Alle inzendingen over groeit

ik maak de nacht wakker omdat ik de boom van blad tot karton niet krijg gedicht hij braakt bergen uit en kinderen zonder glimlach een moeder met gebrek aan geluid en ongekuste lippen afwezig van elkaar en mij hoe anders kan ik schrijven dat de betekenis van haar borsten mij uit mijn slaap houdt wanneer ik mijn doorschijnend…

Grenzende gedachten bij de tijdloze schemering, geroepen door prachtig donker, mooi als het licht Zonder spreken dichtbij de oudste waarneming, het niets een omhelzing van eeuwig vooruitzicht Terug zonder traan naar de zwarte filmrol, verzadiging van elk hunkerend begin In een duidelijker aards rock & roll, op een toneel zonder podium gewin…

Dood - Doder dan dood De kleur, de Buitenkant waarmee Je de strijd Gestreden hebt, Op het oog Voortijdig aan Je eind gekomen, Is daar het Zilver dat uit Je doodzijn Groeit Zilver, zo mooi, Zo zacht, zo Kunstig gevormd, Schoonheid uit De dood opgestaan…

je slaapt niet wanneer de zon jou doet bewegen en mij sprakeloos op de achtergrond zet ver hier vandaan de zomer sluit bloemen in je nog ongeleefde ogen, als zouden tralies stilzwijgend je huid doen verbranden en sporen achterlaten, licht en donker, open voor de dageraad zal ik je ooit vinden in de schaduwen van de aarde waar elk…

Mos..het groeit overal overwoekert alles om mij heen verbijsterd volgt mijn hart en niet begrijpend wachten, loopt op een weg van steen. ....want mos groeit overal ...…

Dieper dan welk verlangen in mij, is mijn ethiek. De moraal die ik zal uitdragen, is een diep ethisch verlangen om antwoorden op allerlei levensvragen, waar ik mee kamp, mee worstel mijn gevecht lever... een mens als ik.…

Na de laatste levensliefdeskus kan ik mijn hoofd te ruste leggen mijn ziel de vrije loop laten zich te ontdoen van mijn lichaam Ik kan bijna niet wachten om U dan zieltogend te ontmoeten en vooral geen vragen te stellen alle antwoorden openbaren zich Ik zie U niet, ik voel U wel 'er is geen hemel, er is geen hel' maar U moest ergens…

Vanuit een trage schoep van tijd en lentewinden reiken bomen slapend naar elkaar, gras groeit alleen op zonnedagen, emotie rent als kippenvel over vlakten van de aarde tot aan grenzen waarin mensen zich herkennen.…

Napalm met nagalm, Hier groeit niets meer. Politiek verziekt staat een minister Plots aan de andere kant, Zijn neus groeit en groeit.…

Je pupillen worden groter, donkerder en het groeit, als inkt in een glas water kijk ik hoe het vloeit. Het is donker en het groeit, donker en het groeit. Ik verdwijn als een stip, ik verdwaal als een kind. Vloeibaar ontvoerd.…

die plant daar die groeit ik zíe het niet maar ik wéét het die plant daar die groeit hier sta ik en en ik zie je jij wist het al lang kanker broeit ...…

het gras groeit de bloem bloeit keer op keer de natuur boeit altijd weer de baby groeit de peuter stoeit de tiener loeit de puber broeit de mens knoeit en groeit en is vermoeid toch vraagt men telkens weer waarom het leven steeds zo boeit en heeft daartegen geen verweer…

. de dag van gister draag ik aldoor mee soms kent zij zwaarte doch steeds meer het wezen van de liefde. zo bedoeld is. dan verschijnt vaak gelijk een nieuw uitzicht, weliswaar op de fundamenten van de oudheid; opgebouwd, uiteengevallen. maar de zon vertelt nu dat wat was, nu nodig is, voor een gerijpte geboorte ja, ik ben weer even de zwaan…

segmenten leergierig en jong nemen kennis van wetten door herhaling in zetten van remmende voorsprong met name het grote vertragen in centra straten op burelen zacht sudderen de taferelen rond onze oud'ren van dagen ganse groepen drijven mee verzonken in tijd als in zee bij kassa's rijpen diepe gedachten allen staan geduldig op hun…

God heeft gezegd: “Ik ben hun Vader Vertouw daar op!” Wanneer je kind zijn grenzen zoekt Lijkt dat vaak bij U vandaan tegaan; je voelt je machteloos, omdat wat je zegt niet landt en wat je bedoelt niet overkomt. Je wilt niet dat zij een weg kiezen Een weg die mooier lijkt Maar breed is en niet smal Je wilt zo graag dat zij hun Vader…

De woorden, hoe relatief als dichteres. Menselijke woorden glijden voorbij lege, holle klanken lijken stiltes te roepen, om antwoorden te vragen.. die voor elk kwamen. De letters, de cijfers...alles is zo relatief. Eén lief, één leven verbaasde mij toen, nu het scheen alles volledig te geraken in diep stil zwijgend wezen.…

ik schuw de hemel in het paradijs zij groeit in terminaal terwijl ik liever blijf in elkaar is warme liefde eindelijk gevonden waarvan we het bestaan nooit echt konden doorgronden in de boom met appel en de macht over bestaan laat ik de slang zijn duistere gangen gaan maar hap niet op bevel ik weet het ondertussen wel wantin…

Ik schud wat met dat hoofd, waarboven het me groeit denk dan bij mezelf: het komt allemaal wel goed, toch?…

het maken is een puike bezigheid al zullen ook veel scheppers dan reeds zuchten na vonken dagen roze wolkenluchten die worden donker na verloop van tijd en maanden later krijst de parasiet hij groeit en groeit … gelijk met uw verdriet…

Dat groeit daar stil verholen, En groeit straks wonderhoog, En rankt in duizend bloemen Der wereld uit het oog.…

novemberluchten zuchten over grijsheid en verval, toch is leven overal.…

de lucht is geel en de Zee is rood het land is blauw en iedereen is dood en de Aarde draait en draait en draait en de Zon gaat onder en de Zon komt op en ze groeit en groeit en groeit en groeit en de Maan is aan en de Aarde draait en de Maan gaat onder en de Maan de Aarde de Zon ’t is uit…

Zo groeit het inzicht. Vreedzaam en wijs. Nu...het nog niet te laat is.…

in de nazomer groeit de natuur van schoonheid tot een meesterwerk…

Uit de eikenstronk groeit nietig, met levenskracht, een berkenboompje,…

De stad groeit vanzelf, alsof er geen werklui zijn -- maar een tovenaar.…

stapelwolk groeit uit tot een hemelse gletscher met zachtrose teint…

tussen de zuilen van de tempelruïnes groeit een sprietje groen…

zie tussen het gras, hoe onbespoten toch groeit; de nachtkoekoeksbloem.…

Tussen de tegels Groeit een zondaar Die abuis en veel te rap Met doek en sjaal tot groen groeit En groter dan een reuzenstap Met vuist en hand op tafel slaat, Zo geeft hij toch zijn hand. Getrokken uit noodzaak Ligt nu een drakentand. Die met plezier de kegels raakt, Van dit benepen land.…