Alle inzendingen over knollen

nog trekken bollen als knollen aan ons voorbij fleurende gladiolen buigen, beuren op…

de startbaan verlaat de aarde terwijl het vliegtuig zich ingraaft tussen knollen en mollen onthutst bereikt hij zijn bestemming…

Zwendelarij van zo’n geldgenotzuchtige die ons nu knollen voor koeien verkoopt –…

De diepste gedachten liggen op de huid van het bestaan Dieper vindt men slechts wat aarde knollen wortels en wat puin Zoek dus niet verder Alleen een huis heeft een verdieping…

knappe bollen die knollen bloem en blad hoe doen jullie dat? zie ze daar nou eens staan zo fier kondigen ze de lente aan de kou kan ze niet deren de sneeuw dragen ze als kleren zo brengen ze als bloemrijke bode een ongekende kleurrijke ode…

OVER EEN HAAS Zodra een haas, die liep te hollen op een stuk land, een veld met knollen, een jager in de gaten had, koos hij meteen het hazenpad. De haas zei later, desgevraagd: ik voelde me wat opgejaagd. De jager toonde zich verbaasd dat hij zo spoedig was “onthaasd”.…

ik ben de koude zat roer de trom op een bevroren regenton ontwaak maar kikkers uit de winterslaap en kwaak het voorjaar aan kom knollen scheur je ronding open laat de eerste lentekleuren lopen ruik de onmiskenbaar nieuwe geuren van het pasgeboren pril seizoen…

vlinderen gedachten switchen flitsend van knollen naar citroenen appels naar peren bergen naar dal de wakkere dirigent probeert wanhopig het weerspannig orkest in harmonie te krijgen terwijl hij alleen maar alles los moet laten om een rustpunt te zoeken tussen zoveel aandachtspunten: het geluid van stilte…

In een groen, groen, groen, groen knollen-knollenland Daar zaten twee haasjes heel parmant En de één die blies de fluite-fluite-fluit En de ander sloeg de trommel Toen kwam opeens een jager-jager-man En die heeft er één geschoten En dat heeft naar men wel denken denken kan De ander zeer verdroten…

In dit open veld, tussen knollen en kraaien heeft wereldse wijsheid de vogelverschrikker voorgoed verlaten, zijn geheugen is niet al te best, niet alles is blijven hangen door al het negatieve, dat hij uit de stad heeft meegenomen, dat niet dromen nooit meer kunnen voelen, het proportionele, unieke, niet herhaalbare handelen ontkleedt…

de winter speelde niet hij grijsde grauwe dagen in eentonigheid versliep de uren knorrig in een winterslaap die de korte dag nog donkerder zag geen sprankje zon of bedje sneeuw met warmte voor de net ontloken allereerste krokus en toch is er beweging in de zwarte grond waar wortels en knollen al stevig bollen het is wachten…

de Bilt speelt handig in op de vraag en verkoopt knollen voor citroenen die fraai verpakt in cellofaan nog grif van de hand gaan ook…

Al in dit groen groen knollen knollenland.…

ik was een mooie kerel op het wad die aardappelen en knollen verslond en opkeek naar de pastoor die verstond waar ik des ochtends nederig voor bad ik hield van haar op deze najaarsdag toen zij kastanjes haalde uit het bos zich bezig hield met de geschoten vos die zij de afgelopen weken zag ze kleurde hem in op het papierendoek…

laat het dakraam licht door of het met de geest iets heeft beklonken overeenkomt met mijn streek en sfeer van: steek het licht maar op in boerendonkerheid de tijd speelt mee dat kleuren zijn verworpen na de schemer van het Drentse avondrood alsof het groen pigment zich heeft verplaatst niet zo zeer rondom de dooie dood en dis van meelderige knollen…

Regen legt een vlies over de gevels Weekt de knollen van een sierplant Verduistert de vergeten krant Wekt nieuwe tinten, andere klemtonen Zoals klei van korrel en kleur verschilt De schubben van een reptiel dat in lover vlucht De schil van een rottende vrucht Regen neemt het niet zo nauw Haalt de ziel uit dingen Regen drenkt het drogend…

Kan tegelijk in zeven sloten lopen Blijft koppig wedden op ’t verkeerde paard Laat knollen voor citroenen zich verkopen Speelt tegenstanders zomaar in de kaart Loopt in een val met beide ogen open Denkt: och het loopt waarschijnlijk niet zo’n vaart Kan tegen beter weten blijven hopen Is al met al nogal beklagenswaard Laat desalniettemin…

