Alle inzendingen over de geur van lavendel

Juli zal het zijn geweest Avignon op weg naar huis De geur van lavendel in zacht wit licht Waar denk je aan vroeg jij Je woorden van lavendel je lichaam zacht wit licht…

briesje, geur van lavendel rode lach vanonder zonnehoed doorzichtig haar knoopjurk danst ze door paarse velden en heel, heel voorzichtig dwalen prille gedachten…

Heerlijk onderuit door warmte omringd Geur van lavendel waardoor de ziel zachtjes zingt Ogen gesloten gedachten op nul Handen masseren van tijd geen benul Kaarslicht met muziek zetten samen de sfeer Van zulk soort badpartijen wil ik alleen maar meer…

Van schitterende kleuren, die veranderen in de heerlijkste geuren. Van Lavendel tot Koriander, voor de stadmens als voor de plattelander. Een traan van ontroering, volledig in vervoering. Blijf ik genieten van dit feest, het is alsof je er de toekomst in leest.…

Rein als ik hier sta met de geur van lavendel is mijn passie voor jou niet te verbergen. Tijdens de ontspannende massagestraal beleef ik de afwisseling in een verrijkt leven. Om met schoon water en geurige aroma samen door waarborg in harmonie te begeven.…

kleine vlekjes duisternis regisseren de bewegingen op het kruidnagelende kruispunt, ik prefereer liever de ondergrondse het is wat zachter en heeft de geur van lavendel de drukte boven maakt grote gaten die gevuld zijn met ontelbare stemmem en beelden die dogmatisch mijn rust verorberen al is het wel dat mijn diafragma me nog leidt…

thuis is daar waar liefde de deur opent en rust zich nestelt in een oude stoel waar geluk dwarrelt als gouden stofjes in een zonnebaan en het oude schilderij verlicht waar geuren van lavendel en roos zich vermengen en gastvrij binnen komen door het open raam thuis is daar waar tevredenheid de gordijnen sluit een vrije vertaling…

Haar kern is kenmerkend vanwege een onbeperkt onverwacht bevrijdend gevoel door een groen landschap van heuvels en valleien in de nacht met het geluid van een stromend beekje begeef ik mij door geuren van lavendel en mandarijn naar de kern die tastbaar voelt en fluweel zacht.…

Ik vergaar een innerlijke rijkdom en geniet van kleine, grootse dingen, zoals de kruidige geur van lavendel, ‘k wil zelfs in een frisse regenbui springen. Mijn hart wil stralend zingen. Diep in mij leeft de zon, een licht gevoel van geluk vindt hier haar oorsprong. Ik zoek zelfs naar kabouters met ronde, blozende wangen.…

zou het kunnen in de tijd blijven wonen de dagen gewoon hun gang laten gaan en alleen maar zijn de geur van lavendel van rozen van meidoornhagen doornen? de zang van nachtegalen het krassen van kraaien krassen?…

Ik geur naar lavendel, hij eerder naar kak hij heeft het charisma van een wandelende tak blijf aan hem haken, de catch van de eeuw maar als je't mij vraagt: één lange geeuw.…

ik werd vanochtend wakker geen vuiltje aan de lucht de geur van lavendel ik slaakte een zucht het geluid van de stilte zat zacht in mijn hoofd want ik had mezelf vandaag weer jouw liefde beloofd want alles wat jij zegt en doet…voelt goed open je ogen want waarom schijnt de zon zo vaak al warm in mei en waarom maakt de sneeuw…

het ruwe marmer, zwart is met ons in kledij tijd om het spel te spelen van het spreken in een contrastrijke context, waarover wij nooit iets hebben gecomponeerd, jouw viool strijkt volkomen tegendraads een gebroken ochtend tot ongekende opspraak jij zegt het ene, ik denk en zeg het andere wij willen even geen wielewaal horen zingen de geur…

Je stierf oude jaren geleden toen waren onze vingers jong ze roken naar lavendel en prille tederheid we vulden onze longen met dromen in het rood morsten lentedagen in ‘t licht zo eindloos lief wat ik zag was het begin vogels daalden en verzamelden op je schouder de zomer verbleekte in je korte, bruine haar plots lag…

