Alle inzendingen over dakrand

Op de dakranden staan meeuwen te weeklagen over voedselnood...…

Zon op de dakrand, eronder lijleiden wij -- een schaduwleven.…

Mussen op dakrand kwetteren het laatste nieuws broodkorstjes hiernaast…

De nooddeur viel in’t slot Roofing onder zijn zolen Bleef zonder twijfel Even stil staan Hier, op het dak Van de kantoren Waar hij nimmer Had gewerkt Hier houdt het op Hij wenst zichzelf Een behouden stop Klaar voor het uitvoeren Van zijn laatste actie Bevrijd van beslissen Stapt hij van het dak Het kriebelt Hij kijkt omlaag…

Straks komt ze met een premie op de proppen voor wie zich van de dakrand af laat schoppen.…

over een zee van daken zeilt een kwetterende zwaluw alleen dat wat hij vorm kan geven brengt hij naar buiten achter de loodzware deur sterft het verzwegen verhaal ik geef je de sleutels bewonder onder de witte dakrand het nest van de zwaluw woordloos toont hij je zijn huis vol verhalen…

ik heb ze geteld de duiven aan de overkant rustig naast elkaar zittend op de dakrand wachtend op de gulle hand die voer strooit op straat kijkend en koerend loeren naar het zo bekende gebaar in glijvlucht naar beneden waar heden hen toelacht ieder op zijn beurt zonder schreeuw en gepik naar elkaar scharreltijd is aangebroken…

bomen staan rijzig in een laan sierlijkheid toont zich rond elk uitlopend blad de aardse tuin stift haar kleuren rond de genomen stap krakend op het grindpad haagwindes groeien hechten zich vast aan schilferende dakranden verdoezelen het oud vogels figureren in schaduwvleugels rond het hemelruim dalen neder in het lindehout…

langzame streken strijk ik het verleden van de muren en fluister zachte woorden van liefde weerkaatst door het felle zonlicht, ontvang ik die éne straal en lach heel stil de dagen voorbij elke lijn of rimpel zoekt in het leven haar weg naar gehuilde tranen, sneeuw veegt wit in de vroege ochtend jouw naam in ijspegels langs de dakrand…

wilde haren zijn nu heel gedwee de knoppen aan de takken tonen leven er zit een vreemde trilling in de lucht de kille wind nam afscheid met een zucht en vroege vogels kwetteren gedreven m’n metgezel bevrijdt zich van z’n halsband hij kijkt me aan en knippert met een oog we springen allebei spontaan omhoog een kalme kraai valt bijna van de dakrand…

Een dakrand, een wolk, wat je vanuit een ooghoek hebt gezien. Je draait je om. Het blauw zoekt de grijze hemel. Het wacht op de jurk van het meisje dat straks voorbij zal gaan. De muur is klaar voor de echo van je voetstap. Dit alles blijft uit. Scherpte verlaat een krom geslagen spijker. Dat wel.…

wat hulst een dennentak rode lijsterbessen een witte eenzame kaars misschien zelfs een vermoorde gepiekte boom lichtjes aan de dakrand een ster voor het raam ieder jaar gebruikelijk heel gewoon overdadige kerstmaaltijden die zonder verplicht dankbare gasten onder het ontbreken van gezelligheid lijden en toch is het dit jaar een waardevol…

Als het zijn tijd is, vlieg ik krijsend uit met de zwaluwen vanonder de dakrand. Hoe sterf ik als hij er niet meer is? --------------------------------------------- uit: 'Hoe je geliefde te herkennen', 2006.…

een houtduif aan de dakrand kropt het koeren nog wat op een vespa sputtert langs de kale kade een mooie jonge vrouw leunt uit een hoog venster en beneden neemt een man een witte hoed af: salve! Lavagna herbergt voorbericht de engel is geweest en langs de kromming van de boulevard nadert een bus.…

pak het, om te schieten, zei hij en dat we sterren worden, wij de dagen zijn als nachten donker want in rook ligt onze hinderlaag waarin ik langs de dakrand wacht, mijn handen rond kaliber zeven en nu de ochtend wakker knalt ben jij niet op het dak, ik ren met tangoslagen naar je loopgraaf elke straathoek is een keerpunt…

Toen eenieder mij benijdde om mijn aanzien en mijn welstand joeg ik kraaien van mijn dakrand bang dat men mij ging vermijden. Kraaien roepen in de morgen van de nok van pannendaken. Moeizaam open ik mijn ramen.…

Klein in de tuin, fris vliegt snel tussen takken door zingt zijn lied voor jou Tussen dakranden en scheefgezakte schuttingen vliegt hij, een stipje bruin in het alledaagse grijs dat niemand mist. Zijn vleugels slaan verhalen op van kruimels en kieren, van ochtendlicht dat breekt op roestige goten en verweerde baksteen.…

Een vieze vette leugenaar Nadat hij bij de opticien de dakrand slim was afgegleden De sokken handig weggegrepen vervolgens schrok van zijn buurman toen hem stiekem is geknepen en heeft daar van paniek en schrik zo die rozentuin doorsneden Toen ieder naar een ander wees sprak de burgemeester…