Alle inzendingen over herinnering voor lat

Ik heb getracht te schrijven te schrijven over het bos om de herinnering te laten beklijven de herinnering aan het mos om de stralen te voelen de stralen van de zon om het pad te benoemen het pad waar mijn reis begon Ik heb getracht te schrijven te schrijven over het gras om de herinnering te laten beklijven de herinnering aan hoe het was…

Grijze verledens ontwijken mij angstvallig En verstoppen zich in de loopgraven van mijn herinnering en laten als dank voor het aangenaam verpozen De eigenaar de schillen en de dozen…

Je kunt niet vechten tegen een herinnering. Vooral als die herinnering mooi is. Hij voedt voortdurend het gemis. Je schakelt je gedachten uit, toch blijven ze steeds komen. Door een geluid of geur gevoed tot in je diepste dromen. Je kunt niet vechten tegen een herinnering, hij laat zich niet vervangen In elke stille mijmering...…

Het krijsen pijnt me na als de echoloods me dwingt om de dissonantie die telkens mij verstoort te laten rusten aan de tafel die zojuist ik had gekuist zodat mijn rijpe huid gekrast de herinneringen kon laten rijpen doch ik ecarteerde het bestek [ want ik zag mezelf als wapenbroeder] om mijn wezen te behoeden voor het partikel in mijn…

Lood In mijn hoofd En In mijn hart Het slijt niet De tranen Van het gemis Stromen Elke dag Weer een stukje Verder weg Van jou Ongewild Ik wil niet dat je Vervaagt Jouw geur, Jouw stem Wil ik niet kwijt Ik koester Ze slechts In herinneringen Ik laat je niet los, Nu nog niet...…

Hopen dat de tijd niets meer vraagt en herinneringen langzaam laat uitdoven in dankbare gedachten. En de klok een glimlach tekent die zwijgt. Van geluk dat niet voorbij gaat en steeds begint met een welkom van woorden en gedachten die een liefde wakker maken die niet meer om nieuwe dromen vraagt.…

lacrimosa (w.a.mozart kv626) als het amen nog naklinkt in je hoofd je tranen op zijn en de bloemen zijn verwelkt op het gele zand de ruisende bomen serene muziek maken boven een kille steen laat me dan in jouw herinnering wonen laat me niet alleen sluit me in je gedachten tot we samen zijn verenigd in de aarde namen in steen…

Zuiver mijn herinneringen pa. Laten we onze vriendschap vieren. Binnenkort is het weer Vaderdag.…

voorbij laten drijven…

te laten bestaan op de lange weg die we nog moeten gaan…

Doe mij maar koffie verkeerd zeg jij en terwijl je alle pijn op tafel legt geef ik een trap tegen de stoel aan de andere zijde vang jouw tranen op lees geschiedenis in doffe ogen, deze dag schrijft nu al een zwarte herinnering weer laat ik los neem in stilte afscheid van de verwondering dat dit leven gespeeld is in de spiegel…

Wanneer de avond op roze slierten vaart, daagt met neveltred de weemoed die tranen welt in het gemoed, herinneringen schemeren laat en gestalten baart. Ik zoek je tussen bramen en struiken, verloren kinderparadijs, gesloten Eeden. Enkel het krassen van kraaien, doen de wielewaal vergeten. Zal bij vroege maan, de jeugd nog ontluiken?…

Neem niet mijn herinneringen mee Laat ze maar bij mij achter Ik gun je je vertrek Ik wist dat het eens zo moest zijn Ik wil eigenlijk helemaal niet weten Dat jij weg bent Dat ik je nooit meer zie Niet meer in het echt althans Het is beter zo Ik weet het Niet voor mij Maar wel voor jou Ik zie nog beelden Ik hoor nog ons…

Het kan zomaar gebeuren dat je ineens gaat huilen; Omdat je je herinnert aan de periode toen het niet kon; Dus eerst de herinnering langzaam laten ebben; Wacht rustig op de Zon. Alles vloeit niet meteen weg; Beseffend dat na eb ook weer vloed ontstaat; Leer met dit gegeven om te gaan; Rust eerst verstaat.…

Zo leefden wij in die jaren Van onbezorgd genieten En leven over de lijn Terug kan niet meer Maar wel mee met de wind En je herinneringen erin laten waaien Op de wind laten verstuiven Tot het goudstof Van je eens geleefd verleden…

anders moet zijn Ik weet het ook niet anders Ik sta en ik ga Heen en terug Vlucht en kom niet meer terug Ik daal en ik stijg Want anders kan ik doen En ik nijg naar woorden En naar daden die zwijgen En het zijn de twijgen In mijn ziel die breken Zoals zo even Moet ik me begeven op De weg weer terug Het zijn de woorden De herinneringen…

