Alle inzendingen over herinnering aan lang

Ze hoorde hen weer vriend’lijk aan bij al hun kindervragen en zo bleef de herinnering aan lang vervlogen dagen. Toch droeg ze in haar binnenste een schat aan kroonjuwelen, door wat haar hart aan liefde had een leven lang te delen.…

ik nestel me een botte schouder werkt tegen de hardheid van je kin zal nooit een ronding aan mij kunnen geven voel de strakheid van je spieren krijg zin om jou in mij te laten vieren neem me als een beest het is jouw feest weet dat die herinnering nog lang blijft hangen…

als ik slaap breien herinneringen van lang geleden en van gisteren en soms zelfs van vandaag zich door elkaar en vaak als ik dan wakker word met een tevreden ochtendgaap en nagenietende glimlach leg ik de bontgekleurde nachtsjaal weer van me af en begin goedgemutst met goede moed weer aan een nieuwe dag…

starend langs de waterlinie met jouw gedachten opgesteld voel je het water schuimend tot aan je lippen kolkend met de geur van zilt proef je het zout op al je wonden waar niemand ooit van wist worden herinneringen weggespoelt langs de kaaklijn van het oeverloos water waar rimpelingen in zonneschijn toonaangevend zullen zijn om jouw ziel…

met het noorderlicht in aanschouw vliegt het voorbije leven langs mij heen zo dierbaar en voor altijd in mijn hart zoete herinneringen suizen langs mijn oren om voor immer op mijn vleugels mee te dragen met mijn ogen gericht naar de horizon trekt de ijskou aan mij voorbij zie ik aan de evenaar de zon weer schijnen…

En in de stille avonden de herinnering aan lang vervlogen dagen.…

Een lege doos vol holle woorden waarin het heel zachtjes huilt om al de zwarte letters van jaren verdriet Levenslange verhalen in herinnering gezocht langs hollende paden van droeve dagen Zo afhankelijk van de muur die werd opgebouwd door al het zwijgen van jaren pijn Een lege doos vol diepgeborgen tranen waarin de hoop mij heel…

En in de stille avonden, de herinnering aan lang vervlogen dagen.…

Verhuisdoos, ingepakt stuk leven Gevuld met fouten en geluk Vergaarbak van wat je mocht beleven Bevat wat heel is en wat stuk Herinnering voor lang of even Vol lief en leed of een van twee Van wat je kreeg of hebt gegeven Je draagt hem overal met je mee Verhuisdoos, spiegel vol gedachten Van waardevol tot waardeloos Die levenslang op je…

je doet me denken aan een verdwaalde avond waar melancholische papierprinsessen dansen op lippen in een verlangende vlucht naar uitgestrekte armen je doet me denken aan het stille geluid van platte steentjes die dromen keilen door eenzame nevels tussen smalle sloten van herinneringen rakelings langs het wateroppervlak je doet…

Mijn gevoel wortelt wijd in trage aard, waar het sap onttrekt aan lage schimmels, gedachten zuigt uit begraven schedels, waar herinnering sluimert, lang bewaard. Bruin blad van de herfst reeds lang verzonken, een lentelach en een traan op de grond, woorden van haat uit een bijtende mond, gestorven vriendschap heb ik gedronken.…

Diep in mij zijn er beelden herinneringen van lang geleden waar ik nog wel eens graag aan terug denk Dan zie ik dat kleine meisje die kreeg haar eerste fietsje haar beentjes draaide rond pats boem, ze lag op de grond. Die speelde in de grote tuin vol met bomen en struiken de zandbak en een schommel buren die naar haar zwaaiden.…

Ver achter het grijsgrauwe regengordijn zie ik in een flits mijn toekomstig verleden beelden surfen kopschuimend naar het heden waar wolken golven raken bij de waterlijn herinneringen stromen langs vreugde en pijn over gelopen paden, ooit betreden werden hoge golven nooit vermeden prachtige foto’s op papier beelden mijn zijn lachende ogen…

Hij roept me Ik kom dichterbij Een warm gevoel Met elke stap Ik voel het in de stroming Elke herinnering gaat langs me Als de zachte lentewind Die grassprietjes doet kietelen aan je kuiten De stroming wordt sterker Ik word zwakker Hij kijkt naar me Ik ga steeds langzamer Grote stappen zettende, met zware benen Als beton word ik naar benden…

Als zacht de nacht ontwaakte met maneschijn en twinkelende ster boerennachtegaal kwaakte laatste klokken beierden van ver verstomde mechanisch geweld en aan de kim verdwenen laatste stralen verstrijkende uren werden geteld een oude man vertelde zijn verhalen stil zat men bijeen bij lamplicht en werd het grote boek geopend met woorden als…

