Alle inzendingen over helaas

wél moeten gaan zelfs zicht op de horizon biedt geen uitkomst meer daar waar rede en onrede met elkaar vechten om voorrang in gedachten slaan links en rechts, zonder uit te kijken, af en steken over in zinnen onderwijl struikelend over opgebroken klanken ooit gehoord bij de ingang van het weten, waar eenieder aan mag komen, maar helaas…

Gebeld worden door een relatieve onbekende, die je een, twee, misschien drie keer hebt gezien, een stem, rustig, degelijk en vertrouwd bovendien, die jouw interesse in een reisje met haar verkende. Het gebeurde mij een paar uur geleden, een vooruitzicht van een twee weken durend avontuur in Turkije, waar hier en daar de boeren nog met ezel en…

Hij werd geboren in april Terwijl de merels zongen Op het geboortekaartje stond: Helaas, het is een jongen Hij is gestorven 's morgens vroeg Bij het kraaien van de haan Op de goedkoopste grafsteen staat: Ik vond er geen donder aan.…

't Is voorbij je leven het had je zoveel goeds kunnen geven Je wilde het niet meer dat deed ons zo'n zeer We zullen altijd aan je denken we hebben je veel liefde kunnen schenken Je blijft eeuwig in onze gedachte hoe lief je naar ons lachte Bij deze dag zullen we stil staan maar wij moeten echter doorgaan helaas... zonder jou…

Alziende leven in een stad die blind Het voorjaar reeds vermoedt en ziet gelijk Een slapend kind; slenteren door het grint En zand van een in aanbouw zijnde wijk Of door het centrum, samen met een vrind, Half dromend uitrusten langs de dijk En luisteren naar vogels, water, wind: Dat alles schuift langzaam buiten bereik En wij geraken enzaam…

Alziende leven in een stad die blind Het voorjaar reeds vermoedt en ziet gelijk Een slapend kind; slenteren door het grint En zand van een in aanbouw zijnde wijk Of door het centrum, samen met een vrind, Half dromend uitrusten langs de dijk En luisteren naar vogels, water, wind: Dat alles schuift langzaam buiten bereik En wij geraken enzaam…

vluchtige momenten van lang vervlogen kussen met altijd onrust en haast omdat ik met hoge snelheid opweg was naar volwassenheid nu het zoveel later is de spijt ver voorbij en allang niet meer zo gehaast komt het besef dat ik destijds meer tijd had moeten maken…

10 jaar werkte Driek van Wissen enthousiast mee aan onze site. In de nacht van donderdag op vrijdag is Driek onverwacht overleden. Wij zullen hem en zijn snelsonnetten missen. Wij wensen zijn vrouw, familie en vrienden sterkte toe met dit verlies. De komende periode zullen we op zaterdag een snelsonnet op de site plaatsen waarbij we een…

Helaas, pindakaas.…

luisteren is een ding waar ook ik de mist mee in ging vroeger dan wel te verstaan is me later beter af gegaan maar niet voor mijn kind begrijp ik nu daar baal ik van hoe ook zo enorm cru ik hou van haar met heel mijn hart maar ben nu ook verward weet het even niet meer kan niet helpen nu kan enkel zeggen lieve schat ik hou van je had…

de kindersterretjes zijn snel vlotte meiden geworden die precies weten hoe zij zich in de maatschappij waarin zij bekend zijn geworden moeten handhaven alleen is er helaas nog een ander model dat inzicht en aanpassing vereist van normen en waarden die zij niet in de opvoeding hebben meegekregen net als stijlvol leven een veelvoud…

Waardoor de zoektocht helaas niet ten einde is, om af te sluiten met het gemis. Naar vertrouwde warmte en geborgenheid, de band tussen twee mensen vanuit oprechtheid. Die misschien dan toch ergens anders verborgen ligt dan in die onbekende verte aan de horizon, beschreven in de eerste paar regels waarmee dit gedicht begon.…

Helaas…

in de hemelse gordijnenpoort waar de jaren zo mooi vervlogen moest de tijd toch komen om het belichte pad te verlaten zoals de natuur het bespeelt, want het is de hoogste tijd om mijn vleugels open te slaan waarin ik fladderend in de natuur mijn eigen wegen ontvouw met een verfrissende uitdaging in het leven…