Er zijn gedichten die heel netjes lopen dat zijn sonnetjes, dat is sonneklaar ze zijn wel netjes, maar niet altijd waar dus wees alert en kritisch, niet té open Je wilt geen knollen voor citroenen kopen wie in de pas loopt, loopt alras gevaar; wie weet loopt deze rattenvanger naar het drijfzand waar de lezer wordt verzopen De dichter, '…

onbestemde druppels twijfelden al glijdend aan tak en stam donker kleurend als heel oud behang in deze seance klonken de kreten van vogels gedempt zonder de echte spirit die een zonnige dag van ze kent in gedartel en gedurfde duik maar tussen de struiken en groen grijzende grassen is het een drukte in lentegewas waar bollen en knollen…

mee, die ploegde voort had niet die grote kracht alleen zijn boerenverstand Toen ik als kind zo’n paard bij opa zag besefte ik hoe sterk het was dampend van ‘t zweet, gewerkt terug thuis komend uit polderland Dan… op een dag trok het paard de wagen met daarop zijn boerenmens ingetogen stil, stond men aan de kant Nu zijn de boer’n knollen…

mijn hart in het grote hart, mijn stem in de stilte leg zoals de druppel opgenomen door de zee, één wordt zodat 'k kan mee bevloeien, helpen groeien, dorst lessen, zwijgen en kan zeggen, er te zijn voor jou, mezelf, genieten kan mijn geluk doorgeven, want nog steeds... is er zoveel kleur, de bottels en de bessen, de ondergrondse witte knollen…

Gemengd bedrijf: aardappels, knollen, graan, het varken en de kip, de koe, het paard, de mens, het huis, de stal, het groene land, de nacht, de dag, de kringloop van de maan, het schommelen van de wieg, de wekroep van de haan, drift, vruchtbeginsel, rijping, ooi en lam, zomer en winter, appels, pruimen, jam - slagregen, windhoos, hagel, bliksem…

bestaan van de tijd af, vandaar ook dat wuiven van mij, van ons – correctie tot dusver is onzin, het verleden bestaat niet vroeger is een gedachte, een maaksel, een aanschaf dus ik heb niets moedigs gedaan, ik heb alleen zojuist in het donker van de kast die mijn hoofd is getast naar het vermeende eeuwige vanzelf van vandaag gekochte knollen…

Bedreigers der vrouw, constateren al gauw, dat ze knollen verkoopt. Wat een oenen!…

ontelbare rijen rechte bedden in de schuine schaduw van zichzelf wachten op het geruisloos scheuren door vermeerderen van één naar elf met gsm en satelliet gepoot in omgewoelde rulle aarde kunstig gevormd tot ruggen het onkruid is vooraf gedood petatten zullen hier nu groeien tot extra grote ronde knollen…

smetten schoon een koning zonder troon zien in kiezels edelsteen als gevolg de honderden maagden hopend op een gouden ring waarvoor ze zich terstond verlagen al is er aids in het geding honger stelt geen vragen over normen die vervaagden het schort nog aan gezond verstand zolang het vreemde geld blijft rollen voor citroenen koopt men knollen…

is op zijn minst verdacht Ter plekke zijn nooit sporen aangetroffen Veel getuigen verkochten enkel knollen voor citroenen over vreemde lichten En DNA onderzoek stond destijds op zijn minst gezegd nog in de kinderschoenen Wel is er sprake van ene G. die een en ander tegenover de drie getuigen heeft verklaard Er zou sprake zijn van een zwangerschap…

Vuurwerk en verzen Saai en gerekt; Knollen-citroenen, Bombast effect, Nitri* en Hoffman*; Spraakwatersbron; Tal van suprises, ’t Opgaan der zon. Kappers en snijders Vrij wat bestiers; Halen en brengen: Heil voor koetsiers. Boden en dienders; Gang naar ’t stadhuis; Mildheid in ’t geven… Soms bij abuis.…

Hij richt zijn kruin omhoog gelijk de ragebollen, En roept citroenen uit bij voosgevrozen knollen. Hij is der gekken gek, een kind der duisternis; Hij is niet wat hij waant, en waant niet wat hij is. Hij voelt de loden last der rijmtrans wel drukken, Maar woelt als water voort, want palmen zal hij plukken.…

uit is met draven en hollen, Dan loopt Bles al gaauw mank onder de knollen; De kolonel van de platte schutterij Klimt er met zijn handen en voeten allebei Op parade nog wel eens over, doch hij valt doorgaans opzij.…