Alle inzendingen over hobo

Een dirigent met het figuur van een bisschop hobo een lady…

Een hobo blaast de ochtend open de lucht trilt het eerste licht valt dralend op mijn handen de eerste schaduw vouw ik weetgraag open de eerste aarzeling uit zich in verwondering een hobo blaast de ochtend open een vogel zingt…

Bij hobo en fagot hoog aan de hemel na al die regen zonneklaar een blauwwit duel om ver weg te dromen…

Als je luistert hoe het oude zingt en sterft tussen eb en vloed, in golven uitdeint, in afdruk in het natte zand, als een hobo in de kristallijne lucht, een gouden stemvork. Stil is mooi als je fluistert, in lange halen, in wind over snaren, als je fluistert dat je mij graag en de meeuw op het strand en dat je wacht. Stil is mooi.…

Deze morgen hoorde ik Schumans Fantasie Op. 73 pour hautbois et piano (voor hobo en piano) 'Jouéz hautbois, résonnéz musette' eindelijk verklaard: het was mijn veertiende december en wij stonden op de trappen van het Leids Station met onze scholen, een Kerstsamenzang…

Vergeef me de hobo in mijn ver- stild en hullend huilen in uw lijnen, het verhaal in uw koralen. God, bewaar mij in uw lijden, in het zijden lentelicht van mijn zware dralen: ik wil mij aan u wijden in de nacht, in uw recieten.…

. -------------------------------------- uit: 'Met een klank van hobo', 1980…

. --------------------------------------- uit: Met een klank van hobo, 1980…

Zij heeft het riet in huis gehaald, waar altijd met een zweem van streling, snaren klonken. Zij wil niet als de klarinet behagen, niet verlokken als de fluit. Zij stelt. Zo eenzaam heb ik haar als meisje nooit gehoord. Met haar oprecht en puur geluid blaast zij zich daaglijks verder weg. Wat nu? Ik bied haar fluisterende tegenstemmen op het aangetast…

nog eens rustig voor uit het leesvoer van het niemandsland dan vergeten we de horizon geschiedenis vol tranen verloren dagen en de avondkrant dan zijn we niet langer gedwongen om aan de tijdmachine te gehoorzamen en blijven we innig samen in het nergens van vandaag kunnen we beide beamen geen antwoord op jouw vraag duistere hobo…

Waarom niet hier een hobo? Hij wist het niet meer had de hele score nu voorzien van golven die wegspoelden, potloodstrepen die maatstrepen wegvraten.…

Ik roes van jou zweef over paden verdwaal in tuin raas in overdaden ik bloos van jou schilder vissen rood water warm paars planten bont en blauw ik kook van jou snij pink in vuur rook brood zwart vergeet etensuur wij zijn glas mijn hobo hart jouw serene snaar kwetsbaar helder…

heb mijn leven lang de instrumenten bespeeld die mij zijn toegewezen van trommel tot trompet hobo en klarinet tevens dirigeer ik mijn orkest alleen de kunst van samenspelen op het podium van leven is mij niet gegeven mijn partituren werden niet gelezen omdat ik ze te egoïstisch had geschreven de eerst viool strijk ik al lang…

ik verpoosde een wijle over de grens van mijn moedertaal de ziel geleek even als een opengaande lotus het was gelijk andermaal wanneer ik mijn liefde in den vreemden sus zelfs klanken kwamen in overvloed naar buiten waar een hobo mijn stem vertederd liet horen mijn handen gebruikten met een trage vingerbeweging het verborgen koor…

Maria Magdalena mysterieuze mooie maagd mag met muzikanten musiceren In haar handen houdt zij een hobo van hout halfhoog haar hoofd in hoofse houding halfomsloten door heur haar en halvemaanvormig halscollier over heuvelrijke hemelbogen Menselijk, maar magisch mag Maria musiceren met maestro's Mozart Mahler masculien majestueus Moessorgski…

Maria Magdalena mysterieuze mooie muze mag met muzikanten musiceren In haar handen houdt zij een hobo van hout halfhoog haar hoofd in hoofse houding halfomsloten door heur haar en halvemaanvormig halscollier over heur hemelboog Menselijk, maar magisch mag Maria musiceren met maestro's Mozart Mahler masculien majestueus Moessorgski…

Het woord vader zit in de klank van oude hobo's die melancholisch het gejaag der harpen doet verstenen het zit in het geluid van brekend glas dat met koele gratie de sintels in de as tot glinsteren dwingt en na de stilte en de storm breekt het door de wolken, soms als een schitterend conclaaf van open en gesloten lettergrepen statig…

. ----------------------------------------- uit: Met een klank van hobo, 1980…

Zie, tussen deze regels in valt onze sneeuw: wij hadden geen hobo wij schreven met een griffel op een lei alleen het laatste het ultieme wintert niet van liefde is ook vrede nietwaar? Dit wintert niet, dit gaat nooit meer voorbij mijn wonen en jouw wonen, wij huizen van elkaar.…

de orgelpijpen vallen hijgend dicht na hun halsbrekende toccata-plicht de galm versterft in deinende rimpels palliatief uitgeleid door hoofse klavecimbels partituren zien hun einde naderen dwarrelen neer als herfstige bladeren hobo en fagot slaken de laatste zucht wijl cello's vertrekken voor hun ultieme vlucht de harp streelt zich in weemoed…

tijd een nieuwe lente vol hypocrisie zwart zelf is nooit genoeg, ook niet voor hen die als kosmopolieten hemelden in excellent gezelschap, engelen ballonvaarders in een opwaartse vlucht de kunst van eenvoud ligt echter veel dieper dan de wortels van het innerlijk - verstolen knipoog van de mona lisa klinkt in een symfonie dan een hobo…

en de stenen dragen mijn stille stem zij zijn handen vertragen het licht en leiden me naar iets wat ik nog niet weet ik ben mond moeilijker dan de waarheid mismaakt door gifpotten in het nachtelijk huis is er een aards paradijs of een open oog om oneindig lief te hebben de stenen blijven, dat wil ik geloven binnen bereik…

Toelichting: Rotterdam Sinfonia concerteerde haar Nieuwjaar in de Hoflaankerk te Rotterdam-Kralingen op 9 januari 2011 o.a. met de hobo-solist Bart Schneemann, die spontaan een toegift verzorgde tot verrassing van het publiek met Oblivion van Astor Piazzolla, wat mij bracht tot de volgende dichtelijke hartenkreet,opgedragen aan Clukje Bolle van de…

De muziek kan niet stuk, dus iedereen mag er -- lekker op losslaan.…