Helaas! het is om dat de wereld is de wereld.…

geen pieten geen mijter geen zak te zien geen schoenen geen veters geen winterpeen geen kado ook misschien geen pepernoot begrip geen mars maar pijn geen gezin geen kinders geen geliefde geen knussig samenzijn zonder bedoeling zwervend door Spanje geen Sint weg naar het land van Oranje niet gemakkelijk voor een vagebond zo alleen op…

Maar leerde ik 't ook, 't werd niet doordacht, Helaas, helaas, hoe onverwacht, Werd ik daarvan doordrongen! 'k Had nooit nog bij een lijk gestaan, Al had ik menig gang gedaan Om bloedverwant en vrinden Te brengen waar een rustplaats is, Die ik nog in mijn droefenis, Benijdb'ren! niet mocht vinden.…

Mijn Leven, na 900 dagen anders; Wij Helaas Voorbij...…

Heb jij nu toch al vlees, klier? Jij springt van de hak op de tak, zonder uiteindelijk ook maar iets te bestellen.... Hoe verdeel en heers jij daar binnen, terwijl jij nou bepaald niet echt de broek aan hebt? Hoewel zeker van belang vind ik dus dat carcinoom echt niet passen bij jou In Jezus' naam vervloekt kankergezwel laat mij toch…

Och arme Yuri toch! Eventjes pimpelen Dankzij de warmte daar had je vast dorst Door je voortijdige olympiaderoes ben je nu verder voor Rio geschorst :-( © Inge Boulonois…

Helaas, de moeder aller oorwurmen nam zijn -- hersenen over.…

Verjaardag, helaas weet niemand van mijn gasten -- hoe je een feest viert.…

altijd op zoek gewapend met zijn zaklamp naar ongein die zijn leven zou kunnen verstoren zijn leven is zoeken zoeken is zijn leven helaas zijn leven is zoek onvindbaar…

Rollende stenen II (Gevallen vreemden) Door een golf van wroeging, beland in slechts chaos Als aanschouwer zie ik helaas geen spijt Tergend langzaam komen stenen wrikbaar, geleidelijk los Onbevreesd, maar heel erg traag starten zij met rollen In vol' vaart toekomst tegemoet niets ontziend, (laaiend) Tijd heeft mij geleerd dat…

Niks regen helaas dus regen is zege voor het gewas stedelingen zeggen domme dingen dat geeft geen pas. Aardappels, groenten de oogst van de regen komen ze tegen in hun supermarkten hebben ze verkregen en eten ze op.…

niveau wij zo heten zij voortaan want wij heeft zijn eigen toegangen zij kennen en waarderen elkaar geven nieuwtjes door alleen van wij want daarmee selecteren wij zij die toch nog even niet zover zijn het is zalig om bij wij te mogen zijn niet meer bij de zij kleuren kleding en vormen zij zijn oud wij de jeugd en zij helaas…

Ik zal jou nooit vergeten Ik hoor je stem, ook al ben jij niet dicht bij me toch voel ik om me heen, jouw warmte en daarmee voel ik me ontzettend blij. Ik mis dan wel jouw hand die me streelt, die me steunt, maar je lach doet me weer in 't leven geloven 't maakt me warm, als ik ben verkleumd. Ik vraag me af, mag ik wel zo hopen op…

Een bonte Piet liep door de straat Ietwat verdwaasd, ietwat gehaast In kleuren van de regenboog Met oogverblindend zwart gelaat En prachtgewaad, z'n kraag heel hoog Gesloten om zijn hals en nek Een pauwenveer van amethist Met een azuren ring als oog Dat hij verdween is extra zuur Helaas, ik krijg nu rust nog duur (volgende keer beter…

Er zat een zwaluw in mijn tuin, met glanzend wit zwarte veren. Hij keek droevig voor zich uit, De omgeving kon hem op zijn tak niet deren. Plotseling schoten de oogjes alle kanten op, een bekje dat ging protesteren. Het was de wereld op zijn kop, hij was echt boos en begon zijn tak te molesteren. Die brak, waaronder likkebaardend een kat…

Dat smalle, dat benepene dat afgebakende, met zelfs om elk tuintje hoe klein dan ook, een hekje. Het is toch niet voor niets dat Van het Reve De Avonden heeft geschreven. En ik wou weg. Maar duizend bloemen gingen bloeien, het bruiste en het broeide, we werden baas in eigen buik, en gaven de vrede een kans. Oh yes, the times they were…