Alle inzendingen over gazellen

vaak ben ik aan je kust gestrand op je zand heb ik mijn huid verbrand ik zie de glooiing van je duinrug weer doch de geur van mijn gazelle speur ik niet meer.…

ik zie mijn verloren verte in schemer gehuld en droom van gazellen, rank en gracieus, door lichte nevel omhuld zij springen tussen struiken van liefde luisterend naar een vlijende tederheid die hen als vanzelf kwetsbaar voorwaarts begeleidt ik wil hun dorst laven met zachte zuchten; kom maar, lijk ik te zeggen jullie zijn mij…

onder steile zandkleurige haartjes zie ik je tederheid jongetje in glanzende ogen als van een gazelle voorzichtig tast je ademloos bijna vermoeid zo vermoeid naar houvast nog altijd heb ik je lief jongetje jongetje met de gazelle ogen roerloos woon je rust je slaap je in mijn hart…

Trots droeg ze haar naam gracieus als een gazelle tot hij zijn hond riep…

Ik rende haar achterna dwars door het hart van duisternis verdwaalde gazelle van het niet kunnen verwoorden schaduwenen, wildernis en waan, flarden van eens al gedroomde dromen zij rende mij achterna dwars door de duisternis van het hart verdwaalde gazelle herinnering aan jouw gezicht en handen dat samen met het licht en vertrapte ochtend…

Een e-bike spartamed gazelle dieren voerde hem langs panden aan de gracht hij waande zich een schrijver zonder macht batavus droogstoppel, met pak papieren op een vélocipède halve kracht een carrousel van namen deed hem zwieren batavus 'heeren'veen gazelle dieren als 'n negentiende-eeuwer die nu lacht om de koyaanisquatsi van…

Gazellen springen door de hoepel op mijn hoofd, flamingo’s vliegen in en uit mijn mond. Ik slenter door een lila heidehemel.…

Weer van zich af, als zijn belager Gestoord wordt en nu zelf verdreven Wie weet een eigen wond moet likken Bevroren MENSEN helen trager Graag zou ik aan de mensheid gunnen Hetgeen de antilopen kunnen IMPALA: ander woord voor rooibok, antilope, gazelle…

Een bijna uitgestorven soort herrijst want China redt met kloontechniek gazellen. Er staan daarvoor, zo liet ik mij vertellen, nog meer bedreigde soorten op de lijst. ‘t Eerstvolgend kloonproject dat is gepland: de praktisch uitgeroeide dissident.…

We gingen er soms met de fiets naar toe Mijn vader op zijn trommelrem-Gazelle De Posbank over, klimmen, dan versnellen Het doel bleek een verrassing: Burger’s Zoo Nu koninklijk. En ja dat ga ik vieren Ik woon in Utrecht maar… ik kom uit Dieren!…

Veni: Je kwam met de elegantie van een gazelle Je maakt van elke beweging een dans Vidi: Je ziet met ongewone intensiteit Jouw ogen zijn de antenne van jouw ziel Vici: Jouw hart stuurt jouw handen aan en geeft ons de wereld terug…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

hoog reiken de dunne poten van de gazelle in de poel waar vogels af en aan vliegen ik leg me te rusten in de jaarringen van bomen en de stilte in mijn buik het open landschap en de bloemen in mijn hand strelen op je mond de geur van het beminnen ik schrei jouw naam in duizend wolken en begeef me naar de kraterrand voorbij…

als jij zegt ik ben niet zo mooi weet dan dat de glans van je ogen vertellen van liefde als jij zegt zoveel anderen stelen de show dan ontgaat mij niet jouw rankheid als een gazelle ontsnappend uit een gedachtengang van doorgaans kwellen als je denkt ik ben niets waard onthoud je mij het goud van mijn dromen mijn ziel spiegelt…

Seksueel onafhankelijke vrije uitstraling Als een gazelle kwam zij voorbij billen zonder string Haar poes vrij ademend hengelend naar kip Als zij eenmaal is gepasseerd, laat passie haar vulva in een zucht vollopen…

Met zijn gazelle aan de hand staat hij terecht voor een twaalf meter hoge tafel waarop zij met haar nieuwe vriendje zit (die haar telkens zit te zoenen “straks” giechelt ze “eerst dit”) Ze kijkt hem vreemd ernstig aan voordat ze dit vonnis spreekt.…

