Alle inzendingen over dankbaarheid tonen

slecht geleefd is onbelangrijk ik weet niet dat ik ooit leefde Mijn generatie volgt mij spoedig niet belangrijk wie eerst of laatst gaat leven in dezelfde druppel van de tijd Ik ben geboren, geen broer of zus kans van één op miljard,'n wonder dus elk mens is winnaar van de hoofdprijs Kort of lang, 't leven is een geschenk de mens mag meer dankbaarheid…

Arme jongen van saffraan wie heeft jou dit aangedaan wiens hand heeft je gecreëerd voor iets dat inspireert welke kwast heeft je beschreven als iets met een stil leven? Arme jongen van saffraan wie heeft jou dit aangedaan wiens overtuiging is vergeten over jouw eventuele angstkreten welke gedachte is de dader van het je plaatsen in deze…

Nooit kan ik daarom genoeg tonen dank voor ontwakende morgen als wij in Uw licht weer mogen wonen beschermd door Uw liefde en zorgen. Iedere dag dat U ons omgeeft met Uw Geest ons in ruime mate leven wil schenken is telkens weer een heerlijk feest waarin U ons tot dankbaarheid wil wenken.…

I De zon bestraalt het rosse beukengoud, Dat in het water glanst met felle pracht, En beukenstammen in licht-grijze dracht Verheffen schitt'rende armen boven 't woud. Zie hoe de wolkeloze hemel blauwt, En door 't verwelkend takkenweefsel lacht, En zomerdromen weer te brengen tracht, Beloften…

II De meeuwen scheren langs 't verlaten strand, Hun witte buikjes glimmen even op, En nederwaarts gestrekt met spitse kop, Zo laten zij zich vallen op het zand. De najaarsstilte ligt al over 't land, Het bos vergoot zijn loof, als drop na drop Van bloedend blad vervloot, wijl groene knop…

Zie nu 't vorm-slorpend grijs fantoom van mist Zich vlijend om 't gebied van stad en land; De lichten schijnen met een matte brand, Gehuld in damp'ge waâ van amethyst. 't Lijkt àl verwazigd wat ik helder wist Gezien door dof-beslagen, glazen wand, Waarboven zich de grauwe hemel spant, In nevelzee, half zichtbaar, half gegist. Het maanlicht…

Ik zie haast niets en daardoor kan ik beter kijken; wat blijft, wat gaat, wat overwaait en wat de herfst in al zijn pracht toch weet te tonen. Hoe graag wil ik voor even in het licht gaan wonen en dankbaar zijn om ogen die heel gauw weer kunnen kijken. Vijf dagen na een dubbele oogoperatie...…

Hun plekjes gevonden onzichtbaar aan de wand tonen ze geen wonden alleen hun scherpe kant. Dankbaar voor mijn zorgen stralen ze keer op keer gemeen groetend...tot morgen dan treffen wij ons weer.…

Kindeke, bloeiend in 't zonnelicht, Lachend en kraaiend met je olijk gezicht, Knippend met oogjes en grijpend met handjes, Knikkend het hoofdje boven de kantjes, Boven de licht-blauwe, zijdene bandjes Van je wit, gebold japonnetje, Kindje, lachend in het zonnetje! Kindje, spartelend met je beentjes, Marmer-rozig en zo kleentjes, 0 wat trek…

O herfstvertedering in het stille woud, Waar bruine blaadjes rusten op de poel, Of langzaam drijven zonder lust of doel En bomen prijken met het som'bre goud Waarmede 't bos om zomerscheiden rouwt,— 0 bruin-bestrooide lanen, leeg en koel, En vale bermen, kalme mijmerstoel, En blaad'renweb, waardoor de hemel blauwt! Sterf rustig, zomer, prijk…

Over de tuinen schijnt de maan, 'k Hoor een zucht door de bomen gaan, Eenzaam ligt de brede laan In de kalme nacht. Twijgen trillen in 't blauw-wit licht, Hoge kruinen verdringen zich dicht Achter 't lange vergezicht Van der lane pracht. Stil verdroom 'k de milde tijd, Nu de maan haar zegen spreidt, Nu het land, door hààr gewijd,…

Met milde geestdrift in het peinzend oog, En de armen zeeg'nend uitgestrekt, de mond Omspeeld van teed're weemoed, door het blond Van baard en knevel zacht omvloeid, rijst hoog Een man, omvonkeld door de stralenboog Van maanlicht-mystisch gloeien, zie, de wond Van Christus bloedt in zijne zij, de grond Doet bloemen spruiten, waar hij…

Zij dalen zwijgend in de don'kre grond, Met bleke lippen en verflensende ogen, Vervloekend de hardvochtig-valse logen, Die hen tot nacht doemt, als de morgenstond Met nieuwe glansen rijst, en schitt'rend-bont, Van zuiv're zonneschoonheid overtogen, Het land lacht in het licht, en uit den hoge Een zoele vrede nederzijgt in 't rond. Dan…