Gezamenlijk streven naar, realisatie nabij, eerste herfstscheuren komen tevoorschijn, weer gedicht en wat er dan nog overblijft zijn plooien en vouwen als sporen afgedrukt op een stukje voorhoofd terwijl herinneringen zich laten meestromen op de golven van mijn rug.…

Hoe je het ook wendt of keert, er blijft van mij alleen plooien en vouwen over die als sporen zijn afgedrukt op een stukje voorhoofd terwijl herinneringen zich laten meestromen op de golven van mijn rug, een verboden liefdesspel aan de rand van de nacht.…

Hoe je het ook wendt of keert, er blijft van mij alleen plooien en vouwen over die als sporen zijn afgedrukt op een stukje voorhoofd terwijl herinneringen zich laten meestromen op de golven van mijn rug, een verboden liefdesspel aan de rand van de nacht.…

Tweede Kamerlid Jesse Klaver, bekend van zijn eikeltjespyjama (zie Coenraedts snelsonnet van vandaag) wil jaarlijks een kwart procent van het BBP reserveren voor militaire steun aan Oekraïne ... ____________________________________ Het zijn de kernen van die sterke eiken Als querk symbool voor stabiel leiderschap Moreel en krachtig - nee, ik…

Excuses dat ik u ontrief Mijn jubelzang was anders lief En dulce voor uw oor bestemd Nu sta ik zingend in mijn hemd Favonius de alpenwind Joeg mij met chocola van Lindt En Toblerone in de maag Dus als ik weer eens zing als zaag Denk dan ach 't waait wel over zo Die wielewaal uit Dudeljo…

De opperboerenhofsteewachter staande voor de vrije uitloop van de honderdtwintigduzend kippengaashatende hennen zag dat zij stekeblind als mollen achter hun wammes waggelden en door orendoof gekakel hun poortwachter te grazen namen in de orde van het pikken scheelt dat één twee eitjes niet al is het zonder ruggespraak of last heel moeilijk…

Wie niet houdt van een appel of slang Wees niet angstig, afgunstig of bang Het is maar een liefdesgedicht Opgedragen aan A en aan E En misschien toch ook aan jou gericht ___________________________________ Voor A & E Het is met alle soorten van genoegen Dat het wederzijds van beider kant Het genen delen mij geenszins mishaagt Integendeel…

Gezamenlijk streven naar, realisatie nabij, eerste herfstscheuren komen tevoorschijn, weer gedicht en wat er dan nog overblijft zijn plooien en vouwen als sporen afgedrukt op een stukje voorhoofd terwijl herinneringen zich laten meestromen op de golven van mijn rug.…

Pal tegenover de Sint Joris de draak met luide klokkengalm sloegen wij ons tabernakel op en woonden er een wijl de torenspits benam het uitzicht half, maar wel de ganse dag van opkomst tot zonsondergang de bronzen slag tot middernacht wijl zonderlinge dorpelingen sliepen, stierf de laatste klank weg na het middernachtelijk uur en…

uurtjes   de tijd droogt mijn tranen met de warme herinneringen die jij hier wist te strooien door gewoon dat te zijn wat jou mijn moeder maakt…

Nu dan, alvorens mij op Hemelvaart en andere relithema's te gaan storten wil ik mijn woorden juist niet in gaan korten maar botvieren totdat het in je ziel een kundalini vormt, van kruin tot hiel tevreden stemt, aan peace of mind gepaard in rustig water minder onrust baart Doch laten wij de shortcutgeneratie millennials met laptops…

In duizend-en-een variaties op hetzelfde thema semper eadem verwondert zich dag en nacht Alice in Wonderland als ware zij Sheherezade doch durft nooit te kijken through her Looking Glass dus wie of ze eigenlijk zelf is en was zal hopelijk ooit nog eens blijken…

Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou vond, mijn lief. Ik in jouw ogen werd gevangen met rozen op mijn wangen. Ik wist er van het leven niet, toen ik schuilde in jouw armen. Mijn hart tot berstens toe gevuld met vreugd en groot verlangen. Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou trouw beloofde. En jij mij meenam op een reis, die…

Ik had een broer, hij floot altijd. Niet omdat hij vrolijk was, oh, nee, integendeel... maar omdat hij bang in 't donker was. Door altijd te fluiten, als hij 's avonds onder stergeflonker, van zijn meisje kwam... voelde hij zich niet meer zo alleen, met al die schaduwen om zich heen. Ja, hij heeft wat afgefloten, zijn hele leven lang…