Alle inzendingen over herinnering blijft s

ze drinken en verwelken later nog wacht ik tot de cirkel van verdorde loze blaadjes bruin en knisperend is ik tel hun broze stiltes dat weet je niet je viert het niet je gaat er- van uit dat ik er niet meer ben de waarheid staat er te lezen blad na rozenblad tijd die gekozen is nu ga ik weg ga jij weg als ik dood kus ken ik verlangen het blijft…

Wij gingen fietsen op een dag in mei zo'n dag die wel betoverd lijkt, be-engeld Door bloesemgeur en lusten aangezwengeld bevonden wij ons weldra in de wei De fietsen aan het hek, intiem verstrengeld, kwam over ons een eeuwig jong gevrij Half dronken van de passie, dij aan dij naakt in het malse gras, zacht, hoogomstengeld Het leek een dag…

ach wat de liefde vertel mij niks of zeg mij wat in Barry's jordaanse nachtcafé van de rauwe versier boem boem muziek de flipperkast van je-weet-wel de miljonaire alles in de fruitkast tot de laatste cent we gingen naar die zweefteef vier hoog boven ramses steeds aan de neurie hikkend van de lach ééns in de honderd jaar jij dan jij…

Vroeger is geweest en al die dagen zijn voorbij gevlogen, Het is nu eindeloos verleden tijd, De volgende dag is een voorspelling, maar het geeft je geen zekerheid, Morgen is een nieuwe dag, maar de herinnering aan gisteren blijft.…

zonlicht de graven kust besef je de eindigheid van het leven waar alleen het gezang van de vogels de stilte doorbreekt als het verdriet zacht tot ons spreekt dan voel je het gemis van een dierbaar mens die er niet meer is In deze stille oase ontstaat een moment van bezinning om het heengaan van een geliefde die we gedenken in liefdevolle herinnering…

achter veranderlijkheid schuilt zuivere schoonheid heeft ze me laten ontdekken door subtiel haar eigenheid open te bloeien zo volmaakt mooi ik bestendig aan haar verknocht blijf al floreert ze kort de herinnering blijft…

liefde is thuiskomen in een sfeer van nog meer willen dat ze altijd zo blijft een vrouw om van te houden herinneringen om te liefhebben de tijd te delen, verdelen onder elkaar armen die ’s nachts zoeken naar nog meer geluk dan ze al dragen en blijven zweven in een eindeloos gebaar…

Je zult zien, er is heel weinig veranderd, omlijst als het blijft door die ene altijddurende tel. Bijna niets. Onweer verstopt in de lucht. Blad slap en donker. Geen wiekslag. Geen klokslag. Ongemerkt vertakt zich de tijd tot vandaag.…

De kachel doet haar best, maar hij blijft koud. Alles is nog precies zo om hem heen - Maar hij is uit de symfonie verdwenen. Het boek, de maan, de kachel en de rook - Eens, op een dag, verdwijnt dat alles ook. Dat is de dag waarop de dood zal wenen. -------------------------------------- uit: 'Rook zonder vuur', 1998.…

Ik had gedacht dat ik je kon vergeten, en in de zachte nacht alleen kon slapen, maar in mijn onschuld heb ik niet geweten dat ik bij elke windvlaag zou ontwaken: Dat ik de lichte trilling van je hand weer langs mijn sluimerende hals zou voelen - Ik dacht dat het vuur dat in me brandde als de witte sterrenbaan zou zijn afgekoeld. Nu weet…

wakker zijn, boven de stad klokken een regenbui en een kom met melk niet de fluistering van wind hoor je maar het langdurige zuchten van wat onderhuids vuur vasthield, oppookte ------------------------ uit: 'Bezonken', 2014.…

In het huis van zijn ouders werd na zijn overlijden een tasje gevonden van zijn moeder met daarin van allerlei herinneringen aan de jongste zoon Henny, die op 16 november 1956 op 26-jarige leeftijd een eind aan zijn leven had gemaakt.…

In de overlijdensadvertentie stond iets van terug naar de moederschoot het begin van jou uit het grote niets Herinnering blijft en de risico's je wist het wel, het ging altijd over anderen en het raakte jou Veel veranderd is er niet sindsdien de duivel schijt nog op de grote hoop zwakken door de dood het meest omhelsd Jouw naam op vergelend…

