Alle inzendingen over habitat

Ik hou van zwijgen en de stilte verpakt in woorden, om wegen vrij te maken voor het zwijgen en de oversteek te wagen in de woordenzee, de keuze die twee te scheiden in de vaart door het niemandsland, snijdt de boeg van mijn akkoorden door het water naar het beloofde land, waar vissen in hun habitat ruimte krijgen om woorden aan elkaar…

Mijn habitat wordt schraler. Ik tob maar verder.…

een klein zwart speldekop en toch ben ik zo lief leven in mijn habitat wachten op die vlieg. kijk mij maar goed aan klaar om aan te vallen waarom ben je toch zo bang? 't is maar een kusje geven enkel op die ene wang.…

ik hecht aan een harde ondergrond die houdt me op mijn plek ik zou niet gedijen op los zand ben ik een wrak mijn habitat is het diepe bestaan ik heb geen weet van gesmolten ijskappen en verzonken heuvellanden ik ben gewoon hier en nu een prachtige paardenmossel op zijn plek…

Ongerept en wild geschapen waren bossen op zijn mooist maar door tijd en evolutie werden dierendromen stil vermoord wilde dieren moeten wijken want hun habitat werd afgenomen mede door de slimmen en de rijken die hun bossen kolossaal onthoofdden ik kan hier enkel maar wat hopen dat industrie en bondgenoten éérst wat denken alvorens zwaar…

Het lukt BP met geen mogelijkheid het gat te dichten terwijl de habitat wordt verstoord Een compleet zeeleven uitgemoord komen er nog steeds desastreuze berichten. Straks komt Hans Brinker nog op de proppen Om zijn vinger in het gat te stoppen.…

In deze tijd ben ik die kleur goed zat: oranje komt niet in mijn habitat!…

een glas van ijs, staand water als dorst, voortdurend een brood verdeeld in stukken zo ochtend als dagelijks herhaalde gebeurtenis vruchtbaar, ontvankelijk een samengestelde bloem uitwonend in habitat ontaard in bodemleven afwezig ten tijde hunkerend naar…

Er huizen in deze habitat nogal wat oude mannen Aardige zachtaardige maar opvallend baardige quasi liever lui dan moe Savannekoning op de uitkijk bejaarde chimpansee Hun handen links hun duimen rechts peuzelend keuvelend Doch altoos vruchteloos peulen beuzelend toute la journée…

met een knipoog naar Gerrit Komrij ze hadden de bomen gekapt de bomen waarin de kraaien bij honderden nestelden natuurlijk was er het gekras maar dat is nog geen reden hun habitat te verwoesten een zeer dat Lochem zich zeker mag aanrekenen de vogels zullen zich danig ontheemd hebben gevoeld zo ook ik als reiziger die de kale plek…

dubbelglazen raam transparant vlokten hun voorbijgaan zonder stapeling de platte kant toch waren er nog luwteplekken waar een warrelend licht suizen wat dynamiek verried en tocht zijn energie langzaam loste als de avondkoud het licht liet vallen in de donkerte van de nacht en stilte weer zacht eindelijk in zijn habitat…

Het was er weer, het diepste wezen Dat zij tijdens haar reis vergat Er kwam ook zoveel op haar pad Het wou haar vormen leren lezen Achter de dingen die verrezen Symbolen van een habitat In haar inmiddels postgevat Nadat uit haar Achillespezen De pijlen van de lessen staken Die de rabbijn haar had geleerd Het universum is een laken Waarop…

De overweldigende natuur zo mooi en zo puur die ons altijd weer raakt maar ook door velen kapot wordt gemaakt zoals het doden van zeehonden, walvissen en niet te vergeten de ontbossingen die de habitat van dieren verstoort om ook maar te zwijgen van zinloze oorlogen waarin onschuldige mensen worden vermoord en rassenhaat wie is daar…

In categorieëngedeelde habitat, Je creëert een onbeseft blokjespatroon. Ik ben die niet-reële waarneming zat, Ik wil niet zien als een icoon. Ik zoek met aanduiding van taal naar object, Naar een juiste bewoording van mijn aspect. Maar mijn zogenaamd apriori taalvermogen Heeft mijn objectivatie alleen maar voorgelogen.…

In categorieëngedeelde habitat, Je creëert een onbeseft blokjespatroon. Ik ben die niet-reële waarneming zat, Ik wil niet zien als een icoon. Ik zoek met aanduiding van taal naar object, Naar een juiste bewoording van mijn aspect. Maar mijn zogenaamd apriori taalvermogen Heeft mijn objectivatie alleen maar voorgelogen.…

