Alle inzendingen over eeuwige jeugd

Tracht het leven nog mee te doen met een nieuwe tijd, maar ten koste van zijn oorspronkelijkheid strijdt de eeuwige jeugd een verloren strijd.…

deinend op de wind tilt ze gedwee haar rokken op lange lokken weerspiegelen in rimpeloze schoonheid vers groen verraadt haar eeuwige jeugd…

Als aan de minimum eis: onsterfelijkheid, eeuwige jeugd zonder lichamelijke of geestelijk ongemakken, voldaan is, zouden we er eens over kunnen praten of het de moeite waard is je ergens voor in te spannen. ----------------------------------------- uit: 'Gedichten 1939-1998', 2000.…

het lijkt wel een zoo de duif onder tafel labrador links zwarte kat op rechts terras de gulden haan zij sloft en slentert voorbij reumatiek gebogen het kipling-aapje als eeuwige jeugd aan haar bejaarde tas…

zo dichtbij en toch, zo ver van hier zie ik je schuilen in 't sprookjesbos achter de zon met ineengekrompen lijf staar ik in open heldere ogen die vertellen over eeuwige jeugd och, regenboog vogeltje met gekwetste vleugels het was niet jouw schuld…

Gisteren blijkt verder weg dan toen die dag op school en andere herinneringen even verjongen ze de oude geest die steeds meer vernauwt tot een repeterend verleden de paden terug naar het heden blijken verzande sporen dwaalwegen in de tijd die stilaan terugloopt naar een eeuwige jeugd…

Als aan de minimum eis: onsterfelijkheid, eeuwige jeugd zonder lichamelijke of geestelijke ongemakken voldaan is, zouden we er eens over kunnen praten of het de moeite waard is je ergens voor in te spannen. ---------------------------------- uit: 'Gedichten 1938-1998', 2000 L.Th.…

de eeuwige jeugd bezat vandaag wat veren grijzer, tussen bruin, want eeuwigheid bezit wel jeugd doch ook de ouderdom ik hou van ze, van hoe ze tussen groen wat wormen rapen en de dag bezingen met hun stem zo wonderlijk in mooie klanken en zo tijdloos, zoals slechts muziek kan zijn die voortgebracht wordt door iets puurs zonder pijn…

weer brandde geestdrift zijn heilig vuur trok vitaliteit zich niets aan van jaar en uur ik speelde als kind met hagel en sneeuw wind liet ons dansen in een wereld van voorheen het tijdelijk wit had alles begraven waar wij eerder om gaven het voelde zo een in samen smelten warmde eeuwige jeugd kou deerde mij niet wist dat de zon…

Getuigen van jouw decennia jouw eeuwige jeugd voor mij de beleving van jouw vrijheid gewikkeld in gevoelig satijn. Jouw onschadelijke onschuld straal je uit met innerlijke rust geen verzoening kan verbinden zoals ik in jouw wonder berust.…

Nog denkend aan die vele jonge jaren Stoeiend, rennend door het veld ‘k Had nooit gedacht dat ze voorbij zouden gaan Maar geloofde nog in eeuwige jeugd Op die plek waar ik ter wereld ben gekomen ’t Is voorbij, de lente en de zomer De natuur duidt thans het herfsttij Nu loop ik hier als oude dromer Mijmerend over de tijd van toen Op dat pad…

die ik vroeger was de magie heeft mij losgelaten de magische stemmen zijn verdwenen en diep in mij vliegt een kraai tegen een denkbeeldige doorgang In mij is een duizelingwekkend hoge berg er is louter stilte en een ijskoude wind die langs mijn naakte lichaam giert Zeker, er zijn spelonken met levendige dromen over tedere nimfen en eeuwige…

Statig stapt hij heen en weer, de spiegel toont zijn eeuwigheid, jeugd verdween al reeds lange tijd, tegen de tand des tijds is geen verweer. Zijn lange baard verbergt de lijnen, van een ruw en oud gezicht, en in het schemerige lampenlicht, lijkt hij stilaan weg te kwijnen.…

ik heb de jaren voorbij zien gaan in jouw smeltkroes van edele metalen en nog glinstert filigraan haar bijna eeuwige jeugd om te ontsnappen aan de vrijwel alles overheersende zwaartekrachtboog schitterend hebben de diverse smeltpunten de puurheid laten zien op het toppunt van hun verschijnen in eigen kleurlijnen daar waar…