O, lavendel, wat ben je mooi met je paarse bloementooi die als vurige fakkels dansen op het ritme van de wind waarin de bij en de vlinder haar nectar vindt O, lavendel, zo geef je met je schoonheid weer geur en kleur aan de zomertijd…

ruikers zeep geuren gebenedijd…

Zij reden over de zwarte grond licht en bloemig aten gepocheerd dronken pinot gris langs de cote in het restaurant schoof zij haar voet tussen zijn benen en hij plukte zonnebloemen en schelpen ze neukten ontelbaar in die tijd tussen branding en afscheid tussen liefde en spijt tijd verstrijken en nergens oevers Zij reden voorbij lavendelvelden…

Een vreemd soort Weemoedigheid hangt Langzaam in de lucht, Loom als was het een Vooruitgeschoven zomerdag Die net als mijn gevoel Te koud is voor de tijd Van het jaar - een lage, Verschroeide geur van Weemoed die overblijft Van alles verterend vuur En die tastbaar resultaat Lijkt van jouw sterven In dit lijdensuur…

De koek is op. De muisjes zijn bevroren. De boter ligt onneembaar in de vloot. Ik poog vergeefs een huivering te smoren: april betoont zich wreder dan begroot. Toch eet ik dankbaar mijn genadebrood en ben ik blij dat ik het ochtendgloren weer mag aanschouwen, en de buurthaan horen, en dat ik tot bestaan ben uitverkoren: een ander is zijn hele…

Geuren van krentenbrood versgebakken en van lavendel, woorden vliegen door de lucht echo's tussen de muren en de hoofden en het eerste groen meldt zich met natte sneeuw en lage temperaturen Ergens klinken en zingen jouw gevulde zinnen tussen de mensen buiten en binnen.…

geef de tijd een kleur het avondrood bijvoorbeeld geef je gevoel een geur voor mij mag dat lavendel zijn tracht wat je ziet te omvatten in aaibare woorden...…

ik olie je lavendel ruik in Grasse je geur proef groenblauw je ogen streel je zachte geur jij bent mijn Provence in jouw cadans Camarquen wilde paarden zie ik soms nog zeldzame wijngaarden je gloeit licht in zacht glooiende heuvels groen is aromatisch ingebed kleurt tederheid op mijn palet in vleugjes wind overstijg je alle…

Met een bloedstelpend begeren en een sprankje bang komt de geur van sneeuwwitte hyacint over mijn top tegen je wang Blauw bloed is bij ons te zien buiten zinnen, binnen lust onder een lading lavendel is het jouw mond die ons kust Wat ben je schattig schoon in een bed van roze rozen spreid je een strelende sfeer en je benen voor het liefkozen…

met zachte hand ontrafel je de draden van het web dat ik spon je wilt mijn woorden als dromen te drogen hangen in de milde zon en na het drogen plooi je het bedlinnen voor de nacht die komt je kruipt lavendelblauw arglistig tussen het linnen om onzichtbaar mij te minnen.…

Lavendellippen bevochtigd door morgendauw kussen bijtjes zoet…

Het is lavendel dat uitgelaten lila halfweg juni plotsklaps mij zo boeit…

Gewikkeld in nachtblauw satijn denk ik terug aan de geuren van de zomer vol lavendel en rose rozen droom ik terug naar de zwoele lange nachten vol fonkelende sterren onder een wassende maan waar ik de slaap niet meer kon vatten en de ongesproken woorden nog nagalmen in de diepte van de nacht waar dromen samenkomen adem ik gedachtekracht…

lavendel zacht slapend geurend wiegend zwevend sussend muizend lopend hyena trillend bijdehand meute roedelend zwermend schierend scheurend streven letters groeperend kronkelen woorden uit-een-lovend geboren zinnen barstend gewezen gieten vaten vloeibaar kunnen eindeloos zweven vlinders schijnen geur…

ik zag vanuit het raam hoe je handen liefdevol de lavendel beroerden hoe je met gesloten ogen licht voorover bukte en de zachte geur opsnoof ik zag de kruiwagen gevuld met woorden van grijze kabbelende regen van duizelig verlangen ik zag woorden van vaalgele vergeten bloemen ik voelde het onstuimig slingerend hart waarin alles…

Ik blijf genieten van jouw geur voor een psychosociale balans met rust en een fijn humeur jij bent de vlam die voor mij danst.…