In categorieëngedeelde habitat, Je creëert een onbeseft blokjespatroon. Ik ben die niet-reële waarneming zat, Ik wil niet zien als een icoon. Ik zoek met aanduiding van taal naar object, Naar een juiste bewoording van mijn aspect. Maar mijn zogenaamd apriori taalvermogen Heeft mijn objectivatie alleen maar voorgelogen.…

waar als kinderen blij in het dorp de mensen aapjes papegaaiend kijken stapt de habitat ontnomen loerend stappend driftig een getergde leeuwin dromend van de vrijheid die prachtig en drachtig de jagers van haar namen omdat toch het circus hier haar wel bevallen wilde met groot geëerd publiek ontslagen uit die poppenkast moet zij nu…

een merelpaar heeft zich genesteld in de klimop naast de tuindeur in 't coöperatieve bouwwerk waakt het vrouwtje over haar domein met een strak kopje alsof ze zeggen wil 'waag het me niet dichterbij te komen'... zomaar een klein stukje aanstekelijk geluk tegen de achtergevel van ons huis…

lekkernijen hier kan boulimia perfect gedijen en springen lettervreters uit de band ik smul in dit driesterrenrestaurant mijn favoriete plek in de contreien de hemel is, etage na etage aanwezig in het centrum van de stad van huis, maar thuis gaan vergezichten open je kunt er kijken , kijken ... en dan kopen hier heeft de boekenwurm zijn habitat…

ik ben dood ..ik word levend want de natuur leeft in mij, speels de overgang als de lokroep van de havik, die niet durfde, in zijn habitat en stil bleef zwijgen, ziek en achtergebleven als kunstwerken gedetailleerd, aan de rand van het prachtige Friese merengebied na acceptatie krijsend hoog cirkelend in de lucht ..over waar…

van ondergaande zon komt energie tot leven zich lavend aan de Bron Voorbij de dag geleefd zoekend naar bestaan stil verschijnt de nacht het moment om te gaan Kruipend, vliegend, aanwezig baant het zich een pad op weg naar overleven gevaren zijn er zat Nuttig lieflijk leven door de mens vertrapt niet op waarde gemeten zijn habitat…

De vogels kijken al uit voor hun habitat. Verkennen in huisjes het kleine gat. Zouden ze daar een nestje bouwen. Ik zie ze op en neer vliegen en bespreken. Hij weet niet wat zijn schatje ervan zal denken. Komt zij aangevlogen en keurt het goed. Wat later hebben we zeker koolmeesjes gebroed.…

ik heb afstand genomen van alle vreemde typetjes en gnomen die met menselijke activiteiten nog steeds onder ons blijken te wonen zij volgen de gewone habitat verdoezelen hun eigenaardigheden raderen vrijwel probleemloos in onze maatschappij zonder storingen hun optredens zijn vaak individueel in kleine kring van accepteren…

Nog lang niet moegespeeld en niet tot luisteren van zins: Ach pap laat ons nou nog even Trappen de schatjes tegen een bal die van de weeromstuit weerom stuitert en pas stilvalt in een kuil Dan gaan ze pappa achterna Hun speelplek dra de habitat van twee konijntjes Die zich pas laten verjagen door de duisternis, zich voor de nacht ontfermend…

stoel met een mimiek steeds rekbaarder tot in alle uithoeken van de kamer ik moest zo broodnodig een nageslacht uit hoofde van het prakkeseren steeds meer verplicht het vuile bestek me tot bananenprak het talen fijntjes platgeregen tot een abc en het nawijzen zonder enig prakkeseren het tafelen liefst aan het plafond de keuken mijn habitat…

(de Haagsche versie) een mens wil leven, zeker hier in deze wonderschone stad weldadig als een bruisend bad een oord van diepgang en vertier de levenslust van mens en dier vond in Den Haag zijn habitat de zon streek alle plooien glad van Duinoord tot aan Laakkwartier de tuinman (hij uit Ispahaan) passeerde mij met gulle lach vergeten…

tekenen maar ook genegeerd als religieus intermezzo door de hogere macht en mystieke kracht van de machtspersonen die manipulatief bezig waren in het eigen straatje het verfijnde raderwerk synchroniseerde niet meer met de tijd en seizoenen hitte droogte en kou doken in extremen bomen en planten leden onder kaalslag de natuurlijk habitat…

vroeg er is niemand vanaf het strand zwem ik naar de landtong aan de overkant en weer terug het water is glad nevel er boven ga je me geloven als ik onder duik onder boomwortels door slierten langs mijn buik en boven kom aan een bemoste kant in het land der elfen die me bedelven onder kritiek me overstelpen met repliek dat ik hun habitat…

Jouw habitat ligt in de eenzame vreemde en aan het noordpoolgebied, waar je diep vrij denken gedachtengangen vindt. Baltische Zee, ‘binnenzee’ tussen Zweden Finland, Polen, Duitsland, Denemarken en de Baltische staten, het ijs is gebroken, gesmolten, je tosend krachtig gewoel bedaard.…

aandacht voor het klein geluk Dat alledaags inwendig tot u spreekt In alle rust uw ziel pas openbreekt Waarvan men zegt 'mijn dag kan niet meer stuk' Gelal en luid lawaai doen niemand goed Sta open voor de stem in uw gemoed ________________________________ Het zou de met meer dan gemiddelde intelligentie begiftigde bewoner dezer habitat…