Alle inzendingen over koud water

Het koude water maakt warm en stil omdat de zee meer minnen wil…

Het is nacht en ik vang de maan in mijn handen blauw van herinneringen ik vouw mezelf naar binnen en zie het stromen van het koude water naar het wantij. -------------------------------- uit: 'De Hengstenvrouw', 1997.…

Dromen van vrijheid varen op wereldzeeën hunkering naar avontuur tot liefde ontvlamt in strijd met verslindende kracht van oneindige liefde een leeg huis waar het licht brandt een sprong in koud water…

Starend naar de overkant lijkt de rivier oeverloos hoor je alleen het water zonder ophouden stromen een sprong met ogen dicht brengt het koude water een tijdlang tot leven in één keer onder water tot aan de overkant dat is het heilig streven maar of het lukt weet alleen de rivier…

Mijn zonnevlecht schreeuwt het uit Onbestemd verdriet wil naar buiten Tussen de eerste bomen kom ik thuis Het koude water blust de pijn Ik betreed oude jeugdherinneringen Plak vandaag eroverheen Over de dijken, langs het hoge water Metafoor voor mijn emoties…

liever had ik jou toch niet gezien bleef ik eenzaam bovendien stond ik liever uren op een brug dan nu gebonden met handen op mijn rug traag is een tak in de Maas langzaam stroomt het naar later waar de avond niet langer meer van jou en mij is maar alleen nog van koud water…

op de radio een discussie over het koken van een ei 9 minuten zegt de man van koud tot warm en dat bevalt mij zeer... maar dan is hij hard werpt de presentator tegen niet als je hem met koud water opzet aldus de ervaringsdeskudige zó blijkt het koken van een eitje de gemoederen nog altijd behoorlijk bezig te houden…

Verlaten wacht het spiegelbeeld in het koude water van een herinnering die geen herinnering wil zijn. Gezichten zoeken het licht dat ze niet willen delen of verliezen. Stemmen verstoppen zich in de leegte van een afscheid dat niets achterlaat.…

Een gevonden steen uit verveling in het koude water gegooid. Als dijken hoog boven water staan verbreedt de rivier zich tot zee. Schepen komen en gaan maar nemen niemand meer mee.…

mijn wandeling met de ongeziene voerde mij naar een stilteplek een verenkleed van oude pijn bedekte mij als grauwe as er was een kabbelend ven omringd met kaal struweel ik liep het koude water in verliet het naakt en schoon een aarzelende zonnestraal droogde mij behoedzaam ik kleedde mij met zacht groen mos dat hart en lijf beschermt…

De zee die de rivier opvloeit zal de berg niet bedwingen Zijn koude water blijft naar beneden stromen Een strijd die niet gewonnen kan worden Maar toch aanhoudt te bestaan Vrede utopische droom We bestaan allen uit de zelfde regen Soms warm en soms koud Maar we blijven in conflict Soms voor een berg en soms voor een zee Maar de zonen…

in onze armen leggen Je zult rijzen uit het koude water Naar de toppen van gelukzaligheid…

Dat koude water trekt me, van mijn eigen weg, uit met de stroom. Alleen mijn kloppend hart maakt nog geluid, wekt een echo die geen echo is, maar jouw hartslag.…

Het knarsetandend wit Dat in mijn adem fluistert Mijn trouwe metgezel Als hartslag in de schemer Tegen een oranje aura Prik ik in het laken Groots en nietig tegelijk Weet ik mij verbonden Het zuivere koude water Valt hard naar beneden Ik lest mijn dorst Proef het zout van mijn huid Hier op dit hoogste punt Stroomt de aarde door mijn…

Op bodem diep heel stil een enkele ril verraad het koude water: aan een enkeling herinnering gedachten zijn voor later.…

Het koude water in de oude gracht spiegelt stil in het kille ochtendlicht. Tevergeefs wacht de kade op een vracht, zware ankers worden niet meer gelicht. Nooit doorklieft een scheepskiel nog het water, ook de brug kan zelfs niet meer omhoog. Op de gevels klinkt nu eendengesnater waar ooit de stad zich luidkeels bewoog.…

plompverloren golfde ze voorbij in het koude water van de zee haar gebronsde huid glom als een veel te kort moment, een flits van onverklaarbare schoonheid het water week voor haar, verdween alsof een Mozes met zijn staf kon toveren, alsof een poel van verderf opeens een scheiding werd van goed en kwaad, een horizon van licht dook recht…