Vaak is het verlangen naar een kind Het verlangen naar het kind in jezelf Wat je wellicht, hoogstwaarschijnlijk Met het badwater hebt weggegooid Een vers bad is dan broodnodig Veel zal je zelf moeten afspoelen Van je af laten glijden, achterlaten Want ander krijgt je kind geen kans Niet het kind wat geboren wordt Noch het kind wat in je…

vogels vluchten uit de stilte van het huis zelfs verborgen zwervers sluiten 't gemijmer in de ramen en 't geschrijf naar hun geliefden die het verleden vulden toen de bomen nog rechtop hun handen op de horizon legden planten verdorren vanuit alle hoeken hun geroep wordt niet meer beantwoord en zelfs de buien worden naar een botte kist gedragen…

De bard werd tachtig en vereerd Zoals dat past, krom en wel veert Hij weer op en werpt de linten van zich af Feestelijkheden zijn een straf Voor wie met Datheen en Calvijn werd grootgebracht Men spoelt met wijn en sterker drank Die keel niet schoon ontstoken door de klank Van psalmen uit de folianten van Johan de Heer Wat je verliet komt…

bladerend door de pagina's van jouw erfenis ervaren wij weer het verhaal van jouw leven een reis vol van liefde vreugde en soms strijd die ons warm omhelst met een lach of traan al zijn soms de pagina's gescheurd en vaag jouw verhaal blijft een waardevol geschenk dat ons vertellen blijft wie jij was bent en blijft een metgezel op de vindtocht…

Een herinnering blijft, die leeft in je hart De glimlach van toen verdooft iets de smart. Nu alleen de herinnering is gebleven, blijft die voor altijd met je verweven. Koester het, en het zal je verwarmen, in je koudste uren, met liefde omarmen Een herinnering, bij iedere traan, houdt je staande, laat je verder gaan.…

Ik heb nog een collectie heel oude schaduwen, Sommige half vergaan en kwetsbaar, Een paar nog uit de 18e eeuw. Kinderschaduwen uit Antwerpen, De schaduw van een rode lelie, Een meeuwenschaduw uit Den Helder. En uit de tijd van Koningin Emma, Gerafeld maar nog goed herkenbaar, Schaduwen van grijze dames. De schaduw van een boom in Frankrijk…

Zondag's kind, met wilde haren, als je ze nu maar had afgeknipt en als een ver verleden ging bewaren. Ik bel aan, de deur blijft dicht gesloten voor het leven. Maar toch ook geopend... voor een mooie herinnering.…

zon en ‘s nachts in de sterren lichten voor Hem die onze zielen verbond.…

Telkens weer denk ik dan als je die foto neemt dat dat de laatste is en dat er niet meer rest dan herinnering maar nee er komen steeds meer foto's en steeds meer herinneringen liefde wordt hechter vertrouwder maar toch steeds die angst voor de laatste foto en herinneringen.…

's avonds raast de wind langs krimpende daken kaarsen weren duisternis en ver open ramen ik dompel me onder in onzegbare woorden verzamel letters en assen en oude paragrafen ik veer op uit de sluimer het tikken sterft weg herinneringen en liefde ooit samen oprecht de kamer blijft rustig, verwonderd kijk ik rond maar zelfs…

Kijk al zo lang naar de foto's op de muur de herinnering onbetaalbaar kijk al zolang naar de foto's in mijn hoofd ach zoveel beloofd jij hebt ooit in mij geloofd.…

dodenherdenking is nodig herinnering blijft bestaan aan hen die sneuvelden helden…

Hoefgetrappel, bloesem alom Bijen zoemen in het rond Een kwispelende hond Kinderen spelen met hun fietsjes Vogels zingen hun hoogste lied Een boom wordt aangeplant vandaag Een mooie linde samen met haar as Zo licht, zo helder grijs Iedereen wordt stil Crêpe bloemen worden gehangen Aan de reikende armen van deze ‘Tilia Cordata’ Een…

Een mens met een rugzak en levenswijsheid, je gaat weer verder...maar de herinnering blijft!…

Aan jou durf ik me bloot te geven Ook met kleren aan…

'k heb er lang over nagedacht en gekeken en gewacht gecheckt en afgestreept opgevraagd en weggesleept aangevinkt en gemarkeerd zwart op wit en ook verkeerd nagemeten en verkort vergeleken en opgeschort beschreven en afgedaan opgepoetst en laten staan omheen gedraaid en ingekeken veranderd en afgezeken punt en komma's bijgedaan die zijn…

ik denk aan je ik laat je niet meer los dat hoop ik altijd maar toch gebeurt het en verlang ik weer naar je een vreemde liefde mijn liefde voor jou…