Netgedichten

netgedicht (nr. 74.459):

Dankbaarheid

Hoe fijn ze wel zijn
momenten in mijn leven
Dankbaarheid omringt.

Hoe een prachtige zon breekt door de wolken
en schijnt over stad en land waar de glimlach van een kind
eender welke schitteringen tovert op hetzelfde moment luister ik naar de
noot die als stilte klinkt of voel ik een zacht hand op een vermoeide schouder rusten.

Op welke wijze een roos haar bloemen ontluikt
in de natuur waar ook enige vogels communiceren met elkaar
tegelijk barst een dauwdruppel in ontelbare levens waar haar melodie van
onverwacht en plots wordt gezongen of frisse smaken worden ontdekt voor de zintuigen.

Dat mijn lichaam nog even kan sluimeren bij het
ontwaken van een prille dag die mij heel hartelijk verwelkomt
terwijl de fijne geuren zinnen opwekken, stimuleren en verlangen naar meer
Wanneer net als seizoen in verschillende tinten en tonen kleurt in bijzijn van rijm en vers.

Bovendien biedt tijd mij kansen om te ontwikkelen
in nieuwe kennis zodat dromen of wensen werkelijkheid worden
Ik adem creativiteit en inspiratie voor mijn breekbare-en-kwetsbare drijvend in
een open zee van hoop en vreugde waar zelfs slagen van geven en ontvangen te horen zijn.