Je haren wapperen in de wind een lok bedekt je oog je loopt als een gazelle, fier en torent hemelhoog... Ik geef mezelf de sporen nu en ga je achterna in't wuivend riet verdwijn je nu waar schuil je, primadonna...…

Vannacht ben ik luidkeels midden in een gedicht op het Minervaplein zittend op de meisjes van Perdu van mijn gazelle gevallen Hoewel volgens de regels van 't spel opgepompt bleken de stemranden te hard voor m’n villanella zodat de bloedbaan ontframede Hoogtijd met de stoplappen op rood mijn zwengel klem in de krimpkous tussen spatbord…

Op de Afrikaanse vlaktes geeft onmetelijk wijd gras hulp maar kent geen vriend of vijand het dichte halmenwoud brengt kans vol blij geschitter bij aansluipende leeuw of luipaard om steeds dichterbij het beoogde prooidier te komen dat niets merkt de rover maakt zijn aanvalssprong smult van het begeerde vlees de opmerkzame gazelle…

Geen schram Geen geknakte vleugel Geen brandend wrak Geen tollende hoogtemeter Het rijzende besef: De dood zoekt geen prooi om te spelen zoals een luipaard Hij haalt een manke gazelle onderuit en laat hem terug lopen.…

Het geurt in de natuur naar den en spar En jij voelt je Wout Wagtmans op die kar Of anders wel een beetje Pietje Pelle Al rij je ook een Fongers, geen Gazelle. De zon in je gezicht, jij in je schik En word je moe van ’t trappen op die brik Dan stop je bij de strandtent voor een wijntje En gaat straks monter verder op je zwijntje.…

Gelijk een gazelle, heel rank op de poten. En voor hij het wist had-ie zachtjes gefloten. Want zoiets moois liet geen mens zich ontgaan. Zij draaide zich om en hij kreeg het benauwd. Hij wist niet zo goed aan haar blik te ontkomen. Een ruw wakker worden uit hemelse dromen. Wat van achter zo jong leek, was van voren zo oud.…

Ik zag je met precisie edelwerken maken en ik proefde de contouren van je lichaam, dat als een gazelle heen en weer schoot, je wist de obstakels in mij te kraken en zonder dat ik mij schaam ben ik de krolse kater in jouw dakgoot.…

en zijn bos bekijken vol met sneeuw en dieren Mijn paardje zal wel denken waarom ik stop zonder boerenhuizen die wenken tussen bossen en de bevroren meren en de donkerste avond waar je aan moet denken Hij schudt wat met z'n bellen alsof ik m'n vergissing moet vertellen verder geen geluid dan het gieren van de wind en de vlokken als gazellen…

geest is knap vereelt slechts bitterheid komt er naar boven wellen mijn rijmpjes zijn inmiddels als azijn De harde bolster van de pit te pellen vertoont geen blank doch slechts gifgroen venijn de toverfluit wordt zelden meer bespeeld wat slagen op versleten trommelvellen mijn rijmpjes zijn inmiddels als azijn Geen olijkheid van dartele gazellen…

Door een gapende muil schoof een flard een dij van de gazelle. Ze kwam zich laven aan de poel slinkend in de ongenadige hoogtezon, krioelend van krokodillen. Zo stel ik me gevaar voor kiezen tussen dorst en dood in een onbewaakt moment.…

Aan de Oosterdijk zat eens een kras fietsenzaakje waar heel vroeger, toen al emancipaat, de regel bestond ”op een gazelle gaat zelfs een vrouwe keurig rond” zo verkocht Jonkheer Douwe menig fiets voor een knaakje.…

Rood in de morgen van rouw de lavende wateren van de Letani, waar ik de schoonheid mocht zien van mijn bruid: de vredige lijn van je hals, je borsten, als jonge gazellen ooit, versgedolven terpen geworden op de graven van de hoop.…

Maar het blijft bij dromen Schaamteloosheid van snelgroeiende gazellen In stroomversnelling slaat het hardst toe Dan uw stoppen, te eten, rustig doorstomen Naar het firmament op de dam En omgekeerd…

Kussen Liefdeslied 'k Heb jou lief Wil laten zien 'k Heb jou lief Geen Corrosie Jij bent de vrouw Gazelle in mijn dromen Helder als water Bergkristal Jij bent de vrouw In mijn leven gekomen 'k Zie jou vaak En overal Een ruimte, jouw kamer Opengeslagen bed Mooi.…