Netgedichten

netgedicht (nr. 75.723):

straatorde

door het glas volg ik de stappen
stappen langs de muur, links rechts.
de straat is niet het einde, waar
honden rond de bakken janken
als ik het einde maak.

het veld schuin achter, de landen waar
wij grond bewaakten met een bal.
soms, als we lachten
wist ik niet hoezeer wij ons zijn.

tot munitie plots op tafel knalde.
pak het, om te schieten, zei hij
en dat we sterren worden, wij

de dagen zijn als nachten donker
want in rook ligt onze hinderlaag
waarin ik langs de dakrand wacht,
mijn handen rond kaliber zeven

en nu de ochtend wakker knalt
ben jij niet op het dak, ik ren
met tangoslagen naar je loopgraaf

elke straathoek is een keerpunt
we keren onze rug, links rechts.
de straat is niet het einde als
ook ik langs de muur mijn stappen zet
en de honden bij je wegjaag