Netgedichten

netgedicht (nr. 85.427):

Duistere hobo

We zijn elkaar met de grillige natuur
op het eiland in jouw droom verzonnen

we vergeten nooit het drieste avontuur
aan zee is de prille lente begonnen

en waar jij ooit vragen had
bloeien nu bloemen in de wind

in weemoed van het talenbad
ben jij het allernieuwste kind

uit duisternis in het licht gestapt
je lacht nu naar het leven -

– kom, lees nog eens rustig voor

uit het leesvoer van het niemandsland
dan vergeten we de horizon

geschiedenis vol tranen
verloren dagen en de avondkrant

dan zijn we niet langer gedwongen
om aan de tijdmachine te gehoorzamen

en blijven we innig samen
in het nergens van vandaag

kunnen we beide beamen
geen antwoord op jouw vraag

duistere hobo, ik hoor jouw geluid
hoorbaar trillen de bloemen

in een dieper voelbaar voelen
ik wil nu alleen maar voelen.