Strooi mild'lijk op mijn ogen in de nacht, Vorstinne Slaap, uw zoet vergetelkruid, Wieg zachtkens me in uw armen, liefste bruid Van al wie moede is en naar ruste smacht. Omhul me, o Slaap, in uwe vale dracht, En doof het felle gloeien liefd'rijk uit Dat in mij brandt, de gouden poort ontsluit Die leidt naar rust, hernieuw mij met uw kracht…

In starren nacht lag de woestijn van 't leven, En strekte ver zich in de somb're tijd, Daar was geween en wanhoop, moord en strijd, En boven kwam een zware bloedwolk zweven. Daar bloeiden bloemen, in gestadig beven Geschommeld door de wind van haat en nijd, De rode: bloeddorst, en de gele: spijt, En witte stonden grimmig-doods geheven.…

toon mij jouw dromen frank en vrij zodat ik jou geluk kan schenken ongebonden liefde geven want jij was er toch ook voor mij…

Heb altijd alles tot in de Puntjes willen voorbereiden, Onverwachte schuivers voor te zijn - Maar nu de leemte gaapt, Ouderdom die met de jaren komt, Merk ik dat voorbereidingen niet bestaan; Er bestaan alleen gewaarwordingen Die de meetlat zijn waaraan Ik mijn leven af kan meten…

Wanneer je Toon, nog had geleefd je ons nog meer had laten genieten Was je 100 jaar geworden, maar nu: geniet jij boven met Marie, en wij van je nalatenschap.…

Tuinen tonen kleurrijk blad in tinten goudgeel, groen en koperrood. Ik ben dankbaar voor wat het bloemenaanzicht bood, enkele rozen zie ik nog staan. Natuurschoon waarvan ik altijd geniet er ligt zoveel moois nog in 't verschiet. Ween maar niet.…

Geen architect of couturier schiet ooit zo’n ton sûr ton te binnen. ’t model, de pose: pure gratie. verstilde schoonheid op locatie. betoverend, vernuftige creatie.…

0 nu de dagen weer zo licht zijn en zo zoel, Zo zonnezoel, zo zonnelicht, zo rijk Aan vreugd in welig bosgroen; nu de vliet Bezaaid is met het gulle sprankelgoud; Nu schaduwlanen koel In kalme schemer mijmervol Zich allerwegen oop'nen; nu het riet In fluisterbeving zoetlijk neigt, De vijver waai'rend met zijn schucht're koelt', De vijver zelf…

Ze bedanken je dat je dit hart hebt gereanimeerd, eeuwig dankbaar voor alles wat je me hebt geleerd. Ze vertellen je hoe onschatbaar jouw vriendschap voor mij is. Ze vertellen je hoe lang ik al menselijke warmte mis. Dus wees niet ongerust om al mijn tranen die vrijkomen, het is mijn manier om mijn geluk en dankbaarheid te tonen!…

Dankbaar: Wees dankbaar voor alle goede dingen Waarmee God je steeds wil omringen. Dankbaar: Wees dankbaar als je gezond mag zijn Als je geen last hebt van ziekte en pijn. Dankbaar: Wees dankbaar voor het voedsel elke dag Dat je daar steeds maar van genieten mag.…

Dankbaar: Wees dankbaar voor alle goede dingen Waarmee God je steeds wil omringen. Dankbaar: Wees dankbaar als je gezond mag zijn Als je geen last hebt van ziekte en pijn. Dankbaar: Wees dankbaar voor het voedsel elke dag Dat je daar steeds maar van genieten mag.…

ik ben al gauw tevreden: goed is goed genoeg. je hoeft maar een beetje van me te houden, maar: houd lang van me. ons kind hoeft niet per sé te scoren op het veld. de deur piept, alles gaat kapot. je trapt op mijn beduimelde bril, maakt de sleutels kwijt, we zien ons door de vingers. je ruikt naar een nestje jonge katjes, heerlijk slapend…

Dat mijn lichaam nog even kan sluimeren bij het ontwaken van een prille dag die mij heel hartelijk verwelkomt terwijl de fijne geuren zinnen opwekken, stimuleren en verlangen naar meer Wanneer net als seizoen in verschillende tinten en tonen kleurt in bijzijn van rijm en vers.…

Zwijgende stemmen delen de vergevende stilte met gebaren die een vriendschap beloven in het wakende moment van afscheid en de dood die alleen in woorden en graven op hun wacht…

Dankbaarheid voor deze dag wat U ons hebt gegeven vouwen wij onze handen Heer voor dit mooie jonge leven.…

Graven in mijn herinneringen soms met een traan of een lach dankbaar dat ik nog herinneren kan en al deze dingen weer zag.…

Ik heb wel pijn, maar ben toch dankbaar...…