Alle inzendingen over groen en bomen

Aan het water, in het water groen van bomen blauw van lucht, zit ik rechtop neergebogen met mijn ja en nee Met mijn nee en ja tenzij, half welwillend in verzet tegen postmodern vermanend tanend achteruitgangsgeloof…

De ochtendzon wijst naar groen in bomen, wijst naar gras. Zij lacht door nevelvelden en zingt met vogels. Zij reist van dal tot hoogte in gezelschap van de wolken. Haar taal niet te vertalen. Haar wegen niet te volgen. Tot haar dromen, van een zoen. In die zachte ochtendzon.…

Nu's eindelijk de lente gekomen, groen het gras, groen de bomen, en uit het nog jonge kruid klinkt overal luid het gefluit en gefladder van menig vogelpaar, dat in het nestelende voorjaar zich bekommert om hun nageslacht. Grutto en kieviet hebben zich bedacht en leggen hun ei elders, want inburgering is moeilijk in Nederland.…

zag het schot gestopt stilstand ritselt in beweging de eerste witte vlag uit dood ontwaakt wat niet meer was de lach van overleving er zijn geen groene luisterrijke bomen wel gloort er hoop ebt langzaam angst uit boze dromen er zal weer vrede komen…

Als ik langs de velden ga en me inleef in het gras ervaar ik de aarde zoals het leven was Ik mis de bossen en de bramen ik verlang zo naar een zee van liefde voor de wereld omhels mij, neem mij mee 't gegronde groen van bomen de geur van hout en van het gras ik wilde dat het eeuwig was en dat ik alles hier nu had ik ben gevangen…

Door de ramen zoeft van alles van de wereld in vlekken voorbij groene streep, boom of weiland, grasspriet of bloem.. Dat alles gesplinterd uitéén in dimensionale beelden vervormd, als een lachspiegel, stilte na "ka-boem"!…

Even voelt het leven mooi De warme zonnestralen over het verlichte land De groene bruine bomen in het bemoste bos De vrije vogels vliegend in de vredige lucht De zwierige zwanen zwemmend op het schitterende water De wollige witte wolken in de hemelsblauwe hemel De bloeiende bonte bloemen in de wonderschone wereld…

als ik naar onze wereld kijk lijkt alles wel gelijk zoals het groen van bomen en het huis wij voelen ons er thuis toch droom ik in jouw ogen meer kleuren dan er zijn streel je haren op het randje van gevoeligheid en pijn kus je lippen die naar zoete warme liefde smaken jij bent de echte zon in mijn heelal die andere beschijnt…

aan bomen groei de takken weer in knop zorg dat de bloemen kleuren pakken fluit nu eindelijk de vogels uit het slop…

nog stond het groen te bomen over kerst ook zij die jarig worden en hun dagen vieren in de huiskamers met de geur van dikke snert sfeerlicht rond kribbe en stal met de namaak beesten en af en toe een verdwaalde knal behaaglijk binnen terwijl het luiden van kerkklokken buiten bevriest in het roepen om samen te komen met…

En ik denk: ik ben bijna niet buiten geweest toen het gras nog hoog stond en bol van groen de bomen waren. Teveel te doen en schrijven voor brood verduistert de geest. En zelfs de kleuren van oktober, het befaamde palet, het beschilderde lover, heb ik, al spijt me dat nauwelijks, gemist.…

schoenen stoepten tegels je kleedde je met zien trok het zachte groen van bomen aan een waas van blauwe lucht en dadelijk de zon misschien ineens was er het huis het raam met een gezicht dat wegdook in ontmoeten alsof het niet van mensen wist nog ging je arm omhoog in een vertwijfeld groeten je voelt ogen in de rug en zucht…

ik heb het bos achter me gelaten nog groenen drogende bomen of ik terug wil komen leg net de laatste hand aan de bosrand in zijn overgang naar hei met herten spiedend op een rij oplichtend wit met paarse streken geven lucht zijn horizon in weidsheid en vrij perspectief ik zoek het zand de kaalheid van de droogte waar de scheve…

ongrijpbaar was de lach waarin ik het eerste sprankje lente zag een glinstering in oogcontact de groet die kaatst in spiegels van de ruiten die buiten door het eerste prille groen van bomen raast de takken af en dan op straat licht echoot in het water van de wallekant waar ook de zon zich glinsterend laat zien in de nog wat…

der bomen Beschermend tegen regen en felle zon Waar mensen in schaduw kunnen dromen Over de belofte waarmee deze dag begon…

