Alle inzendingen over geraas

geruis geraas en toch hoor ik heel hoog een koolmees zingen…

om het huis een trein vol loden zand het spoor verwaaid, de daken gedicht in de lucht een blauwe spiegel glanzend op het heetst van de dag het verstand steekt zijn koppen bij elkaar schaduwrijk, het is geen gezicht nu nog 'n hongerdorst, geurend naar het lijf dat ik niet omhelzen mag…

voorbij het geraas gedoe de plichtplegingen de hoge muren het oog van de storm de donkere horizon voorbij dit alles landt een beroering…

nog voor luide stormen hun ruisen en geraas drenken in stilte en naadloze zwijgzaamheid blijkt tegen het vallen van de avond het hart nog het meest gehavend…

Te midden van geraas, getier, Getoeter, geklets en gekrakeel Vormt er zich in mijn brein Een aandachtige ruimte, Die uiting geeft aan mijn Schreeuwende behoefte Aan stilte…

Hee zwarte man, wat zit er in die zak En wat bent u van plan, daar op die daken Meneer, wie wilt u met die staf gaan raken En wat zit er verstopt daar in uw pak? Wanneer ze steeds zo op me blijven letten Dan durf ik zelfs mijn schoen niet meer te zetten…

ik dacht ik dicht wat zal het worden maak het licht vandaag niet dat diep geraas nee, ik wil dansen met jou en jou en...…

De zomer was en jij genoot wat later startte je met vragen maar ik bestond en had geen ander nodig We zijn zomaar niet, gelukkig toeval in keukens die veel woorden kennen zodat er dringend iemand anders kookte Mijn ziel zoekt niets, en evenmin spreekt het hart, geen spier tot mij van haten of juist dom bemind Het lekt, dacht ik, het lekt…

regen slaat al dagen tegen ramen en deuren vlaggen vlaggen enthousiast met sprekende teksten beukende wind hoge golven het heerlijke avondje was met ouderwets geraas…

hand om hand kameraden staakt uw wild geraas de missionair is nu de baas voert pardonloos uit dit land zwarte pieten aan het werk kindracht maakt sterk…

De zomeravond hangt als 'n hangmat boven de Maas Verbaas me over het geplette gras Dat over is gebleven Na ons wild geraas Wij, makkers hebben 't net gestaakt.…

Grommend geeft hij Commando's Binnensmonds klinken Klanken koeterwaals Uit de verweerde keel Uit de verweerde mond Hij raaskalt maar door Niemand die het verstaat En in al dat geraas Was er geen hond Die het verstond…

roodglazuren rozen groeien in koude nachten geliefd in haar seizoen haar lippen bleek en wangen koud zo rook ik haar winter als een geurmelodie en haar geruis van bladeren als een zacht geraas…

Onder het bladerdak Tijdens de maneschijn Staken twee makkers Hun wilde geraas Piet gaat akkoord met zijn Ondergeschiktenrol Voortaan krijgt Piet Weer de roe van zijn baas…

Hij zit te appen in een Ubertaxi met oortjes in vanwege het geraas. De tijdgeest heeft het feestje ingelijfd. En da’s oké, zolang het rijmen blijft!…

De Pieten zijn geen slaaf, Sint geen racist Maar het past niet om bussen te blokkeren Want ieder heeft het recht op demonstreren Dus staakt uw wild geraas en woordentwist Want wie het kinderfeest blijft ondermijnen Zou zomaar in de zak kunnen verdwijnen.…

De aankomst van de bisschop ging gepaard Met wild geraas, men kwam er protesteren, Want Friezen kan je niet zo snel bekeren, Dat wist de Sint, dat ligt niet in hun aard. “Voor heiligen,” zo sprak hij naar verluidt, “Is het al eeuwen lastig, Dokkum-uit.“…

Vanmorgen in de krant een nieuw vraag Ministerslonen zijn warempel weer te laag Maar Zalm brult boven dit geraas Geen tijd nu: ik ben hier de baas Mijn hint: wees voor de minima wat guller Ik koop het boek: HOE WORD IK ZAKKENVULLER!!!…

slank en zo teer, bewegend als een veer zichtbaar genietend van dit zonnige weertje blozend haar kopje iets schuin omhoog geheven eenzaam en alleen in de middenberm, omgeven door geraas en stank van ‘t motorisch verkeer…

Mijn schrijvershut vliegt bijna in de lucht Gelukkig hebben we wat zakken zand Nog van het Halloweenfeest bij de hand Staak je geraas, ik vloek en slaak een zucht Kieran, afgrijselijke najaarsstorm De puinhoop in mijn She Shed is enorm…

soms is de zee de zee slechts water dat in schuimende golven en donderend geraas onaantastbaar het land aanraakt dan likken grauwe regenwolken zijn gulzige waterhand lessen zijn dorst tot wolk en water versmelten aan een lege horizon…

Die intocht van de stoet van Sinterklaas, Waarin ik met de beste wil geen kwaad zie, Het leek een militaire operatie, Maar nauwelijks protest, laat staan geraas. Het lijkt warempel wel het Wilde Westen, Een Hollands feest met kogelvrije vesten.…

schemer in een dolle rimpeling door de ogen van een dwaas zijn mismoedig zacht relaas als een cirkel zonder ronding verbied zich om op te kijken; het zou nergens nog op lijken zijn blik ontbreekt weerkaatsing en koestert ongemerkt geraas omdat zijn volharding helaas stierf tot een goede herinnering…

Op paardenvoetjes rijdt hij zacht naar mij, Maar dan,... gaat hij met wild geraas voorbij!…

Dus wijs ons kroost de weg in 't wild geraas, vertel ze hoe het zit met Sinterklaas.…

Het wild geraas wordt wrokkig voortgezet En zijn seizoenswerk was al erg besmet Hoog tijd een “juiste” Piet te gaan lanceren Mijn tip: maak hem gewoon half zwart half wit Als iets ons denken toont, dan is dat dit –…

's morgens bij het ontwaken is er altijd wel ergens geraas van autowegen treinen in de verte het tumult van lawaaiige krantenjongens rumoer van schoolgaande kinderen en dan zijn er ook nog van die testen je weet wel de zogenaamde open (h)oordagen nou laat maar zitten denk ik dan...…

Soms krijg je van het nieuws zó'n Sinterklaasbaard Maar zie, nu het op dat gebied 'n sleur is Kruist juist de vogelpest de Pietenpleuris Dat is weer even heel wat wild geraas waard Zo leeft de boel wat op, maar niettemin: Voor beide zaken zie ik het zwart in…

de hele wereld wordt verziekt, helaas - het bos, de lucht, ook tijger, krokodil - omdat het Geld, dat monster, álles wil en macht zegt: protesteren is geraas! maar drommels, zelfs vandaag gloort toch weer hoop het groene droomt en strijdt - en stopt de sloop…

Geen geraas deze morgen alleen geruis en gekwaak zachtjes nog voorzichtig en gezoem huidbedwelmend gestreel van achtergebleven engelen een gewaad dat in de doornen steken bleef en het lekte verholen uit vissen spartelden op de waterlijn en hapten ademloos toe het was de stilte vlak voor de verdoving…