Alle inzendingen over klettert

De regen klettert in de goten, en gutst weer langs de ruiten. Het ruist en suist en gorgelt het is weer helemaal mis daarbuiten. De klok wijst vier uur twintig, Het wordt ook al een beetje licht. Een nieuwe dag breekt aan, maar ik doe mijn ogen maar weer dicht. Het gaat weer goed tekeer. Vanuit mijn warme bed hoor ik het aan.…

TEVEREDENHEID Dat is wat men moet zijn Als de regen naar beneden klettert. Op je raam, op je kozijn Tevreden zijn DANKBAARHEID Dat is wat je voelt Voelt als de grond niet meer dorst De bloemen hun kleur en vorm kunnen behouden Dankbaar zijn…

dan denk je aan haar en je luistert naar de radio just hold me now stay here all night tegen de ruiten klettert de regen of nee het is inmiddels sneeuw kijk hoe zacht de sneeuw neerdaalt op jou en mij hou van jou altijd…

Herfst in aantocht regen klettert neer Bomen verwaaien hun bladeren nu teer Lucht van de grond geurt door het bos Konijnen die glijden over het natte mos De zon is zomermoe de felheid verdwenen Als een gedimd licht de herfst is ingetreden…

De zee ingehaald, golven stormen, ijskristal klettert uit antraciet, onweer in Bergen, zon in de duinen, schuilplek ontdekken door hagelzand, windvlagen spelen met slippers en vlaggen, rennende badgasten, flitsend strand we vieren vakantie in Nederland.…

onweer klettert gegrepen door onbegrip wakkert het een intense boosheid aan die diep verklonken zit binnenin, veilig weggeborgen totdat een zeker iemand gehuld in schimmen zich uit de voeten maakt hij had beter moeten weten of dichtte zij hem echt te veel wijsheid toe…

Soms zijn er in het nieuws ook mooie dingen De regen klettert, maar mijn dag is goed Ik roep naar iedereen die ik ontmoet: 'Kom luister mensen, Gordon stopt met zingen! De voorpagina zegt het, zwart op wit.' Nu Bløf nog, Bauer, Joling en Jan Smit!…

de orkaan in de vorm van een afgezwakte depressie komt wat binnendrijven de bomen ruisen verliezen groen en rood de plassen spiegelen de huizen, en de fietsers luisteren eindelijk weer naar stormwaarschuwingen de regen klettert neer alsof het de eerste keer is en we zijn gelukkig…

Het stormt in mijn ziel De wind huilt Mijn romp schuurt Het zout maakt rauw de huid Regen klettert in mijn hoofd Striemende gedachten En het hart klampt zich wanhopig vast Voor de volgende golf Mijn olielamp knarst en flikkert Maar blijft zichtbaar In de donkerste uren…

uit grijsgrauwe regenluchten klettert het kille lentewater langs de beslagen vensters druilt een schimmige wereld donkere stemmen van de storm fel stoeiend met het prille groen een intieme morgen met warmte en geur een adagio van mozart een dagje gevangenschap het leven is niet onaardig…

herfst is de zoete geur van voorbijgaand bederf een tijdelijk sterven regen klettert uit eindeloze grijze luchten op kale takken ruist op verterend blad grauwe ochtendnevels hullen de bossen in sluiers van tranen traag druipend langs zwartgroene stammen die wachten op de zon…

de stilte lengt de dagen nieuw naar zomers vol gevoel klein zoals intens geluk kan zijn het vijverwater valt in druppels nieuw uiteen schittert lucht als bellen vol plezier klettert leven slechts tot hier in mij gaat alles verder met vleugels als verlangen water als gezangen voor mij en wie het hoort..…

Water glijdt over je heen Het klettert langs je naar beneden Je schittert in de zon Goud en zilver spetteren in het rond Regenbogen ontstaan aan je voet Je bent een prachtig gezicht Zo teder en o zo krachtig dat je bent Het mooiste op aarde Nieuw leven ontstaat in en om je heen Je bent een pracht van enorme waarde…

En de stilte klettert als de boodschap die geen woorden maar dezelfde echo heeft. Van kleuren die niets meer vragen en elk spiegelbeeld troosteloos bedekken met een begraven zonlicht en verloren beloftes. Die momenten dragen van een regendans die alles weer laat keren waar de warmte een oase is die geen dromen meer geeft.…

In een fauteuil bij de receptie van het hotel oefen ik mijn tekst buiten onweert het de regen klettert elke keer dat de deuren opengaan Zinnen herhalen tussendoor steeds kijken naar het publiekstheater van de mooie buitenkant van het bejaarde echtpaar dat nipt aan een drankje en ongeduldig op een taxi wacht napratend over vrienden en…

