Alle inzendingen over fluwelen

je schrok moest ik mij aanmelden kloppen of bellen ik dacht de tv staat aan ik kwam door de glazen deur schadeloos ik had iets moois voor oog je handen stak je hoog ik lachte onomwonden je leek me zo fideel al vaak had je lippen van fluweel ik kuste je mond onaangemeld niet aangeklopt ik had je niet gebeld…

Het nachtelijke fluweel valt op het verlaten nest. De koningin van alle nomaden is verdwenen. Met de laatste kruimels van haar ziel hebben bedelaars de raven gevoerd.…

dezelfde zachte zee azuur en zilvergroen waar zonlicht deinend meebeweegt mijn oog zich in ontroering leegt herinnert mij aan toen…

ze waaien in de wind de korenaren ik zie als een kind aaibaarheid varen…

ik voelde dat zij bij mij kwam uit haar gebeeldhouwde gezicht nog schraapte ik aan stukjes steen mijn handen open zo ruw was haar fluweel ingesloten wij misten maanden intieme info door leven zonder elkaar in grote lijnen slechts een paar we hebben alles gladgestreken in de weken waarin dat wat wij wisten is bijgepraat…

als van fluweel aanschouw ik je rondingen die zorgvuldig in elkaar gedraaid samenkomen tot het hart van jouw schoonheid…

Ik kijk naar je Mijn blik blijft hangen In jouw diepe ogen Bedwelmd door Jouw zoete geur Die ik niet meer missen kan Kneed ik Je lichaam en Streel ik je fluwelen Haren Ik voel je in alles... Ik wil je voelen, zien, Horen en ruiken En dit verlangen nooit meer loslaten…

Als we beiden de verste sterren verkennen, geborduurd op het zwarte fluweel van de kosmos, komen we zwijgend uit het niets vandaan, in iedere hand de meridianen van verhalen, opgetekend door een asteroïde, die raast door de ons toegemeten tijd, waarin we ons verbazen en ademhalen.…

als fluweel zo zacht de pas ontloken blaadjes van de oude beuk…

Fluweel zachte huid als een kleurrijk gefladder zing je de ochtend.…

Zachte morgenbries streelt mijn wangen in fluweel De kus van Zomer.…

de tedere glans van 't intens groen fluweel maakt herfst aanvaardbaar…

Opengevouwen rozenbladeren lokken de weg zonder doorns voor een gespreid fluwelen sensuele lentegeur.…

Het mozaïek van jouw gelaat met vormen en kleur door de late woestijnwind geschapen Waarvan er slechts één bestaat met door de luwte aangespoorde lome lijntjes rond de slapen Ik ken de kuiltjes en de schaduw de gouden glans en ook de bron van tranen die het zo polijstten Ik zag fluwelen ogen nimmer ruw ook niet toen de storm begon en…

de zon gaat onder door donzen randen herfstkleuren vlammen en doven in stille bossen nu is de nacht onze deken van fluweel we hebben een wereld waarin we liefhebben en die niemand ons afneemt…

Er dwarrelen verdorde dennennaalden op mijn kraag terwijl op fluwelen voet een vroege vos mijn pad kruist over de flanken van het bos Mijn achtertuin leunt tegen dit woud waarin de vrije loop van de seizoenen voorziet in het natuurlijk onderhoud met in de winter karige noodrantsoenen en de zomer de overdaad verzwelgt ook ieder mensenwerk…

wind verwaait zijden herfstdraad als het pad donker en onheilspellend wordt het daglicht in razend tempo verkort en de omgeving gaat ruiken naar onraad vanaf hier is elke stap er één teveel om te verdwalen in grillige schaduwen die spontaan verschijnen op het toneel spelend met de toppen van mijn zenuwen kronkelt de huiver zich zacht als fluweel…

edelmetaal van blank- glanzende kleur trilt miljoen x miljoen x miljoen keer in een goede conditie parallel verbonden rompen met fluweelachtig bekleedsel koesteren hun inrichting waar men allerlei melkdranken kan krijgen onder de poort waardoor ik ga regent het in met toegevoegd vermogen nog groter wordt de omvang: omdat, daar, aangezien…

Jij was de ridder, en ik speelde de prinses Spelend in ons grote luchtkasteel Zingende gevechten, en ik las jou de les Op mijn grote troon van rood fluweel Luchtkastelen bouwen, dat doen we nog wel Op een andere manier dan dat we deden Nog altijd ben jij als mijn ridder, jawel En ik jouw keukenprinses tot op heden.…

En jij met mij, want wij vormen samen in flonkerende pracht een smaragd op fluweel. Mijn rots in de branding. Mijn loods door dit leven. Leve de vrijheid om dit met je te delen.…

maanloze vriesnacht - als een zwartfluwelen doek vol diamanten…

Naar huis snakkend naar een warme kop melk met anijs, met in gedachten om morgen weer terug te komen en opnieuw over het fluwelen bospad te lopen.…

Er gaat geen nacht zonder jouw fluwelen aanraking. Elke zachte wrijving is een hemelse verschuiving. De zon mag bij opkomst gelijk weer ondergaan. Jouw techniek zorgt voor zuurstof in mijn orgaan. Mijn aorta gaat van genot rond langs al mijn functies. Want elke nacht heeft weer andere diverse ambities.…

Bij een schilderij van Willink Sinds zij zich afsloot voor de roes van 't dansen tart Stella Holland met versteende blik, rechtop in 't strak fluweel, waaruit als kransen de mouwen storten, ruisend snik op snik. Het mausoleum wekt macabre trancen. ‘Juich niet voor muren, waar 'k mijn hart verstik!’…

het lijkt alsof geheime klanken klingelen in het verfijnde fluweel er is zoveel meer liefde verborgen in mijn hand als ik de blaadjes streel het frisse groen rondom beklemtoont het tere leven zoals ik het met de ander deel…

haar handen grijpen in elkaar van pijn zij is niet gewoon zij is wonderschoon zij heeft mij geraakt en mij volkomen mismaakt met haar handen van fluweel…

Een intense lach bloeit tijdens de dageraad zonder mascara op een fluweel zachte huid gevangen in euforie.…

je donkerde al in wegdromende ogen nog vlaagde realiteit maar de echte contacten waren al verbroken er was geen fysiek duister in het donkere licht dat uit fluwelen contrasten schemerde zacht volgde je hand de vleug van passerende gedachten die naadloos lachten zonder geluid ze namen je mee op hun tochten door de krochten van…

de diepte van je hart in de rode kleur van warme liefde je was apart onvergelijkbaar met een ander ook in de talen die jij sprak zij hebben al levenslang een andere verpakking gehad in het samen genieten van de inhoud jouw syntaxis was universeel woorden zongen melodieus hun betekenis van ver waar ogen en handen dit fluwelig…

je donkerde al in wegdromende ogen nog vlaagde realiteit maar de echte contacten waren al verbroken er was geen fysiek duister in het donkere licht dat uit fluwelen contrasten schemerde zacht volgde je hand de vleug van passerende gedachten die naadloos lachten zonder geluid ze namen je mee op hun tochten door de krochten van…