Alle inzendingen over grendel

ik ben niet zo maar een hangjongere beweert het edelknaapje dat in de hangkast achter ridderslot en grendel toeft…

In de sacristie, zit achter slot en grendel, een doos met lolly's…

hart Weer achter slot en grendel Terug in de schatkist Waar jij het eens vond…

Geslotenheid Onzichtbaar Geheimzinnigheid Verborgen Alles achter slot en grendel Niets in zicht Dit Alles Maakt Onveilig Breek binnen en gooi de boel open…

Achter slot en grendel Bespreken ze het gezwendel.…

Wanneer de zandman nog eens komt - maar hij komt niet meer - zullen wij slapen gaan en dromen van een droom die niet gedroomd werd Ach alle mensen slapen goed die de deur op grendel weten…

Want erfelijke familiegenen zijn niet zomaar verdwenen, zitten niet achter slot of grendel. Het zijn de genen van degenen, Die hun erfelijk materiaal uitlenen.…

Gevangen in (n)iets Zo ondoorgrondelijk en ook weer niet Zo moeilijk en makkelijk tegelijk Zo arm en toch ook weer zo rijk Op slot zonder grendel Raszuivere zwendel In mijn hoofd en in mijn hart Als zwart wit is en wit zwart…

Want erfelijke familie genen, Zijn niet zomaar verdwenen, Zitten niet achter slot en grendel. Het zijn de genen van degenen, Die hun erfelijk materiaal uitlenen.…

Het individu koning maken dat is wat hij doen wil niemand heeft hem nodig hij heeft niemand nodig heeft aan zichzelf genoeg zijn cocon is goed gevuld met een grote voorraad de deur sluit als vanzelf grendels worden verschoven voor een lange winterslaap…

Ik houd van de muziek van Bach en Händel Al wordt die nooit gedraaid door de dj’s, Maar die zitten gelukkig, naar ik lees, Nu achter glas en achter slot en grendel. Vandaar het ernstige verzoek van mij: Laat die muziekbarbaren nooit meer vrij!…

In 't nat seizoen en bijna nachtlijk uur, Als 't fietspad blank stond van de zware regen, Kwaamt gij met de petrolie-lamp ons tegen En preest dit landverblijf; uw waterkuur; Een verre hond begon verstoord te bassen, Maar vluchtte voor de regen op zijn huid; De grendel op de deur was 't laatst geluid, Slaapkamerlicht viel glanzend in…

Dat rijmt ook op dicht, maar is veel minder gesloten dan de dwaasheid van slot en grendel.…

vergleden avondlicht verzonken water van veel later mijn ver gezicht tot de ochtendkilte bevend morgengloed die rillen doet in dagende stilte alleen bij schemer zie ik nog minder maar beter van toen en toch ik wil deuren sluiten en het grendelen van geluiden met geurende rozentuilen van daarbuiten…

er is een ogenwereld om ons heen die wij niet kunnen zien die blikt zonder blozen registreert werken en verpozen nooit zijn wij alleen pas als de voordeur sluit met grendel en twee sloten lijkt het toezicht afgelopen maar met tv en internet hebben deze ogen vrij entree de anoniemen leven met ons mee…

Ik tel de sterren aan de hemel schilder zonlicht op jouw gezicht doe wolken achter slot en grendel streel zacht de contouren in dit licht Ik zet de mondhoeken nog wat aan boetseer jouw handen een diepere tint dicht de regen menig vijver toe zo bevleugel ik jou in morgenwind…

Grendel het hek, je biezen gepakt, zie de blauwe lucht - en vertrek.…

je draalde draaide op één voet en klopte op de deur die als in uitnodiging half open stond verwondering in je ogen een bijna niet geloven de bravoure van een impuls die drempels overschreed toen je naar me keek weg waren gedachten over grendels en sloten in een ongewenst entree ik nam je uitgestoken hand jij ging stralend mee…

Sluit mij in een cel Met getralied venster Uitziend op een blinde muur Sla mijn handen in boeien Sluit mijn voeten in een blok En de deur met vele grendels Gesel mijn lichaam met een stok Maar nooit zal men mijn brein Mijn gevoel en mijn denken Kunnen vangen in een kooi Hoe men ook van mij denkt Mijn mening blijft altijd vrij Want mijn…

De ballen worden slap, achter slot en grendel. Geel geven! Nee, Rood! En een penalty voor dit winterweer Maar die sleutels zijn kwijt. Morgen Helvoirt uit We gaan ervoor!…

Diefstal, geweld, misdaad, jaag almal agter tralies, wat steeds nie kan keer dat ’n kind verkrag word agter slot en grendel ’n hoë heining of koringgerfbalies.…

Laten we dicht bij huis blijven vrijuit bij elkaar blijven elkaar de ruimte gunnen op de vierkante centimeter elkaar mijlenver uiteen dicht op de huid dragen elkaar in het hart sluiten zonder de deur te grendelen Laten we ontdekkingsreizen nieuwe verhalen vinden en de oude opschrijven aan de keukentafel thuis…

Of schuift met de schaduw de grendel voorgoed voor mijn zerk? Daar bij de kerk van Sint-Pieter op de terp.…

’t Was wel gedoe, geen genocide hoor, want zo beroerd zijn wij nou ook weer niet De Nederlanders doen ons vaak verdriet Voor hén verklaar ik even tussendoor: Graag wil ik over tegenstanders walsen Wij zullen nóóit geschiedenis vervalsen…

De geur van jasmijn Tedere schaduwbloem Een droom van satijn in zilver maanlicht Er staat een vrouw aan het stille water De wind fluistert in haar bleke haar Zij zingt zacht en de wereld luistert O liefste Grendel de poort van de nacht deze nacht en schuil schuil veilig geborgen in de heldere rust van wenkende ogen…

Het fluisterzachte woord, Waarop ik eenmaal pleiten wilde, Staande aan 's Hemels poort - Die Grote Naam, zal ik niet noemen, Die grendels open schoof, Vraagt God de grond, waarop ik roeme? 'Heer, op mijn ongeloof.'…

beste vader, neem me niet kwalijk dat ik je bij het eerste bezoek zei dat ik hier een paar weken was voor wat proeven met middelen (je geloofde het niet en je was verdrietig en nog verdrietiger toen ik vertelde dat een onbekend gebleven medepatiënt mijn goeie jas had gestolen, het geld dat je meebracht ging achter slot en grendel en de rest…

Ik schuif de grendels dicht, van zeven kamers in dit hart, er bloeien zeven rozen in dit hart, voor elke kamer een, ontstaan in doornen, zonder kleur, er druppen kaarsen in dit hart, warmte en licht geeft er geen, ik zet de rozen voor elk gezicht, die ik ontmoette in de ruimten, zet de vensters en de deuren op een kier, zuiver zuurstof…

De dood kwam even om het hoekje kijken en beroerde mij sloop duister langszij Zij lachte mij toe lonkte met haar ogen diepe gedachten ontkrachten haar kracht Verward doch vechtend zoog de zwarte blik leven uit mijn lijf de kracht uit mijn geest Ik zette mij schrap negeerde de lokroep gesloten ogen grendelen het licht De dood…

De dagelijkse rituelen, de geluiden van elk uur, de kleine kamer boven. ’s Avonds hoor je de lentewind stemmen van buurtende boeren verwaaien met geruis van blaren, hoor je geritsel van muizen en moeder die rustig zegt: ‘De kat deugt niet.’, hoor je het schuiven van de grendel en vaders stem: ‘’t Wordt fris vannacht.’…