lijf wat wil ik meer, niets toch !…

Stilte draagt en stilte vraagt, brengt je bij de ander; stilte breekt de dadendrang, weeft een kleed van tederheid, vult een vreugdebeker; stilte dekt de dagen toe, doet de wolken zingen; stilte wil ook jou met warmte zacht omringen.…

bedrogen en in bovenschrift vertolk ik gevoelens in een gedicht tracht het je te zeggen voorzichtig balanceer jij op mijn woorden in een nee de lijdensbeker vult zich nu met mijn gezicht en spiegelt lippen bij gebrek aan dadendrang wat ik zie en zag valt te verhullen met het gemengd genoegen van een handgebaar pak ik mijn spullen…

Hoe kort wij elkaar kennen het voelt als levenslang bloed wil ons verwennen in sterke dadendrang buiten elke bedding stromen wij samen over wij zijn elkanders redding in de triomf van tover wij komen tot bedaren in stormen van de pijn wij weten wie we waren en vrezen wie we zijn.…

gespeend van enig talent werpt hij zich op het schrijven van een gedicht in chaotische gedrevenheid maar met weinig inzicht plaatst hij de ene frase onder de andere en is totaal niet verbaasd dat iedere samenhang ontbreekt…

Groots in dadendrang Maakt iedereen elkaar bang Gevoel schreeuwt om vergelden Ratio hoort men nog zelden Verloren, tegenwoordigheid van geest Onvoltooide haat is wat men leest Open groots het hart Aanvaard verdrietig 's werelds smart Besef dat alleen door vergeven Tegenstellingen zullen sneven…

Soms ontstaat iets zomaar zonder plan of dadendrang Brainwave woorden beelden associërend neemt de drang der daad de draad op in polychroom getouw van hersenweefsel Doemt plotseling iets op, passief en ongebruikt quasi nutteloos long time no see geen mestvaaltvod De zolder van het tijdeloos geheugen zo…

Nog dwalen de gedachten in verdachte omstandigheden door de wellust van de nacht heksen vervullen nachtmerries met laakbaar amusement dichters vullen lege ruimtes honger dwingt de mens tot dwaze dadendrang ontlasting zorgt voor hoop en wie werkelijk waakzaam is ligt woelend wakker in het zweet ademhalend uit het dikke donker ontmaskering…

Ontbrekende Griekse sferen Hun vriendelijkheid Blauwe zeeën van tevredenheid Gigolo’s en masse Paraderen langs de terrassen Vlassen naar mooie meiden Op scooters zullen ze rijden Leven met de sirtaki We eten saganaki Santorini, Naxos en Knossos In het spel waar liefde flost Verlang Witte huisjes, heuvels en geiten Het leven kent er geen dadendrang…

het roofdier slaapt, vermoeiend was de jacht hij heeft zijn kracht en vaardigheid bewezen de honger heeft hij even niet te vrezen de daad werd als in trance door hem volbracht in ruste oogt hij vriendelijk en zacht een goedzak om zijn aaibaarheid geprezen van woeste dadendrang voorgoed genezen en niets verraadt zijn hunkering naar macht…

De zomer kwam en leek zo lekker lang Hij zat die hoogtijdagen van zijn leven Nog vol van jeugdig vuur en dadendrang. Toen met de herfst de wolken binnendreven Kwam daarmee het verval in hem op gang En ’s winters wordt zijn zwanenzang geschreven.…