Vriendschap in haar vertrouwde ogen Een oase gevonden in blauwe lucht De laatste herfst nog niet vervlogen Passie in haar zilte zucht Haar zinnen, de eeuwige jeugd Op de tast, hand in hand Aan de sterrenbeelden voorbij Schelpjes zoeken op het strand Spiegelbeeld, het oude zeer Een vreemde vriend in mij Maar ook zakenman, en kleine jan…

Bekommerd om velen en dat doet haar deugd Misschien het geheim van de eeuwige jeugd. Oprecht met een ander ook met haar geweten en ziel Het valt op dat ze voor het moeilijkste viel. Koket, charmant en erg beleefd Duidelijk een meid die zeer graag leeft.…

postgevat dat de groenheid van de weide nooit hier is maar altijd ginder dat de maagdelijke lente broos is als de vleugels van een vlinder dat de koelte van de avond en de ijzige stilte van de nacht een voorbode zijn van het onvermijdelijke dat wacht dat naderend gebrek komt als een bezoeking die nooit went en dat de dagen van de eeuwige…

de rivier die ik ook wil bedanken voor de krachtige waterstroom die meandert naar de zee van verlangen en vlinders die niet rusten voor culinaire buiken ik ben ze hartelijk dankbaar voor hun lustig gefladder de wijnboeren uit het Zuiden voor hun goddelijke wijn er is geen grotere dank dan mijn dorst en dorstig drinken de eeuwige…

toen, op de grens van eeuwige jeugd en dreigende ontmaagding leunde ik, de jongeling zelve, tegen de ijzeren paal van verlichting zocht steun tegen de eenzaamheid onder puberale gewelven nu, ingewijd, op het laatste sterven na, in nagenoeg al het aardse, moet ik erkennen nimmer van de pijn der hemelse scheiding te zijn bevrijd…

Maar roepend tegen de zee smeek ik, dat je de eeuwige jeugd zou uitstralen…

Ze zijn weer gekomen de lente-lichte-dromen de gouden beloftes van de eeuwige jeugd.…

Met dat wonderzachte velletje zwart en glanzend de eeuwige jeugd Er is niets dat niet aan jou deugt Of het moet je naam zijn wie bedenkt er nou zoiets...…

Het geluid achter de blinde muur versiert nostalgie met een laag glazuur wat alleen naar mijn eeuwige jeugd neigt. De warme kleuren van graffiti koestert gevoelens op mijn netvlies terwijl het nachtleven hun theater afsluit.…

nog een jaar, dan telt haar leven zestig lentes en één dag die ene dag mag ingevuld naar beste weten een keuze die de eeuwige jeugd vanuit haar haarwortels verlangt haar ouderdom als deugd in kleine lades weggelegd aan haar rokken hangen vrolijke gedachtes ingepakt in beelden, die haar kinderen hebben gebracht de macht van liefde huivert…

jeugd onsterfelijkheid bij leven dievenwegen ten gevolge kon ik niets tegenhouden…

spelende kinderen laten me denken waar is die tijd, waar is mijn jeugd kan ik nog een bloemetje schenken zo voel ik liefde, zo voel ik deugd de jaren vliegen en staan soms stil ik denk dan aan plezier en pijn mijn hart voelt oud, mijn woorden kil waar is het leven vol zonneschijn mijn groot verlangen is nooit vertrokken bergen beklimmen…

blijft met de gratie en schoonheid van de aller prachtigste bloem die gekleed door en met liefde op de dansvloer van het leven ieder daar stralend zwieren laat gelijk het ritme van jouw hart voor de man van jouw dromen met wie jij de voorstelling danst van de hoop geloof en liefde die leven uit passie oogsten laat die bront zich de eeuwige…

en weven in de ruime grottenwoning geeft haar levensvreugde begeleid door beekgeklater aanhoudend vogellied welke daar buiten klinken zij ontfermt zich liefdevol over de Griekse krijgsheld die als berooide drenkeling aanspoelt op het strand de man Odysseus bevalt ze wil deze bezitten belooft hem te maken tot een levensgezel waar eeuwige…

jeugd spreken…

hey vrijgezel nee jij wordt ook niet jonger je pijn en je honger brengen je naar huis en vrijheid ach die vrijheid kan jij er mee omgaan je zit gevangen in vrijheid maar waar is jou thuis kleed je maar warm aan als het winter wordt als de zon niet schijnt en het licht je stoort dan is het hard om steeds te leven met de pijn van je eeuwige…