En ik kijk vooruit over mijn zoute deken, de zee en als het koude water zich terug trekt neemt het mijn zorgen mee.…

In wiens gezicht voel ik de ontreddering, moe van de nachtrust, gapend en zwetend jonglerend met washandje en gevoelig koud water, cornflakes en cafeïne, de redders in nood in dit ontwakend begin? In wiens masker zal ik me vandaag verontschuldigen, om de zorgen van de nacht te verhullen, om de zorgen van de dag te verbergen?…

water zien we inmiddels en liefst ook van ons…

Zij is er voor mij denkt hij en ik voor hem hoopt zij volgt zij hem, hoort hij haar smachten even maar of blijft het slechts een pure illusie  beiden empathisch en hoogsensitief platonisch poëet narcistische nimf  badend in zuivere bron van koud water verwarmende woorden van liefde, idylle waar enkel haar blauwe vlinders…

Het geplas met water, het wringen met een wringer, gebruik van een centrifuge, en spoelen met veel en koud water, mijn handen deden het werk. Maar als ik nu al die schepen zie varen met de wapperende was aan de lijnen, denk ik terug aan de was die hing, de mijne!…

Ik zuig mijn longen vol Ik kijk en consumeer de zee De duinen drukken op mijn rug Nooit meer wil ik terug Mijn stappen sporen in het zand Iedere stap iets minder zwaar Het koude water groet mijn voet Het wordt donker, het is vloed Niet één keer kijk ik achterom Want achter mij valt niets te zien En ik moet verder bovendien De golven…

Hij, een wankele gestalte met een koude rug die veel te vroeg naar het voorjaar heeft verlangd rilde van het koude water dat stroomt onder de brug. Blijft hij dan voor eeuwig tussen hoop en wanhoop geprangd ?…

eerst alles op een rij zetten letters dwalen nonstop door het woud waarin wij wonen zie de zon al glinsteren in het nog koude water lach zie je later de poorten zien wij al voor ons opengaan rond lijken ze blauw als een waterval die wijsheid wijd verbreid over het land waarin wij zweven tot dat wachten we dagen en nachten opengaan tot…

ik zag je verder lopen dan je passen in het zand hoofd gebogen schouders hangend in een diep verdriet armen zwaaiend in een traag bewegen golven zongen droef hun lied het koude water deed je schrikken jij keek op en zag me bij je staan met tranen in de ogen fluisterde je nee ik zou niet verder gaan hand in hand zijn wij…

Als daar dat manneding zo onder lijdt Kreeg nooit een vrouw of meisje penisnijd Wanneer 't alleen maar in koud water kan Ik geloof hem pas als hij ronduit erkent Dat hij z'n mannetje staat als een vent…

Geen zware haarknot drukt mijn achterhoofd, Ik heb koud water in een zilveren kan En laat het voluit op mijn hoofdhuid plassen; Zoals een nieuw door Boeddha's wet gedoopte Herleef ik door dit water op mijn schedel. En weet waarom de priester, rustbehoevend, Zijn hart bevrijdt door eerst zijn hoofd te scheren.…

je doet enkele scheuten melk in een schone hoestdrankfles voegt toe: twee hooguit drie zoute dropjes en vult dit aan met koud water uit de kraan doet de kurk erop gaat er op uit naar gemaaid land of boerderij af en toe fles flink schuddend dan als de kleur het toelaat neem je een keurend slokje langzaam proevend doorslikken met enige…

De omhelzing van het koude water, de strop die jij voor mij had gehaakt zijn herinneringen voor later. Ik voelde hoe je speelde met mijn hart, want mijn lichaam was niet meer genoeg. Ik ben totaal verward, nu jij de liefde tussen ons verjoeg. Waarom laat je niets meer horen? Je lach mis ik nog het meest.…