Alle inzendingen over decadente

Niet dat het wat uitmaakt je wangen van papier maché lachen parels tot decadente kikkererwten te mooi voor woorden ik schrijf jouw boekenkast met vragen over wijsheid je blijkt er geen vouw jurken uit op zoek naar wat jouw maat verleden heeft gedragen een mouw spelt overdreven zomen, maar geeft geen prijs van lang verbleekte waarde…

Gij zijt decadent en ik eroverheen Met goedemorgen. Dat vindt u lekker U laat zich graag mishandelen door een Vent die u niet kent. Nu bent u een karikatuur Ik snap de charme ervan. Maar uw aandacht Is liefde. Ik ben decadent. Nu mag u slaan Pak aan.…

mogen bouwen geen materiaal is ons ontzegd zij geven slechts vertrouwen wij willen groot en transparant maar ruimte botst snel met traditie krijgt van eenvoud nooit de vrije hand toen zijn wij overstag gegaan in bijgebouw en serres het kleine huis is blijven staan zij is het zaad waarvan de schillen groot en sappig zijn geworden in decadente…

Geen hertenbiefstuk, reerug, wildpaté, Konijnenbout of ander kerstcliché, Laat staan iets decadents als kaviaar. Hoe ik mezelf exotisch heb verwend? Met kebab uit een shoarmatent!…

In hoeverre het retoriek is hetgeen je dikwijls beweerde zo dichter bij de afgrond kan ik je niet vertellen onder deze projectie van de zon lijken alle metaforen te smelten in een landschap zonder horizon zijn mijn woorden nutteloos is iedere discussie decadent zo lang er zoveel kinderen sterven.…

Je hoeft me niet te redden ik weet hoe ik me gedraag nooit bang om alleen te zijn in dat verlegen zijkamertje van duisterklacht in zwijgtaal jouw decadente woordenbrij van lethargie en fatalisme jouw zoemende zwemmende woorden ze drijven weg, nemen af in geluid en kracht over de rivier van aanwezigheid in duisterklacht.…

de tsunami is weer langs geweest kaarsen zijn gedoofd in heilige huisjes waar aarde beefde liepen catacomben vol met rijke roomse geesten nog flakkert in schuilkerken de vlam van hoop in droef verwerken brood en spelen zegeviert maar jan modaal betaalt de decadenten voor zijn loos vertier…

In dit decadente gedeelte van de kosmos zwijgt de rede en bedekt een zwarte wolk het verstand dat buiten aan de hemel hangt dat zodanig door het vlees is bezwalkt dat men de mens niet meer met nieuwe inzichten kan verrijken en iedere poging alleen maar paarlen voor de zwijnen gooien wezen zal zij is als een roos…

Laat kranke schijn nu koortsen in mijn lamp een decadente gloed, een rode damp, waarin mijn lamp te sterven staat in ´t gulpend eigen bloed. Kleur tot karmijnen lach de kelke Uwer mond en dat een morgen rag zich om Uw ogen rondt; ´k wil dat Uw ogen zijn als flonkerend juweel in kolenzwarte schijn. .....…

Maar repliceerde de geestige gezwindheid ad rem: decadentie zou decadentie niet kunnen zijn zonder decadent veel monden En hier had zelfs de brabantse betweter niet van terug even liet ze dit besef op zich inwerken en besefte toen dat de woorden noodzakelijk waar waren…

Hij piest tegen elk ding, ellendeling verpieterde proleet, verslapte decadent die Barzoi heet. En 't spijt me zo, dat ik me niet vergis en zelfs zo'n stinkend piesbeest Brahman is. -------------------------------------- uit: Volledig dichtwerk, 1986.…

met het deksel van een koelbox sluit de witte winterlucht de onbekende stad waarin wij beneveld door champagne en verhalen decadent verloren door de nacht dwalen over bevroren asfalt glijden wij, duwen, vallen, kussen, tussen muren van de dichtgeklapte wereld waarin niets leeft dat zich buiten de straal van onze lichaamswarmte of…

weer zo'n dag waarop de uren zich van schemering naar avond slepen en in het duister een vaag silhouet hij misantroop van de nacht bandeloze tijden perverse fantasieën vinden soelaas op het nog blanke blad het glas hoogbenig in handbereik Tot aan de dageraad waarin ze weer ontluiken als les fleurs du mal schoonheid vanuit het decadente…

Het fijne kopje met de bruine krullen een stiekem lachje; het is decadent als je van binnen zo onrustig bent dat je je broertje graag laat brullen. Die zet een keel op, zwaait wild met zijn armen terwijl zijn ogen zich met tranen vullen. Hij wint de aandacht. Hij heeft charme.…

vergruizen en me verstikken daar de wereld niet meer ademt, zelfs niet meer ontplooit en haar blaas leegt in mijn hand ik als figuurlijk en mijn evenbeeld de liturgie van vrome schapen zalven de wetenschap dat het bebouwde, het ongenuanceerde zich telkens vergrijpt aan halve waarheden en het ment met vierkante wielen het zomert te lang, het decadente…