Zoals een koning zijt gij langs het land gegaan, gekroond met 't blauw der lucht, gemanteld met het groen der bomen en beladen met het lied der vooglen, omwierrookt van de geur der nooitgetelde bloemen. Beglansd van zon en maneschijn en sterrenlicht, die aureolen kringden rond uw peinzend hoofd.…

(met bomen kun je toch geen zaken doen) stel paal en perk aan park en perk en border mijn toekomstvisie is geen visioen met vriendelijke groeten: Marnix Norder --------------------------------------------------------- (Marnix Norder is wethouder van o.a. stedelijke ontwikkeling)…

Goddank straks komt het koude jaargetijde de warme zon is al weer maanden heen en ook het groen uit boom en struik verdween het jaar bereidt zich voor op zijn verscheiden.…

Als de lente langs de kruinen glanst en in zonnegloed de sneeuw vervloeit; als het eerste groen de boom bekranst en in 't gras het eerste bloempje bloeit, als op éne keer, er geen regen meer in de dalen heerst, noch winterweer, schalt het van de hoogt' in de dalen wijd: O!…

Ze wierp een magistratelijke bom En vindt dat Shell zich meer moet in gaan spannen Vol gas erop bij al die witte mannen Want die zijn uitgerekend oliedom De rechters hebben meer macht dan de goden Straks wordt de hele wereld nog verboden…

Dan, de zonne stak allengskens hare dikke waterkop, lijk een gloeiende ijzren schijve, tussen 't groen der bomen op. Dit was alles; 'k stond te bibbren en beklaagde deerlijk dat, tegen Phoebus koude, ik mijne warme slaap verwisseld had.…

Hij schildert want woorden Zonder antwoorden is hij moe Zeggen hem weinig Beletten zijn emoties vrij te laten En te bepraten Dat woud heeft hij achter zich gelaten Maar nog groenen Drogende bomen In de stromen Van zachte zinnen om te bezinnen.…

Jan prees altijd zichzelv', en, wat een ander kon, Jan zei steeds onbedekt, dat hij 't nog verre won. Maar Piet zei: ,,Hoor, o , grote Jan! Ik weet slechts éne zaak te noemen, Die jij kunt, maar geen ander kan: Jou roemen."…

groene boom in mijn kamer zo groen en ontdaan slechts de lichtjes nog aan besef van het kwetsbare leven vluchtig het bestaan…

Bomen in het groen, rozen die voor ons bloeien en wat ik dan denk?…

Ze hingen, tot het groen verdween langzaam werden ze bruin en als je denkt: ze vallen een voor een dan is dat dus niet juist. Herfst heeft zijn intrede gedaan dat is duidelijk, oh ja je ziet de blaadjes vallen gaan tollend om hun as ook nog.…

Of de wind 't doet of niet 't wordt steeds minder zoals je ziet. Bijna geen blaadje meer te bekennen ja, op de grond, daar: zie je ze rondrennen. Alsof ze een boodschap brengen willen, je hoort ze nog net niet gillen. Bijna kaal, roodbruin op de grond, wie vindt dat ze 't leuk vond: heeft 't mis, zeker weten Majestueus staan…

Kijkend naar buiten, in al haar pracht staan daar stil maar ook vol kracht witte bomen. De vorst en rijp, maken takken wonderschoon het is prachtig, heel gewoon kale bruine takken, prachtig wit. Wie de schoonheid van natuur een wonder vindt, snapt dat ik geniet als een klein kind van dat prachtige fenomeen.…

De bloemen bloeien De eieren komen uit De groene bomen…

Het water ligt ontdaan bijna van water onder stof, de bomen zien hun eigen ogen en ik door groen hun groen niet meer, ze zijn verborgen in de bomen. De lucht betrekt over het vee - wanneer het licht zo donker wordt licht fel het wit van koeien op. ------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten', 1993.…