Plasterk gaat nog meer geld aan Grieken geven Van Dam die geeft de consument meer macht Diederik meet met Geert heel graag zijn kracht Albayrak pompt het Westland weer tot leven Cohens vertrek zorgde voor consternatie Maar bovenal ook voor veel inspiratie…

moeder is een man opgevoed door een huis wasmachines en kookpotten pruttelend van dweil en dadendrang ze duwt me scheef in een hoekje ik moet meer vrouw opgevoed door poëzie en straffe iconen wel van de zwier maar dan met de nonchalance erin ‘k krijg weinig bijval ook van schoonmoeder ‘k heb daarom maar een paravan gezet in het washok…

monotoon gebed, om steeds langer te worden en zichzelf te delen die door de wijzers van de klok zijn uitgezet waarin ik mij verpoppen laat in een cocon van de naderende winterslaap waarmee de adem van de maanden is dichtgesnoerd een herfstbries onvermoeibaar zijn adem plaatst over de toppen van mijn kunnen, momenten waar mijn dadendrang…

maar mijn gemaar werd luchtig weggewoven ik had geen kans en moest eraan geloven de achtergrondmuziek werd zwanenzang zij handelde met forse dadendrang gedraai, gewrik, gesjor, gevolgd door kraken de tandarts kweet zich kwellend van haar taken het viel wel mee toch, vroeg zij, ietwat wrang ach, sprak ik na de helse martelgang we moeten maar…

ik liefkoos vanaf vandaag echter wel gedurende een overzichtelijke termijn de karos uit het oosten het blik verliest zijn geboortelijnen strepen als notenbalken lijken van voor naar achter op blauw en grijs voort te deinen glooiende flanken ogen als het waren naar binnen gezogen mijn dadendrang heeft zich…

bovendien lastig koekpaleizen bouwen al vliegend, al vliedend komt verte nooit dichtbij en is hier altijd ginds zo op het oog bespiedend bij gebrek aan ondiep lijkt hoogte te bezwijken zonder bedektzadig gezicht verdwijnen nachtbloemen onder vetgemest maaiveld in gebrekkig tegenlicht vervagen droomresten met de lage oosterzon dadendrang…

tegen zorgend zachte zoete zuigende zinnen klassiek koel kijken kan kollen krachtig killen maar moedige mensen maken meesterlijk miezerige molletrollen met moeite mak trieste trotse trollen treuren traag troetelig treuzelend de drang der duistere doodslag deed de demonische das om onzichtbare overgevoelige onmin oogde onzinnig duivelse dadendrang…

Passiviteit kruipt in mijn zere huid, houdt dadendrang volleerd in toom: “Doe kalm aan, ga lekker liggen, maak van je hart geen moordkuil, neem tijd!” Passiviteit zeurt aan mijn moede hoofd, drukt me terneer, plat op de natte grond: “Hou je gedeisd, goud van morgenstond is al lang geroofd, Penelope breit en breit”.…

Angst was er niet, hevig die uitzichtloze dadendrang, de dieren en merkwaardige planten die hun energie vergaarden uit een voorbestemde wind, de aarde zwart en roerloos onder bomen die ons niet zagen.…

Een dadendrang die jou dwingt tot een dans Vermoord de tijd en laat de plannen wachten Hun ongeduld is de snavel van een ontwakend kuiken, Traag barsten de schalen. Soms is er die stromende klaarte, schilderijen die oplichten. Geblaat in het bloed. Je wordt een renpaard dat dorst naar meer... naar meer onweer.…

wegwedstrijd mentaliteit majesteit ontbijt eitje kiwi rivierbedding bordelen bedelaars barbaars arsenalen banaal bananen mannen vrouwen kinderen ouderen levenden doden duiden huilen uithuilen nachtuilen goed luisteren bewegen wegversperring verspilling spinnen web opwelling tranen haantjesgedrag afstraffen traktaat verlaten dadendrang…

Te pareren met oprechte dadendrang op deze waarheid te ageren, de lammeren van angst zijn - op de kaal gegraasde weide - toch allang vermoord.…

Zing van de man zijn naam: Willem Nijholt in retro spectivo klopt tussen levenslicht en littekens zijn bonzend hart Zwartoog tussen vrouwenstemmen begin en afloop van een tour de pays d'or in een haiku van geluk verzoend met zijn muze Zing van de man Dennis' hybris dadendrang en zijn pandemisch geluid turelurosso die op strooptocht…