Is het opschoning of toch gedecideerd decadent dat een deel mensheid nou juist nu, het loodje heeft gelegd...?…

ik heb geluiden buiten gesloten gordijnen toe geschoven nu mogen ze komen de majestueuze beelden uit mijn diepste dromen uit ilias en odyssee nam ik elementen van de griekse oudheid mee het romeins decadente in amfitheaters en kampementen gaf mij de massaliteit in dit groots decor keek ik naar ogen hoorde twisten van leiders die…

Weten te waarderen Van het aardse kunnen leren Uit de grond van haar hart Natuur waarmee jij spart Uit respect voor het leven Groeikracht gegeven Liefdevol mogen verzorgen Voor haar ben je geborgen We hebben het gekregen Al het voortspruitende leven In groeizame ornamenten Ontdaan van het decadente Zorgvuldig zijn we ermee omgegaan…

het is weer als vanouds ze spelen hun spel weer over ruggen onder één hoedje de enige saamhorigheid dat nog bindt de poppen zitten met hoge gesteven boorden om hun hals te wachten tot ze worden opgewonden de sleutel omgedraaid ze praten en lopen over de planken een lieve lust toonbeeld van vermaak voor het decadent publiek…

grieks profiel kunst en schoonheid van hun leven gezien vorm gegeven met een lach die rond en wulps alles vermag in vrijheid tierelantijnen de wijnen en bokaal speels vindt in arcaden liefde weer genade pas later strakt de macht die de romein hen overweldigend bracht rechter korter marsiaans het speelse is teloor gegaan in decadent…

Zoek toch de zon, niet mij Maar jou, de zee het zand Het duin het strand Ga paragliden paardje rijden Langs de vloedlijn waterkant Wordt het een decadente cruise Met een midscheepse citytrip In een vijfsterretjes hotel Of golft ge liever, leuke vrouw?…

Ik leen nu de boeken bij mezelf, wat me een superieur gevoel geeft, al knaagt de heimwee naar vroegere tijden aan mijn decadente ziel. Ik ben een boekenwurm geworden.…

Arrogantie is als een verwelkte bloem decadent op weg naar de ondergang teloorgang van droevige dromen het leven kent voorspoed en tegenspoed tijd kent geen genade voor het noodlot samen kijken we uit naar het nabije einde wanneer de prille ochtenddauw de absurditeit van de wereld herkent in dwaze toespelingen van de ziel vergankelijkheid…

eenvoudige streken kon ik jou niet geven jij had gewoon dat heerlijk naïef creatieve in vorm en kleur waarbij verf en kwast de bloemen geurt alleen al je lach lichtte met goud schaduwen uit donker en koud in metamorfose naar vitaal oud rijkdom schitterde in het elan waarmee jouw personages hun kleding droegen in het subtiel decadente…

geen sopje te verduren krijgen noch enig ander klein karwei verplaatsen doet ze zich met haar ronkende Jaguar elke week wat meer verroest maar rijden doet hij nog elke week dezelfde weg dan maaien ze samen haastig bijna wat voetgangers om op de parking aan de school waar containers op hen wachten hun huisvuil netjes te ontvangen decadent…

de klei terwijl mijn hoofd in wolken steekt ik de goden herbeleef in griekse en romeinse sagen dacht losjes de olympus te bestijgen zeus in het voorbijgaan even klein te krijgen heb het niet gehaald gefaald ben ik toen woordloos afgedaald wilde uit de as van feniks nog herrijzen tafelde in later eeuwen met wat keizers in een decadente…

ja, ik verloor gisteren in vandaag toen mijn zicht de wilgentakken robuust zag dansen op de wind opeens herinnerde ik me morgen, de dag die als een decadente verschijning niets meer dan iets akeliger verscheen aan mijn driftige geest, nog moest komen verloren in tijd, het gezoek dendert door, terwijl er nimmer iets herfstiger door het…

In de ochtendzon, o sole mio verwijl ik bij voorkeur privé matineus in mijn hangende tuin achter muren van mijn haus am see in d'azuren poel van morning glory en de aquamarijnen salon Pas demoiselle, pas de quoi c'est pas de problème pour moi geen vreemde eend in den vreemde bohémien zwerver doch geen nomade Met vrienden en maîtressenharem…

Ogen die spreken, spreken hem aan en tedere handen die strelen en niet grijpen vol wellust en hebzucht in een decadent bestaan. Hij kent de troosteloze eenzaamheid, terwijl hij hooghartige hoogdraverij vermijdt en zich bewust is van de mensheid die in wezen lijdt.…

Zolang eenieder met vakantie is op wereldreis, genietend van de einder in Dubais uitkijktoren eight miles high door dikke transparante glazen wanden of op de brug der decadente cruiser -een pleonasme; cruiser is genoeg- of in het rotspaleis van dalai lama in Lhasa, op de vlucht voor wereldleed dan hoeft geen dichteres of netpoëet…