Die foto van toen Herinnert mij aan onze eerste zoen Ik heb je lippen toen geproefd Je zachte huid gevoeld En diep in je ogen kunnen kijken Je geur was als een bloementuin En je haar streelde mijn wangen Het was allemaal zo fijn Wat kan ik er naar terug verlangen Joop Bonnemaijers…

Wanneer sluimerend de ochtend gloort Gewikkeld in een deken die me troost De poes, haar warme zachte vacht Languit liggend langs mijn zij pootjes ontspannen voor zich uitgestrekt Stil is het hier alsof het niet werkelijk kan zijn Een schuchter straaltje zon Schittert vluchtig in het vensterglas Kille tocht kiert zachtjes fluitend door…

blauw één punt één kleur één lijn het had géél moeten zijn…

Ach, hoe strekte je eens je blauw-dooraderde kleine hand naar me uit en hoe zei je: "Ge bent m'n kind." In een houten doosje bewaar ik sinds jaar en dag een lok van je zachte, grijze haar, die ik voorzichtig heb afgeknipt toen je, buiten bewustzijn, op je stervensuur wachtte. Op die foto uit 1951 sta je als meisje in een vlinderachtige jurk…

Je verjaardag staat me nog steeds helder voor de geest Het voert me terug naar hoe het vroeger is geweest Al ben je al jaren geleden overleden Die verjaardag doet me denken aan ons verleden De dagen uit lang vervlogen tijden Vol geluk en liefde tussen ons beiden Op zo’n dag, nu ik eenzaam aan je denk Was die tijd toch een godsgeschenk Jouw geboorte…

We slenteren over het zandpad langs de opgedroogde bedding van het riviertje richting zandheuvels waar een enkele boom de kunst van eenzaamheid verstaat als je mij toelaat, in droomwereld of niet geveinsde werkelijkheid reizen we samen naar de stilte onder de bloesem van de vlierstruik we ruiken de adem van zomerse wind zuurstof…

Mijn vader droeg altijd een pet. Hij was geruit, een hele donk're. Met een drukknoop en een klep. Hij ging alleen maar af in bed. En reed hij op zijn brommertje, de pet ging altijd mee. En maakte hij een ommetje, dan groette hij ermee. Nu hij allang er niet meer is. Terwijl ik soms eens aan hem denk.... dan zie ik nog alleen die pet.…

In de voetstap van mijn vader wil ik lopen langs het strand, wil ik kijken naar de zon en genieten van het land. Wil ik dromen,lachen,eten, en van alles wil ik weten. Naar de golven wil ik kijken over hoge wijde dijken, wil ik vechten met de wind, hollen wil ik als een kind.…

Vanmorgen at ik brood, daar was de bakker doorgekropen. Met veel geknoei is het gegaan. Het beleg kwam er doorheen, ik had er gevuld eitje op gedaan. Terwijl ik zat te eten, stelde ik mij die bakker voor. Op zijn knieën en met meel bestoven. Het ging maar net, maar hij kroop erdoor. Nu ik achtentachtig ben, hoor ik mijn moeders woorden…

zijn naam licht en broos koesterende omarming zijn leven aangeraakt en kil staat op een kier hoe veel ziet hij in het donker wie blijft achter in de leegte wie bevrijdt de gekooide nacht draagt het licht op handen hij balanceert op een gebroken toverdraad zijn lichaam in de sneeuw…

opnieuw valt er sneeuw mijn hoofd lijkt doorzichtig als glas alles is zo helder en toch denk ik aan niks herinneringen wat zijn dat eigenlijk zijn ze echt? als alles wit is vallen de verschillen weg…

Heel dichtbij mijn ziel... zodat alles gaat vervagen en alle lagen van tijdsbeleving, herinnering en pijn verdwenen zullen zijn. Helemaal niks.…

In de stille, mooie momenten vroeg ik mij, vraag ik me: 'Waar zal jij lopen?' In de moeilijke tijden, wanneer vraagstukken zich opdringen in mijn geest, zal ik voortaan weten wat mij het meest bezighield. Mensen zwerven over de aardbol. Ze leren lopen en staan en gaan zoals ze gaan. Er is leven en dood, verdriet en vreugde aantrekken…

Voor Anton Licht dat in ontelbare Kleuren uiteen barst, Dwars door het donker heen, De nacht verjaagt tot Achter de horizon En met de saaiheid van Alle dag korte Metten maakt, Vreugde die voor Het oprapen ligt Het nieuwe leven wacht…

Een liefde vol passie Wild en tomeloos Vurig in verlangen Als een wilde roos Genadeloos en hard Doch teder en vol smart Als de winterwind zo guur Vernietigend op den duur...…