Waar de stad ademt, zingt hij

Klein in de tuin, fris
vliegt snel tussen takken door
zingt zijn lied voor jou


Tussen dakranden en scheefgezakte
schuttingen vliegt hij, een stipje bruin in het alledaagse
grijs dat niemand mist. Zijn vleugels slaan verhalen op van kruimels
en kieren, van ochtendlicht dat breekt op roestige goten en verweerde baksteen.

Hij zingt niet om gehoord te worden,
slechts omdat hij ademt. Zijn ongekende stem verdwijnt
in de golven van stadse ruis en rumoer, tussen voetstappen, schelle
stemmen, bonken van deuren. Een zachte echo; verloren in het ritme van mensen.

Zijn dagen rijgen zich aaneen in sporen
van brood en gemorste friet, in de geur van warme stenen
en het stof van verlaten pleinen, in nesten verstopt achter regenpijpen
en brokkelige muren, waar het leven zich telkens opnieuw begint, zonder aarzeling.

En wanneer de avond valt op de versleten
daken en spleten van de stad, vindt hij zijn plekje tussen
bekenden, schouder aan schouder. Kleine harten kloppen warm in het
donker zonder angst, terwijl de nacht ademt en de wereld hem nog steeds niet ziet.

Biografie van deze schrijver

Huismus

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 27 stemmen 156