Terwijl de regen naar beneden klettert, een lammetje om zijn moeder mekkert. Het is donker, toch is het dag. Een moeder geeft haar kind een hint, deze schuilt tegen haar aan onder de paraplu. Het is donker, toch is het dag. Een koe staat met haar kop boven de sloot, haar kalf zuigt aan haar uier.…

tijd is het eeuwig aanwezige water waarin wij een poos mogen zwemmen tot we naar de kant worden geroepen door onze ouders om naar huis te gaan en het water wacht op hen die ons opvolgen zij zullen opnieuw komen en hun dromen dromen het water spettert klettert en zal weer bedaren is weer wie ze is en altijd zijn wij het weer…

Ach Nederland met je jaargetijden Waar waaiende wolken de zon bevrijden Waar regen klettert tegen ramen Waar donder en bliksem regeren samen Waar stormen razen over het land Waar kinderen schaatsen hand in hand Waar stranden gevuld zijn met mensen Ik zou me geen ander weer willen wensen Dan het weer dat ik hier ontmoet Want juist…

De waterval klettert naar beneden. Mooi... wellicht Abstrakt, een kras of kleuren op je netvlies Een bowlingbal zoeft langs je hoofd auw... koffiekoekjes zonder kleur Mooi... wellicht Abstrakt, een vettige worm lacht tevreden Gelaten braakt de blauwe lucht een zonnestraal Een vorm of puinhoop. Mooi... wellicht Abstrakt... ?…

De wind jakkert om mijn oren regen klettert in mijn gezicht haarslierten die wapperen loop maar achterstevoren en toch bevrijd van alle tijd alles wordt hemels weggeblazen rottende bomen losgerukt overal kapotte glazen helemaal voor niets geblazen auto's vallen van het viaduct het is maar een massaproduct maar in iedere mens, daar schuilt…

voor het eerst op weg alleen met helemaal niemand om me heen de regen klettert tegen de ramen we zijn nu niet meer samen de stoel naast mij blijft leeg en als ik de druppels van me gezicht veeg zal ik nu alleen zijn je gezicht niet meer zien van opzij maar ik voel me niet verloren ik zal je stem nog vaak horen het was een groot…

Ontkomen langs de geul Tussen de bomen Glijd langzaam de rivier Traag gaat het water In snelheid weg van hier Het klettert goed Ik zie een waterval De vinger uitzicht In een stroom geval De urine in zicht Vanuit de inham De bron Verborgen Opgeborgen zei hij: Wat een zeik wijf In de zeikgenomen Als ik hier een bronvermelding Bij…

De regen klettert: het eikenbos dampt geurig, heeft een warm aanzien. De regen houdt op: het weiland heeft een broeilucht vol zoete loomheid. Op de kijkbuis komt een gezicht, dat zorgen beeldt: kunstschilders zijn blij. Zon in mijn glas wijn: kleine gedrochten blinken, zwemmen parend rond.…

Ik hoor de regen uit mijn jeugd de bomen gaan in bad druppels vallen van het groen op de zinken teil het klinkt en klettert nu nog steeds als toen een bries roert door het natte loof blaast spetters in het rond langzaam rollen ze over de ruiten het ruikt buiten naar natte grond het dondert donker in de verte de bliksem flitst…

Het mannelijk geslacht toont niet meer blij zijn pracht en klettert niet in alle luister: hij plast nu slechts in zacht gefluister. Hoe vreselijk toch, hoe erg het mannelijk ego, tot in het merg aangetast en helemaal ontdaan omdat hij bij het plassen niet mag staan.…

Weer geeft de wind en reiken wolken over en flarden wol van schapen vaal geschuurd aan rotse randen Een beeld van gras en vlak en langzaam stijgt een dal Het klettert kort en amper raakt één zonnestraal het vochtvervulde land Een vale damp van zee en ver omhult en hevig trillend klinkt de lucht en dempt het grommen van de zwav…

grijs en grauw is het buiten donkere wolken hangen laag dikke druppels vallen gestaag de regen klettert tegen de ruiten dan breekt de lucht open de zon gaat zich ermee bemoeien een zwak licht begint te gloeien en doet de mens weer hopen kleuren verschijnen hemelshoog want tegen de sombere lucht verschijnt een flauwe regenboog dan volgt…

Misschien wil ze met poppen dollen kleuren kladden op papier buiten spelen om ‘t kwartier krenten plukken uit de bollen misschien lacht ze om de regen die ritmisch klettert in een sloot of voert ze zwanen korsten brood die ze van oma heeft gekregen …ooit misschien vind ik mezelf verdwaald in haar levensechte dromen als ouderdom…

alsof de hemel stiekem huilde en gebogen achtergebleven was over de grote zo geteisterde stad regen tegen vensterramen klettert teksten zonder namen alleen de lege woorden blijven, als een bittere regenjas van zwijgen.…

in de schuur onderbreken trage seconden de slaperige stilte een dorre knak de zwaluw zoekt de hemel een stoel klettert op de stenen vloer buiten kraait de haan hij hield van ze misschien meer dan het hart dragen kon hij torste zijn geheim die logge loden last het onzegbare ontsnapte slechts een keer aan zijn lippen het geheim…